Droga filmu dokumentalnego na szczyt list przebojów Netflixa była okrężna Powiedz im, że mnie kochasz.

Sundance odrzuciło go. Podobnie jak Toronto International Film Festival, Tribeca Festival i prestiżowy Sheffield DocFest w Wielkiej Brytanii, według twórców filmu – reżysera Nicka August-Perny i producenta wykonawczego Louisa Theroux.

„Pomyślałem sobie, co do cholery?” – wspomina Theroux po wszystkich odrzuceniach. August-Perna wspomina: „To było bolesne, irytujące. Myślę, że wszyscy czuliśmy, że stworzyliśmy coś naprawdę wyjątkowego”.

Film bada niepokojący przypadek dr Anny Stubblefield, białej profesor filozofii na Uniwersytecie Rutgersa i teoretyczki niepełnosprawności, która zaczęła pracować z DJ Johnsonem, niemówiącym czarnoskórym mężczyzną z porażeniem mózgowym i niepełnosprawnością intelektualną, stosując naukowo wątpliwą metodę, aby pomóc mu się komunikować. Metoda ta, zwana Ułatwioną Komunikacją, polega na podtrzymywaniu ręki osoby z problemami motorycznymi, aby mogła ona wskazywać litery na tablicy lub stukać w litery na klawiaturze, aby wyrazić myśli.

Pod opieką Anny DJ przeszedł drogę od osoby, której myśli nie można było odgadnąć, do osoby przekazującej złożone idee. „Uczył się naprawdę szybko” – mówi w filmie.

Potem sprawy przybrały dziwny obrót. Stubblefield powiedziała rodzinie DJ-a, że ​​jej uczeń wystukał słowa, które ujawniły, że ją kocha. To uczucie było odwzajemnione. „Jestem w nim zakochana” – powiedziała oddanej mamie DJ-a, Daisy, i równie oddanemu starszemu bratu, Johnowi. Co więcej, Anna wyjawiła, że ​​ona i DJ skonsumowali swój związek, kiedyś na podłodze domu Daisy.

Matka i brat DJ-a wkrótce zgłosili to zachowanie policji. Stubblefield został aresztowany i oskarżony o dwa przypadki napaści seksualnej pierwszego stopnia. Podczas rozprawy sędzia nie dopuścił zeznań biegłego w sprawie ułatwionej komunikacji. Profesor został skazany i skazany na 12 lat więzienia. Jednak w postępowaniu apelacyjnym sąd wyższej instancji orzekł, że sędzia pierwszej instancji popełnił błąd, nie dopuszczając dowodów FC, ponieważ bez nich ława przysięgłych nie mogłaby ocenić poziomu zgody DJ-a na kontakt seksualny. Anna przyznała się do winy w sprawie mniejszego zarzutu i spędziła dwa lata za kratkami, zanim została zwolniona.

Tak więc jest to opowieść, w której występują seks, prawdziwe zbrodnie, rasa, nierównowaga sił, biały zbawiciel i niepełnosprawność. Dynamit, prawda? Dlaczego więc wiodące festiwale filmowe nie miałyby się tym zająć? Twórcy filmu wskazują na ostatnie słowo w tym ciągu rzeczowników – niepełnosprawność.

„Mam teorię” – dzieli się Theroux – „że rzeczy, które sprawiły, że festiwale były niekomfortowe, są związane z rzeczami, które sprawiły, że film odniósł sukces, a mianowicie, że jest on cierpki i w pewnym sensie politycznie niewygodny, ponieważ nie jest czystą dobrą wiadomością o niepełnosprawności. I myślę, że to jest niezręczne… Myślę, że programiści festiwali uznali, że to zła wiadomość o osobach niepełnosprawnych i co z tym zrobić? Ale czego nie zauważyli, to fakt, że jest to historia, w której mamy czarnoskórą osobę, która potencjalnie padła ofiarą napaści seksualnej, a to jest ważna historia, z którą można się utożsamić. I zdecydowanie niesie ze sobą niezwykły ładunek elektryczny, jak się okazuje, dla widzów”.

