W nowo opublikowanym badaniu przekrojowym w Neurologia Lanceta, sponsorowany przez The Michael J. Fox Foundation for Parkinson’s Research (MJFF), zastosowanie techniki amplifikacji nasion alfa-synukleiny (αSyn-SAA) wykazało wysoką dokładność diagnostyczną choroby Parkinsona (PD), rozróżnienie podtypów molekularnych i wykrycie choroby przed pierwotnymi objawami.¹

W sumie dane na temat αSyn-SAA zebrano od 1123 uczestników z kohorty Parkinson’s Progression Markers Initiative (PPMI), w tym pacjentów z rozpoznaniem PD i pacjentów z grupy ryzyka z wariantami genów (GBA i LRRK2) powiązanymi z chorobą. W analizie na dużą skalę wykazano, że αSyn-SAA odróżnia PD od kontroli z czułością 88% i swoistością 96%.

„Myślę, że możliwość diagnozowania ludzi w oparciu o biologię, a nie zespół kliniczny, będzie miała duży wpływ na obecne i trwające badania. Pacjenci biorący udział w badaniach klinicznych mogą zostać włączeni do badań, które są dla nich najlepsze. Również pacjenci które niekoniecznie reagowałyby na nowe leczenie, można usunąć te badania, aby mieć większą szansę na zobaczenie efektu nowego leku, jeśli taki rzeczywiście istnieje” – powiedział współautor Andrew Siderowf, lekarz medycyny Neurologia na żywo®. „Myślę, że nie zdajemy sobie sprawy, że odgrywa to również rolę w badaniach dotyczących etiologii choroby Parkinsona. Na przykład badania genetyczne i środowiskowe czynniki ryzyka dotyczące wielkości często obejmują pacjentów, u których podejrzewalibyśmy chorobę Parkinsona na podstawie cech klinicznych, ale naprawdę nie mają podstawowej biologii. Więc możesz dość mocno wyostrzyć ten skalpel. Używając biologicznie podstawowej klasyfikacji do umieszczania ludzi w badaniach genetycznych.

Badaniami współkierowali autorzy Siderowf, badacz i dyrektor PPMI, PD and Movement Disorders Center na University of Pennsylvania oraz dr Luis Concha, dyrektor ds. badań i rozwoju w Amprion. W badaniu próbki płynu mózgowo-rdzeniowego otaczającego mózg i rdzeń kręgowy zostały przeanalizowane od każdego uczestnika przy użyciu αSyn-SAA.

Około 93% pacjentów bez znanej przyczyny genetycznej miało dodatni wynik αSyn-SAA. Wyniki różniły się w przypadku pacjentów z genetycznymi postaciami choroby Parkinsona, przy czym 96% miało tę chorobę GBA wariant i pozytywny wynik αSyn-SAA, w porównaniu z 68% pacjentów z LRRK2. Większość pacjentów prodromalnych miała pozytywne wyniki αSyn-SAA, co sugeruje, że mieli agregaty α-synukleiny pomimo braku diagnozy PD. Pięćdziesiąt pięć procent kobiet z PD z LRRK2 wariant miał pozytywny wynik αSyn-SAA w porównaniu z 72% mężczyzn z PD, którzy mieli ten sam wariant. Pacjenci z LRRK2 wariant i negatywny wynik αSyn-SAA były zwykle starsze w porównaniu z tymi z pozytywnymi wynikami αSyn-SAA.

„Myślę, że w badaniach środowiskowych potencjalnie pozwoli nam to zidentyfikować nowe geny i nowe środowiskowe czynniki ryzyka, których nam brakowało, ponieważ nie możemy równie dobrze umieścić pacjentów we właściwej grupie. Myślę, że są one naprawdę ważne. implikacje badawcze. Myślę, że inną rzeczą są próby, które mogłyby potencjalnie zapobiegać chorobie Parkinsona, zamiast traktować dźwięki jak coś w rodzaju „ciasta na niebie”, ale robimy to w przypadku wielu innych zaburzeń. Wcale nie jest wykluczone, że „ będę to robić niedługo, przynajmniej jeśli chodzi o eksperymentalne terapie choroby Parkinsona” – powiedział Siderowf.

