To właśnie tego dnia, 2 kwietnia 2011 roku, 13 lat temu, Indie zapisały się w folklorze Pucharu Świata. Po 28 latach oczekiwania podopieczni MS Dhoniego podnieśli upragnione trofeum na stadionie Wankhede w Bombaju, co stanowiło zwieńczenie turnieju, który na zawsze zostanie w pamięci indyjskich fanów. W rocznicę jednego z najwspanialszych momentów indyjskiego krykieta przyglądamy się, jak przebiegł historyczny triumf.

19 lutego 2011 r. Indie rozpoczęły kampanię w Pucharze Świata ICC w Dhace w Bangladeszu jako mistrzowie świata z 1983 r .; Zespół pod wodzą Kapil Dev napisał scenariusz do historii 25 czerwca, dając Indiom pierwszy w historii Puchar Świata. 2 kwietnia 2011 roku Święta Bożego Narodzenia nadeszły wcześniej. Indianin zakończył turniej jako dwukrotny mistrz świata. Dhoni i jego ludzie 28 lat później dostarczyli jedyny dar, o który modlił się każdy Hindus na świecie.

„Dhoni kończy w wielkim stylu! Wspaniałe uderzenie w publiczność. Indie podnoszą Puchar Świata po 28 latach”. Te słowa zostały wypowiedziane przez byłego komentatora i obecnego głównego trenera Indii Raviego Shastriego na antenie i nawet po 10 latach nadal rozbrzmiewają echem w uszach każdego Hindusa. Obraz zawsze chłodnego, czasem enigmatycznego MS Dhoniego trzymającego tę pozę i machającego kijem w lewej ręce pojawia się w otwartych oczach w chwili, gdy słyszysz te słowa.

Droga do błyszczącego trofeum obejmowała grę w dwóch krajach, Bangladeszu i Indiach, na ośmiu różnych stadionach i przeciwko dziewięciu różnym drużynom. 14 drużyn zostało podzielonych na dwie grupy A i B, a do tej drugiej weszli współgospodarze. Po porażce w edycji 2007, kiedy Indiom nie udało się przejść fazy grupowej, zwycięstwo w Pucharze Świata w 2011 roku było opowieścią o odkupieniu na epicką skalę.

Zabierzmy Cię w tę podróż i przeżyjmy jeszcze raz kulminację kampanii indyjskiej w tę historyczną noc w Bombaju.

1 Idealny początek

Współgospodarzami Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej w 2011 r. były Indie, Bangladesz i Sri Lanka. Indie rozpoczęły swój turniej na Stadionie Narodowym Sher-e-Bangla w Dhace. Bangladesz zdecydował się zagrać w kręgle, ale decyzja nie miała żadnego wpływu na Indie, które w 50 overach uzyskały gigantyczny wynik 370/4. Otwierający Virender Sehwag 170 ze 140 piłek, a młody Virat Kohli zdobył swój pierwszy wynik w Pucharze Świata, strzelając 100 z 83 piłkami. W drugiej połowie gospodarze zdołali osiągnąć jedynie wynik 283/9 z Tamimem Iqbalem (70) i ​​Shakibem Al Hasanem (55) nie otrzymywali żadnego znaczącego wsparcia od swoich kolegów z drużyny. Dla Indii Munaf Patel wbił cztery bramki.

2 Nie ma zwycięzcy, nie ma przegranego

Osiem dni później, 27 lutego, Indie i Anglia rozegrały słynny remis na stadionie M. Chinnaswamy w Bangalore. Indie wygrały losowanie i zdecydowały się odbijać jako pierwsze. Dzięki uprzejmości Sachina Tendulkara (120), Gautama Gambhira (51) i Yuvraja Singha (58), Indie wzrosły do ​​338 punktów w 49,5 overach. Tim Bresnan był głównym niszczycielem Anglii, zdobywając pięć bramek i znacznie powstrzymując ucieczkę po śmierci. W odpowiedzi Andrew Strauss zaliczył wspaniałe 158 runów na szczycie i był umiejętnie wspierany przez 69 Iana Bella. Pomimo znalezienia się na zwycięskiej pozycji z wynikiem 281/4 w 43. rundzie, Anglia nie była w stanie przekroczyć linii zakończonej na poziomie 338/8 . Zaheer Khan zdobył trzy bramki, a Munaf Patel i Piyush Chawla zdobyli po dwie bramki.

