A24 ugruntowała swoją pozycję najwyższego władcy niezależnej sceny filmowej. Chociaż ich marka obejmuje prawie każdy rodzaj opowiadania historii, jaki możesz wymyślić, zyskali szczególny rozgłos dzięki podejściu do horroru. Z Zielony pokój Do Święta Maudz Pod skórą Do Czarownica, tak odważnie zapoczątkowali nowy smak horroru, że przedarli się do leksykonu popkultury. Nie mielibyśmy Krzyk (2022) wyjaśnienie koncepcji „podwyższonego horroru” bez innowacyjnego podejścia A24 do gatunku, które ostatecznie polega po prostu na „pozwalaniu twórcom filmowym na dostarczanie oryginalnych pomysłów przy stosunkowo skromnym budżecie”. Ale w środku ich upokarzającego wznoszenia się, pomiędzy pęknięciami spadła cząstka grozy. W 2018 roku, w tym samym roku Ari Aster został nazwany nowym władcą i wybawicielem sceny horroru Dziedzicznyzauważył entuzjasta ASMRPetera Stricklanda zrobiony W Tkaniniesatynowa porcja dreszczyku emocji, która połączyła liczne wątki horroru w film, jaki tylko on mógł nakręcić.

W Tkaninie

In Fabric to zapadająca w pamięć historia o duchach, której akcja rozgrywa się na tle pracowitego okresu zimowych wyprzedaży w domu towarowym i przedstawia życie przeklętej sukni przechodzącej z osoby na osobę, co ma niszczycielskie konsekwencje.

Data wydania

6 grudnia 2018 r

Dyrektor

Petera Stricklanda

Czas wykonania

118

Główny gatunek

Przerażenie

O czym jest „In Fabric”?

Sheila (Marianne Jean-Baptiste) jest pracującą mamą, która ma dość swojego losu w życiu. Rozwiedziona z mężczyzną, który już się rozstał, nie mówiąc jej o tym, nieustannie upominanym w pracy z bezsensownych powodów, i jej dorosłym synem Vincem (Jaygann Tak) nadal mieszka w domu. Co gorsza, zawsze ma swoją starszą dziewczynę, Gwen (Gry o Tron Gwendolina Christie), wokół domu Sheili, a Sheila i Gwen wzajemnie się nienawidzą. Sheila uważa, że ​​powrót do randkowania jej pomoże i żeby się poprawić, udaje się do lokalnego domu towarowego, gdzie zakochała się w „tętniczej czerwieni” sukience i zakłada ją na randkę. Nie zdaje sobie sprawy, że sukienka ma własnego ducha i może być częścią znacznie większego spisku, niż zdaje sobie sprawę. To mogłoby stworzyć fabułę Archiwum X odcinku, ale Stricklandowi o wiele bardziej zależy na ślinieniu się z powodu przesuwania się sukienki po skórze i narastającej klaustrofobii spowodowanej uświadomieniem sobie niewidzialnej siły, która pragnie cię zniszczyć.

Albo robi? Jedną z najbardziej kuszących rzeczy w tym filmie jest to, że nigdy nie wiemy, jaki jest prawdziwy charakter tej sukienki. Tak, popełnia akty przemocy lub zachęca do przemocy wobec ludzi i wydaje się, że dowodzi nim klika wampirzych porcelanowych czarownic, które używają czarnej magii, aby zamieniać manekiny w żywe kobiety. Sukienka nie jest jawnie złowroga i wydaje się w dużej mierze podążać za kaprysami wewnętrznych pragnień tego, kto ją aktualnie posiada, ale także przyciąga niebezpieczeństwo wobec swojej właścicielki. W przypadku Sheili sukienka sprawia, że ​​czuje się ponętna i doceniana na randkach, ale także atakuje Gwen, gdy uprawia seks z Vincem, i zmusza psa do gryzienia i rozrywania sukienki, gdy ją ma na sobie. Sukienka jest metaforą obosiecznego miecza posiadania pięknabyć jednocześnie pożądanym i zagrożonym, doceniać własne piękno, jednocześnie żywąc urazę do piękna innych. Powiązanie z czarownicami, które przede wszystkim starają się nakłonić klientów do zakupów w ich sklepie, poszerza metaforę o sposób, w jaki piękno jest wykorzystywane jako zachęta i istotny filar utrwalenia kapitalizmu.