Odrzucenia festiwali nie pozostały bez komentarza, zauważa August-Perna. „Były starannie napisane e-maile z wyjaśnieniami i wszelkiego rodzaju zabezpieczeniami na różne powody – 'Och, gdybyś tylko trochę więcej mówił o rasie, a trochę mniej o tym, a trochę więcej o niepełnosprawności’. Na przykład, zazwyczaj nie dostajesz notatek z festiwali, które pochodzą od EP i zawierają redakcję, która uczyniłaby je bardziej strawnymi, aby po prostu umieścić je w ich składzie”.

August-Perna dodaje: „Po prostu wszystko wydawało się dziwne. Coś w tym było nie tak”.

Ostatecznie jednak Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Hamptons w Nowym Jorku zaakceptował film i miał premierę w październiku ubiegłego roku. Powiedz im, że mnie kochasz zdobył nagrodę Golden Starfish Award festiwalu za najlepszy film dokumentalny. Dwa tygodnie później był wyświetlany na Montclair Film Festival w New Jersey, gdzie również wygrał w kategorii Najlepszy Film Dokumentalny. Następnie zdobył nagrody na Sedona International Film Festival w Arizonie i Outstanding Achievement Award na Impact Doc Awards.

Kiedy doszło do zabezpieczenia szerszej dystrybucji filmu – w kinach i serwisach streamingowych – pojawiły się inne wyzwania związane ze sprzedażą: film nie przedstawia przejrzystych wniosków na temat popełnionych przestępstw, ani nawet nie odpowiada na pytanie, czy DJ rzeczywiście wykazał się uśpionymi zdolnościami komunikacyjnymi, które zostały magicznie odblokowane przez dr Stubblefielda.

„To były dokumenty Sky [in the U.K.] którzy przyszli na pokład, aby w pełni to zlecić, i chwała im”, komentuje producent wykonawczy Arron Fellows. „Myślę, że tym, czym byli zainteresowani i elementem, który chcieliśmy objąć, był fakt, że istniały pewne niejasności. To było poczucie, że istniał bardzo ustalony zestaw zdarzeń, które miały miejsce na osi czasu, [from] „dwa zupełnie różne punkty widzenia”.

Do projektu dołączyli Topic i Kino Lorber, a następnie agent sprzedaży Submarine zwrócił się do Netflixa z prośbą o stworzenie domu dla filmu.

„Zawsze wiedzieliśmy, że chcemy, aby miało dużą premierę w USA” — mówi Fellows. „Netflix dostrzegł wartość w tym, że znalazło się na ich platformie i myślę, że wszyscy byli zachwyceni reakcją, z której większość pochodziła z przekazu ustnego. Ludzie chcieli o tym dyskutować w mediach społecznościowych”.

Próbka reakcji widzów na Twitterze/X: „Nie mogę wyrzucić tej historii z głowy” — napisał Morgan Jenkins. „Najgłupsze gówno, jakie widziałem w tym roku” — powiedział The Flyest Nobody. Napisał @Sades1888: „O cholera, Powiedz im, że mnie kochasz „To jedna z najbardziej niepokojących rzeczy, jakie widziałem”.

Theroux, brytyjski filmowiec, już wcześniej przechodził przez taki scenariusz odrzucenia i przyjęcia, zwłaszcza w przypadku filmu z 2015 r. Mój film scjentologicznyFestiwale mówią nie, fani mówią tak.

„Wiedziałem i mogłem powiedzieć Nickowi i reszcie zespołu, że byłem tu wcześniej i to nie odzwierciedla jakości filmu, szczerze. Czasami myślę, że festiwale mają ślepą plamkę… albo przynajmniej nie zawsze mają najlepsze wyczucie tego, co połączy się z publicznością” – postuluje Theroux. „Nie jestem do końca pewien, jakie są ich kryteria wyboru filmów, ale wiem, że nie zawsze wybierają filmy, które większość ludzi chce zobaczyć. I opieram to na sukcesie Mój film scjentologicznygłównie. A teraz sukces Powiedz im, że mnie kochasz.”

Mindhouse, firma produkcyjna, którą Theroux założył wspólnie z Arronem Fellowsem i Nancy Strang, poszukuje konkretnego rodzaju projektów.

„Myślę, że interesują nas linie podziałów kulturowych, po których trudno się poruszać i że znajdujesz się w tym miejscu nierozstrzygnięcia” – mówi Theroux. „Osoba o dobrym sumieniu, która stara się zrobić, co w jej mocy, może zajmować dwa różne punkty widzenia pozornie jednocześnie. I myślę, że ten film bardzo do tego pasuje”.