3 Powrót na właściwe tory

Tydzień później Indie zmierzyły się z Irlandią na tym samym boisku i wygrały wygodnie pięcioma bramkami. Decydując się na wystawienie pierwszego pola, Indie ograniczyły irlandzką drużynę do 207 w 47,5 overach. Lewy łącznik powrócił z wynikiem 5/31 w 10 overach, a napastnik Zaheer zdobył trzy bramki. Otwierający William Porterfield zdobył 75 punktów. W odpowiedzi gospodarze gonili cel w 46 overach. Po stracie Sehwaga i Gambhira, co dało im 24 punkty, Indie otrzymały wsparcie dzięki partnerstwu Tendulkara (38) i Virata Kohli (34), składającego się z 63 punktów. Po ich odejściu Yuvraj (50) i MS Dhoni (34) doprowadziły Indie na skraj zwycięstwo. Wszechstronny Yusuf Pathan strzelił 30 z 24 piłek i przypieczętował zwycięstwo.

4 Holendrzy podbici

W czwartym meczu grupy B, który odbył się na dawnym stadionie Feroz Shah Kotla w Delhi, Indie zmierzyły się z Holandią. Goście zdecydowali się na odbijanie jako pierwsi i w 46,4 overach zdobyli skromne 189 punktów. Zaheer zdobył trzy bramki, a Chawla i Yuvraj zdobyli po dwie bramki. Indie goniły cel w 36,3 overach, przypieczętowując zwycięstwo pięcioma bramkami. Po raz kolejny zawodnik Southpaw Yuvraj zaimponował kijem, zdobywając kolejne 50 goli. Pieter Seelaar z drużyny pomarańczowych zrobił największe wrażenie przy piłce, wyrzucając Yusufa, Sehwaga i Tendulkara w drodze do powrotu z wynikiem 3/53 w 10 overach.

5 Czkawka

Samotna porażka Indii w całym turnieju nastąpiła w meczu z Republiką Południowej Afryki na stadionie Vidarbha Cricket Association w Nagpur. Indie zdecydowały się na odbijanie jako pierwsze i po 43 overach osiągnęły wynik 283/5. Otwieracz Tendulkar zanotował kolejne stulecie (111), a Gambhir zdobył 69. Jednak Indie doznały poważnego załamania, gdy w 48,4 overach zdobyły 296 bramek, tracąc pięć bramek w zaledwie 13 runach w 34 piłkach. Pacer Dale Steyn zdobył pięć bramek. W odpowiedzi Proteas pokonali cel, mając do dyspozycji zaledwie dwie piłki. Republika Południowej Afryki kontynuowała grę pół wieku przed Hashimem Amlą (61), jednokrotnym Jacquesem Kallisem (69) i AB de Villiersem (52). Indie odrobiły straty trzema szybkimi bramkami JP Duminy’ego, Morne van Wyka i de Villiersa, ale nie udało im się uniknąć porażki.

6 Odtąd nie oglądaj się wstecz

Indie pokonały Indie Zachodnie wszechstronnie różnicą 80 runów w ostatnim meczu grupowym na stadionie MA Chidambaram w Chennai. Indie zdecydowały się na odbijanie jako pierwsze i uzyskały 268 punktów w 49,1 overach. Kohli awansował na 3. miejsce, a posunięcie to opłaciło się, zdobywając 69 punktów. Gwiazda Pucharu Świata Indii Yuvraj Singh zdobył 113 punktów. Rozgrywający Windies Ravi Rampaul wbił 5/51 w 10 overach. Indie Zachodnie w swoim pościgu doszły tylko do 188. Otwierający Devon Smith zdobył 81 punktów, ale to trzy bramki Zaheera oraz dwie bramki R. Ashwina i Yuvraja okazały się bardziej skuteczne. Indie zajęły drugie miejsce w swojej grupie, za RPA, i w przekonujący sposób zakwalifikowały się do ćwierćfinału.

7 Koniec ery

Australia przystąpiła do tego turnieju po trzech kolejnych zwycięstwach w PŚ w latach 1999, 2003 i 2007. Zespół prowadzony przez Ricky’ego Pontinga rozpoczął turniej jako jeden z faworytów, ale nie miał to być ten rok, ponieważ doznał pięciu -wicket porażka w Ahmadabadzie w kluczowym ćwierćfinale. Chłopcy w żółtych strojach przyjechali do miasta lekko ranni po fazie grupowej. Porażka z Pakistanem i przerwany mecz ze Sri Lanką oznaczały, że zajęli skromne trzecie miejsce, przynajmniej na swoim poziomie.

