Duża część atrakcyjności horroru o wtargnięciu do domu to palący terror, jaki panuje wśród mieszkańców domu, ponieważ intruzi nie tylko wdzierają się do ich domów, ale także do ich umysłów. Obok tego otchłannego strachu pojawiają się relacje, które albo pękają, albo wzmacniają się pod wpływem presji, dostarczając nam albo przerażająco szczerych momentów, albo po prostu zwykłego dramatu. Chwaląc się pożądanym wynikiem 100% Rotten Tomatoes, Duchy Pustki jest nadal pominięty dodatek do gatunku włamań do domu, który również eksploruje kruchość ludzkiego umysłu i relacji międzyludzkich. Z tym wyjątkiem, że tutaj bohaterowie nie mieszkają w domu, a najeźdźcy są mniej namacalni, niż początkowo sądzimy. Sama przesłanka jest stosunkowo prosta, jak twierdzi reżyser Jason Miller wpycha nas w wir tanich dreszczy gatunkowych i napięcia, które trzyma w napięciu. Ale jest wzbogacony o ścisłą eksplorację tematyczną, ponieważ film bada, jak stres, związki i iluzoryczny amerykański sen przeplatają się ze sobą, ostatecznie tworząc nieugięcie nawiedzającą atmosferę, która pozostawia nas podatnymi na finał.

Duchy Pustki (2023)

W tym psychologicznym horrorze para niedawno bezdomnych, Jen i Tyler, spędza noc w samochodzie, stając twarzą w twarz z wyczerpaniem, rozpadającym się małżeństwem i zamaskowanymi nieznajomymi. Serial zagłębia się w tematy zdrowia psychicznego i lęków społecznych, podkreślając grozę ich pogarszających się okoliczności i zbliżających się zagrożeń zewnętrznych.

Data wydania

13 października 2023 r.

Dyrektor

Jason Miller

Rzucać

Michael Reagan, Tedra Millan, Carter Shimp, Nancy Wagner, Matt Bowdren, Chris Amos, Samuel Taylor, Eli Hamilton

Czas wykonania

91 minut

Pisarze

Jason Miller

Zwiększać

„Ghosts of the Void” podważa gatunek inwazji na dom

Duchy Pustki otwiera się z Tylerem (Michael Reagan) i Jen (Tedra Millan) eksmitowani z domu i szukający miejsca, w którym mogliby zaparkować zamieszkany samochód na noc. Para wydaje się wspierająca i sympatyczna, ponieważ oboje współczują sobie nawzajem i szybko ucinają kłótnie zrodzone z głodu w zarodku. Pomimo przygnębiających okoliczności, jest to bardzo przytulna sceneria, w której możemy rozkoszować się miłością paryco jest wzmocnione, gdy oś czasu filmu jest podzielona między teraźniejszość i przeszłość. Sceny z przeszłości są kręcone w cieplejszych odcieniach, co stanowi ostry kontrast z obecną chłodną nocą. Ale oczywiście jest to thriller o włamaniu do domu i komfort nie może trwać wiecznie.

Miller obejmuje wszystkie dreszcze gatunku, które tworzą napięte i fascynujące napięcie, jakiego można się spodziewać po horrorze o włamaniu do domu. Noc pary zaczyna się psuć, gdy tajemniczy zacisk zostaje przymocowany do opony ich samochodu, a dron krąży wokół nich w sposób antagonistyczny. Podczas gdy Jen chce od razu zadzwonić na policję, Tyler przypomina jej, że zaparkowali nielegalnie i uważa, że ​​to była po prostu grupa nastolatków robiących sobie żarty. Ale jak w przypadku każdego włamania do domu, te „gwoździe w nocy” stopniowo przeradzają się w coś bardziej złowrogiego – nieznajomych w przerażających maskach. Spotykamy się ze znanymi, mdłymi sekwencjami, które potęgują już i tak burzliwy moment, od ataków prowizoryczną bronią po potykanie się na oślep w lesie. Jedna z bardziej zapadających w pamięć scen obejmuje parę zamkniętą w samochodzie z kocami zakrywającymi okna, a kamera jest ustawiona w samochodzie tuż obok nich, co sprawia, że ​​ujęcie jest oszałamiające i klaustrofobiczne.