„In Fabric” udowadnia, że ​​Marianne Jean-Baptiste powinna otrzymać więcej pierwszoplanowych ról

Sheila wie, czego chce, i nie ma cierpliwości do tego, czego nie robi, co nie wróży dobrze głównej agentce sprzedaży, pannie Luckmoore (Fatma Mohamed). Luckmoore próbuje praktycznie zahipnotyzować Sheilę, aby popadła w rytm konsumpcjonizmu, wyładowując na nią lawinę sałatki słownej, która brzmi tak, jakby czytanie Tarota zostało napisane przez Architekta z Matrix Reaktywacja. Sheila może mieć silne poczucie woli, ale chwilowo ulega, co sugestywnie wizualizuje cały sklep wokół niej zamarzający na prawie całą minutę. Marianne Jean-Baptiste uświadamia nam, jak potężna może być ta tajna klika, pokazując, jak ktoś tak gruboskórny i szczery jak Sheila może wpaść pod urok, nawet jeśli później tego pożałuje.

Powiązany

Twoje ulubione horrory A24 nie istniałyby bez tej trylogii o horrorze ludowym

Twórczość horroru A24 została zdefiniowana przez wrażliwość eksperymentalną, ale wyraźnie inspirowały ją te trzy klasyki horroru ludowego.

Warto przeczytać!  „Alfa” – trzeci film Julii Ducournau trafia do NEON

Dzieje się tak w połączeniu z tym, jak stara się przeciwstawić bezsensownej krytyce, jaką otrzymuje od przełożonych na temat jej niezdolności do „dobrego” uścisku dłoni ludziom, próbując wykorzystywać korporacyjne subtelności, które funkcjonują jako ich wersja sprzedaży panny Luckmoore język. Sheila stanowczo podkreśla, jak głupio jest spędzać tyle czasu na czymś, co interesuje tylko jej szefów, ponieważ nigdy nie otrzymała skarg od żadnego klienta.

Tragedia zgaszenia potencjału Sheili nie miałaby miejsca, gdyby nie występ Jean-Baptise’a, czyniąc Sheilę postacią łatwo empatyczną, ale najeżoną. Będąc weteranem Mike’a Leigha towarzystwo aktorów, wnosi połączenie silnego szacunku do samej siebie i haniebnej urazy do tego, jak Sheila reaguje na swoją sytuację. Ledwo może ukryć swoją niechęć do Gwen, będąc jednocześnie gościem w domu charytatywnym. Nie przeprasza, że ​​nakrzyczała na Vince’a za jego dziecinne zachowanie, a jednocześnie wyraźnie go wspiera i potrafi zachować godność w obliczu partnera, który zupełnie nie przejmuje się jej obecnością. Jest na tyle rozsądna, że ​​boi się upiorności otaczającej sklep i jej sukienkę. Jest bezbronna i niecierpliwa, gdy spotyka mężczyznę, który naprawdę ją szanuje, i przekazuje widzom pokłady niepewności, do których nie ma odwagi przyznać się nikomu w swoim życiu. Jean-Baptiste to aktorka, która czuje się niedoceniana pomimo nominacji do Oscara dla najlepszej aktorki drugoplanowej, a często gra raczej rolę aktorki charakterystycznej, która niezawodnie radzi sobie świetnie w projektach takich jak Broadchurch, KomórkaI Krawędź jutra. W Tkaninie w końcu dała jej szansę na odgrywanie roli głównej i idealnie pasuje do świata mglistej logiki Stricklanda połączonego z halucynogennymi efektami wizualnymi.