Decydując się na odbijanie, drużyna Pontinga była ograniczona do 260/6 w 50 overach. Uderzenie Skippera na poziomie 104 i inningi Brada Haddina na poziomie 53 groziły zdobyciem ogromnej sumy, ale kontratak indyjskich meloników okazał się zbyt dobry. Zaheer, Munaf i Yuvraj zdobyli po dwie bramki. W odpowiedzi Indie goniły cel w 47,4 overach. Tendulkar (53), Gambhir (50) i Yuvraj (57) pomogli swojej drużynie przekroczyć granicę i zakończyć erę dominacji Australii w Pucharze Świata i zarezerwować termin półfinału ze specjalnym zespołem.

8 „Mauke Pe Chauka”

Stadion PCA w Mohali przygotował dla byłych mistrzów możliwość zbliżenia się o krok do nieuchwytnego tytułu. Indie i Pakistan starły się ze sobą w starciu pod wysokim napięciem, w którym uczestniczyli dygnitarze z obu krajów. Decydując się na odbijanie jako pierwszy, Tendulkar był jedynym odbijającym, któremu udało się przekroczyć granicę 50 runów. Jego uderzenie na poziomie 85, które było pełne straconych szans, pomogło Indiom osiągnąć skromny wynik 260-9 w 50 overach, to także po kilku trafieniach Suresha Rainy w końcówce. Wahab Riaz wystąpił z piłką, zdobywając pięć bramek. W odpowiedzi 43 trafienia Mohammada Hafeeza i 30 trafień Asada Shafiqa położyły mocny fundament pod bramkę gości. Następnie Misbah-ul-Haq zdobył złowieszczo wyglądające 76-bilowe 56. Wszystkie trzy wyniki były możliwe, o ile Misbah znajdował się w środku. Jednak po drugiej stronie boiska ciągle tracił partnerów i ostatecznie przy wyniku 231/9 w 49,4 overach Zaheer Khan wysłał Misbaha do pakowania, a Indie odniosły pamiętne zwycięstwo składające się z 29 runów.

9 Dhoni kończy w wielkim stylu

Stadion Wankhede w Bombaju był miejscem, na którym Indie utworzyły historię w nocy 2 kwietnia, kiedy w pełnym napięcia finale pokonały Sri Lankę sześcioma bramkami. Zespół trenowany przez Gary’ego Kirstena został poproszony o rzucenie piłki jako pierwszy. Sri Lanka wcześnie straciła pierwsze punkty, ale weterani Kumar Sangakkara i Mahela Jayawardena utrzymali statek. Ten pierwszy padł do 48, ale Mahela utrzymał się do końca. Jego stulecie niepokonanych zawodników, 88-bil, 103, zmieniło dynamikę na korzyść jego zespołu, gdy Sri Lanka zakończyła rozgrywki z bilansem 274/6 w 50 overach. Ogólnie rzecz biorąc, walka w sumie.

Waga tej okazji była niezwykle wysoka i Indie rozpoczęły mecz nerwowo. Lasith Malinga wysłał Sehwaga (0) i Tendulkara (18) do spakowania bardzo wcześnie, ponieważ Indie miały trudności z wynikiem 31/2. Na ratunek Indiom przybyły młode ramiona Kohli i Gambhira. Kohli 35 zakończył genialnym złapaniem i rzuceniem przez Dilshana. Dhoni wypromował się przed Yuvrajem i Yusufem i zajął 4. miejsce. Gambhir i Dhoni połączyli zwycięską drużynę w 109 rundach, zdobywając trzecią bramkę, zanim leworęczny boleśnie zabrakło mu do setki. Ruszył torem do Thisary Perera tylko po to, by stracić kikuty na 97. Od tego momentu Dhoni wziął zakończył się przy dobrym wsparciu Yuvraja (21). Indyjski kapitan uderzył Nuwana Kulasekarę sześcioma ponad głęboką środkową bramką i do 91. minuty pozostał niepokonany, co doprowadziło do niekończących się uroczystości w kraju.