Powiązany

Ten paranoiczny horror psychologiczny snuje klaustrofobiczną sieć spisków i strachu

William Friedkin zaciera granicę między rzeczywistością a iluzją w tym pełnym grozy thrillerze.

Jak Duchy Pustki przechodzi przez ruchy thrillera o włamaniu do domu, w tekście pełno jest żywych i prowokujących komentarzy na temat stresu i tego, jak może on niszczyć samego siebie i relacje. Tak więc, nawet gdy film graniczy z banałem, ma świeży i wyrafinowany charakter, ponieważ celowo utrzymuje reakcje pary w winietowym skupieniu. To przechodzi w mistrzowsko w oszałamiające objawienie w finale, które dopełnia konfrontacyjny i pokręcony obraz stresu i niepokoju w filmie. Miller mistrzowsko przestrzega i podważa nasze oczekiwania wobec gatunku, dając życie jego komentarzowi na temat, który może być przesycony horrorem, ale jest hipnotyzujący w Duchy Pustki.

Michael Reagan i Tedra Millan mistrzowsko przedstawiają stres w filmie „Ghosts in the Void”

Lęk jest badany na dwa różne sposoby Duchy w pustceponieważ Tyler i Jen nie mogą być bardziej różni w sposobie, w jaki radzą sobie z obecną sytuacją. Retrospekcje są również strategicznie rozmieszczone, aby odsłonić różne aspekty osobowości każdej postaci, powoli tworząc holistyczną reprezentację pod koniec. Okazuje się, że Tyler jest pisarzem zmagającym się z trudnościami. Po osiągnięciu szczytu swojej kariery pisarskiej na uniwersytecie, nigdy więcej nie był w stanie napisać niczego takiego samego kalibru (lub po prostu w to wierzył), co często prowadziło go do pielęgnowania zranionego ego i manierki. Miota się pod ogromną presją, jaką na siebie wywiera, co w sposób haniebny ukazuje występ Reagana w autodestrukcyjnym retrospektywnym ujęciu gdzie Tyler pijany leży w łóżku i leniwie ogłasza, że ​​usunął książkę, nad którą pracował miesiącami. Widzimy wskazówki, jak nadmiernie rekompensuje swoją ponurą samoocenę w stresującej teraźniejszej linii czasu, gdy gani logiczne rozwiązania Jen i wojowniczo próbuje rozwiązać wszystko sam.

Tymczasem Jen jest początkującą fotografką, której niepokój jest napędzany przez okoliczności zewnętrzne, w przeciwieństwie do Tylera, na którego wpływa jego środowisko wewnętrzne. Próbując wesprzeć swojego kreatywnego męża, Jen bierze na siebie ciężar finansowy i emocjonalny związku, podczas gdy walczy o znalezienie sposobów na spłatę długów i złagodzenie wybuchów Tylera. Millan opanowuje niepokojącą kombinację wyczerpanego, opadniętego ramienia i zmęczonych oczu, z bardziej czujną i sztywną postawą, która uosabia złożoność emocji Jen. Podczas gdy niepokój Tylera objawia się w autodestrukcyjnym zachowaniu i alkoholizmie, u Jen objawia się wyczerpaniem, bezsennością i atakami paniki. Jest to przejmująco przedstawione w scena dezorientującego ataku paniki, z donośnym i bogatym biciem serca, zwieńczona systematycznym uziemianiem się Jen w oszołomieniu. Surowe występy nadają filmowi wstrząsającą powagę, ale jest to szczególnie druzgocące, gdy ich przedstawienia stresu zderzają się.

