GÓRNA LINIA:

Dodanie terapii ukierunkowanej na przerzuty (MDT) do terapii systemowej poprawia przeżycie bez progresji (PFS) do 10,3 miesiąca w porównaniu z 2,5 miesiąca w przypadku samej terapii systemowej. Badanie objęło 41 pacjentów z oligometastatycznym gruczolakorakiem przewodowym trzustki (PDAC).

METODOLOGIA:

• Naukowcy przeprowadzili badanie fazy 2, wieloośrodkowe, randomizowane, koszykowe z udziałem 41 pacjentów z oligometastatycznym PDAC w ramach badania EXTEND.
• Uczestników przydzielono losowo w stosunku 1:1 do grup otrzymujących terapię wielolekową z terapią systemową lub wyłącznie terapię systemową.
• MDT obejmowało definitywną terapię miejscową, z zalecaną stereotaktyczną radioterapią ablacyjną, gdy było to możliwe. Członkowie grupy kontrolnej mogli otrzymywać MDT, jeśli ich choroba postępowała.
• Pierwszorzędowym punktem końcowym był PFS, mierzony od losowego przydziału do progresji radiologicznej, progresji klinicznej lub zgonu.
• „Do drugorzędowych punktów końcowych należały: całkowite przeżycie, czas do zastosowania kolejnej linii terapii systemowej, czas do wystąpienia miejscowej niewydolności, czas do powstania nowych zmian, toksyczność i jakość życia” – stwierdzili autorzy.

NA WYNOS:

• Zdaniem autorów dodanie terapii wielolekowej do terapii systemowej znacząco poprawiło PFS do 10,3 miesiąca w porównaniu z 2,5 miesiąca w przypadku stosowania wyłącznie terapii systemowej (P = .030).
• Współczynnik ryzyka dla PFS wyniósł 0,43 (95% CI, 0,20–0,94), co wskazuje na istotną redukcję ryzyka progresji choroby lub zgonu w przypadku stosowania MDT.
• Nie zaobserwowano żadnych zdarzeń niepożądanych 4. lub 5. stopnia wymagających leczenia, co wskazuje, że MDT jest bezpiecznym uzupełnieniem terapii systemowej.
• Dłuższy PFS i ogólne przeżycie były związane z aktywowaną odpornością układową po MDT, co sugeruje, że „aktywowany profil odporności układowej, wspierany przez zróżnicowany repertuar receptorów komórek T, może promować immunonadzorowanie odległych chorób mikroskopowych”.

W PRAKTYCE:

„Nie zgłoszono żadnych innych badań dotyczących PDAC, a badania niezależne od guza, takie jak SABR-COMET lub badanie rejestru jednoramiennego National Health Service, nie opublikowały wyników dotyczących PDAC. Zatem badanie EXTEND dostarcza najsilniejszych dowodów na poparcie istnienia stanu oligometastatycznego w PDAC”.

ŹRÓDŁO:

Badanie prowadzili Ethan B. Ludmir, dr n. med., i Alexander D. Sherry, dr n. med., obaj z University of Texas MD Anderson Cancer Center w Houston. Zostało opublikowane online 5 sierpnia w Czasopismo Onkologii Klinicznej.

OGRANICZENIA:

Szerokie kryteria rekrutacji do badania mogły wprowadzić heterogeniczność w populacji pacjentów, co potencjalnie miało wpływ na możliwość uogólnienia wyników. Badanie nie było w stanie ocenić całkowitego przeżycia, a mała liczebność próby mogła ograniczyć solidność wyników. Zgony w wyniku przejścia z jednego badania do drugiego i zgony niezwiązane z rakiem mogły mieć wpływ na porównania, a dane dotyczące jakości życia były ograniczone z powodu pandemii COVID-19. Definicja oligometastazy stosowana w badaniu mogła nadmiernie uprościć złożone spektrum choroby.

UJAWNIENIA:

Ludmir ujawnił zatrudnienie w Alaunos Therapeutics i doradztwo dla Xerient. Sherry zgłosiła zatrudnienie w MD Anderson Cancer Center i honoraria od Sermo. Inna współautorka, Suya Liu, PhD, ma nieodpłatne powiązania z Polaris Consulting, LLC. Cara Haymaker, PhD, również współautorka, jest udziałowcem w BriaCell i pełni rolę konsultanta lub doradcy w Regeneron. Dodatkowe ujawnienia są odnotowane w oryginalnym artykule.

Ten artykuł został stworzony przy użyciu kilku narzędzi redakcyjnych, w tym AI, jako części procesu. Redaktorzy ludzcy sprawdzili tę treść przed publikacją.