„In Fabric” to nowoczesny Giallo i jeden z najbardziej niedocenianych horrorów A24

Peter Strickland to filmowiec zafascynowany fetyszystycznymi cechami życia, zarówno w sensie platonicznym, jak i seksualnym, topiący widzów we wszelkich zmysłowych fiksacjach, jakie wybierają jego filmy. Czy to jawny dotyk BDSM, czy skrzydła motyla Książę Burgundiikulinarna rozkosz Smakosz strumienialub słuchowy dom wariatów Berberyjskie Studio DźwiękoweStrickland wykręci pierwotne zmysły i umieści je na piedestale, które będzie dyktować aurę, w której będzie skąpany film. W przypadku W TkaninieStrickland kładzie nacisk nie tylko na oczywiste wrażenie dotyku, ale wykorzystuje kinowy język horroru giallo, aby wzmocnić wrażenia dotykowe filmu. Giallo to podgatunek horroru wywodzący się z włoskiej sceny filmowej lat 60. XX wieku, znany z taniej produkcji i bezpośredniego poczucia szoku, często wykorzystujący cienkie wątki, aby przedstawić pięknych ludzi zabijanych w jeszcze piękniejszej scenerii.

Strickland wykorzystuje liczne sztuczki giallo, takie jak nierówne stop-klatki, odważny projekt produkcji oparty na podstawowych kolorach i rozkoszowanie się sztucznością pięknych obiektów, takich jak manekiny i lokalizacje butików. Czasami oddaje się estetyce przypominającej zabawne lustro, zwłaszcza gdy Sheila po raz pierwszy przymierza sukienkę w przebieralni, gdzie jest otoczona lustrami, które pokazują, jak zakłada sukienkę z różnymi prędkościami, co staje się wizualną metaforą pękniętego procesu dzięki któremu osoba samorealizuje swoje nowe postrzeganie siebie. Stara się nawet wprowadzić projekt dźwiękowy, aby dodać ukrytego napięcia, jak wtedy, gdy Sheila wkłada sukienkę do pralki, a pranie jest tak bolesne, że hałas pralki wkrada się pod kłótnię pomiędzy Sheilą i Gwen w innym pokoju. Giallo specjalizuje się w sprawianiu, że czujesz się niekomfortowo przez cały czas, czując się zagubionym w miejscach, które powinny być wygodne i wspaniałomyślne, a Strickland pokazuje w tym filmie swoją głęboką wiedzę na temat gatunku.

Zabawa W Tkaninie pochodzi z wielu różnych źródeł, które Strickland splata w spójną całość. To połączenie maksymalistycznego koloru Mario Bawa z surrealistyczną inscenizacją Dariusz Argentorealizm zlewu kuchennego Kena Loacha z fantazyjnym oskarżeniem społecznym Dereka Jarmana i wzajemne oddziaływanie psychoseksualne Alfreda Hitchcocka, a wszystko to z lodowatą mżawką wrażliwości Stricklanda na to, co powoduje mrowienie skóry. W ciągu roku, w którym powstał remake Suspiria aktywnie uciekamy od większości konwencji stylistycznych giallo, Peter Strickland pomógł na nowo zdefiniować reputację A24, opierając się na wszystkich ekscesach stylistów, jednocześnie dopracowując je do minimum. Jego wyrafinowane połączenie przeszłości z przyszłościowym podejściem do kina jest główną wizytówką tego, co A24 umożliwia twórcom filmowym robić z horrorem po dziś dzień. Wraz z sukcesem filmów takich jak Mów do mnie I XA24 całkowicie zniszczyło kod tworzenia współczesnych klasyków horroru, aby nowe pokolenia mogły się w nich zakochać, i dobrze się stało, że jeden z ich pierwszych prawdziwych kultowych klasyków otrzymał trochę tego blasku.

W Tkaninie można wypożyczyć na Amazon w USA.

Wynajmij na Amazonie