„Ghosts of the Void” to horror o powolnym tempie, który zwiększa niepokój

Jeśli chodzi o horror, Duchy Pustki jest zdecydowanie powolnym, stopniowo budującym grozę w bezlitosnym i rozważnym tempie. Ale każdy przepełniony strachem rytm filmu nadal nas urzeka, ponieważ horror może powoli rozwijać się do naprawdę szalonych wysokości, ale eksploracja pęknięć w związku pary jest szybka i bezduszna. Sposób, w jaki rozwiązywali kłótnie na początku filmu, wydawał się dość zdrowy, choć lekko pasywno-agresywny. Napięcie czaiło się pod ich komfortem ze sobą, ale łatwo było przypisać to ich zubożałym okolicznościom. Jednak rzeczywistość ich związku szybko zostaje odkryta, ponieważ Tyler często wycofuje się w spiralę samozniszczenia w przeszłości, pozostawiając zestresowaną Jen, która musi pozbierać odłamki po paroksyzmiepośpiesznie próbując przywrócić pozory dobrych relacji między nią a rodziną.

Film analizuje związek, pozostawiając jego wady szeroko otwarte, abyśmy mogli je zbadać i zobaczyć, jak stres zniszczył każdy aspekt ich życia. Jen trzyma się tego, jak wyglądał ich związek na uniwersytecie, mając nadzieję, że przełom w karierze pisarskiej Tylera przywróci im życie. Tymczasem Tyler polega na Jen, aby zarządzać swoim emocjonalnym dobrostanem – oboje współzależnie wywierają presję na siebie nawzajem i na siebie. To prawie tak, jakby sposób, w jaki radzą sobie ze stresem, nie jest zgodny, co nasila się w obecnej linii czasu, gdzie ta niezgodność staje się śmiertelna. Odkrycie w finale staje się również ogłupiające, gdy zastanawiamy się, jak tak drobny wypadek mógł zapoczątkować serię niszczycielskich wydarzeń, po prostu dlatego, że stres został wstrzyknięty do sytuacji i organicznie narastał. Duchy Pustki staje się zdramatyzowaną wersją tego, jak lęk może wpleść swoje macki w związek i psychikę człowieka, rozbijając ją do tego stopnia, że ​​stanie się upiorną pozostałością tego, czym była wcześniej.

Stres jest powiązany z amerykańskim snem w filmie „Ghosts of the Void”

„Powodem, dla którego nazywają to amerykańskim snem, jest to, że trzeba spać, aby w to uwierzyć”. Film rozpoczyna się cytatem, który obala ideę amerykańskiego snu, wyraźnie łącząc ją z badaniem zdrowia psychicznego. Z dwoma aspirującymi twórcami, którzy próbują wszystkiego, aby utrzymać się na powierzchni, ale ostatecznie ulegają mroczniejszej stronie amerykańskiego koszmaru, jest dość jasne, gdzie koncepcja wchodzi w grę. Jednak napisy końcowe filmu dostarczają o wiele bardziej mrożących krew w żyłach i odrętwiających konsekwencji snu. Gdy wydarzenia tej mrożącej krew w żyłach nocy dobiegają końca, wita nas jasno oświetlony dzień, gdy nieznajomy natrafia na makabryczną scenę. Po zbadaniu sprawy samochód zostaje odholowany, a gruz uprzątnięty, a kamera leniwie przesuwa się w stronę malowniczego pola golfowego, gdzie grupa bogatych mężczyzn radośnie oddaje się huśtawce. Jako takie, Jen i Tyler stają się nieistotnymi duchami w pustce amerykańskiego snu, ponieważ ich zmagania i bezlitosne próby nocy są po prostu skazami, o których sen chętnie pozostaje nieświadomy. Zarówno oddając się, jak i podważając gatunek inwazji na dom, Duchy Pustki przedstawia bezlitosną rzeczywistość amerykańskiego snu i jego brutalne konsekwencje dla zdrowia psychicznego i relacji międzyludzkich.

Duchy Pustki jest obecnie dostępny do streamowania na Tubi w USA

ZOBACZ NA TUBI