CZYTAJ WIĘCEJ: Dane przedkliniczne wykazują potencjał małocząsteczkowych inhibitorów toksycznych oligomerów α-synukleiny w chorobie Parkinsona

Utrata węchu była najsilniej przewidywalną kliniczną cechą pozytywnego wyniku αSyn-SAA. Spośród wszystkich uczestników z PD, u których wystąpiła utrata węchu, 97% miało pozytywny wynik αSyn-SAA w porównaniu z 63% pacjentów, u których zmysł węchu pozostał niezmieniony. Również u pacjentów z zaburzeniami zachowania podczas snu REM pozytywne wyniki αSyn-SAA były obecne u 85% (28 z 33 pacjentów) uczestników. Nie było żadnych innych cech klinicznych związanych z dodatnim wynikiem αSyn-SAA.

„Myślę, że pomocne we wszystkim, o czym mówimy, jest zrobienie kroku wstecz i rozmowa o tym, jak dzisiaj diagnozujemy Parkinsona, a to jest klinicznie. Nazywa się to diagnozą kliniczną, a to dlatego, że nie mieliśmy obiektywnych środków lub testy, które samodzielnie mogą zdiagnozować chorobę Parkinsona. Diagnoza opiera się na objawach ruchowych choroby Parkinsona oraz na ekspertyzie lekarza, specjalisty zaburzeń ruchu, który ma doświadczenie w chorobie Parkinsona w zakresie identyfikacji tych głównych objawów motorycznych. Tylko wtedy możemy postawić diagnozę Parkinsona, ale jak wiecie i słyszeliście, choroba Parkinsona pojawia się znacznie wcześniej” – powiedziała dr Rachel Dolhun, wiceprezes ds. komunikacji medycznej w Fundacji Michaela J. Foxa Neurologia na żywo®.

Pacjenci, którzy nosili LRRK2 Lub GBA warianty, ale nie mieli diagnozy PD ani objawów prodromalnych, nosiciele niemanifestujący (NMC), mieli pozytywne wyniki αSyn-SAA (LRRK2, 9% [14 out of 159 patients]; GBA, 7% [11 out of 151 patients]). Większość uczestników prodromalnych i NMC z dodatnim αSyn-SAA miała skany mózgu, które nie wykazały spadku oczekiwanej liczby komórek nerwowych wytwarzających dopaminę, co sugeruje, że nagromadzenie agregatów α-synukleiny może być wczesnym objawem początku choroby.

Jeśli chodzi o ograniczenia badania, autorzy zauważyli, że większe próbki poprawiłyby analizy, a tym samym przezwyciężyłyby takie czynniki, jak przekrzywione dane i mała liczba próbek dla niektórych grup uczestników. Ponadto dostępność próbek zebranych w czasie umożliwiłaby przyszłym badaniom ocenę zmian w określonych okresach choroby. Autorzy zauważyli również, że potrzebne są dalsze długoterminowe badania w celu dalszego zbadania różnic w wynikach αSyn-SAA między pacjentami z różnymi genetycznymi postaciami PD.

„Teraz zaczęliśmy przeglądać badania, potwierdzone w PPMI, że objawy takie jak zaburzenia zachowania podczas snu REM, odgrywanie snów, utrata węchu to jedne z najwcześniejszych potencjalnych objawów choroby Parkinsona. Widzieliśmy w tym zbadali, że test αSyn-SAA jest pozytywny u większości tych osób” – powiedział Dolhun. „To nasza pierwsza wskazówka, że ​​istnieje możliwość diagnozowania choroby Parkinsona, aby zmienić sposób, w jaki diagnozujemy chorobę, identyfikować zachodzące procesy biologiczne i diagnozować znacznie wcześniej. Biorąc to wszystko pod uwagę, ten test nie zastępuje diagnozy choroby Parkinsona, jak wiemy” to dzisiaj, nie zastępuje diagnozy lekarza-eksperta, ale ma potencjał”.

BIBLIOGRAFIA
1. Fundacja Michaela J. Foxa ogłasza znaczący przełom w poszukiwaniu biomarkera choroby Parkinsona. Informacja prasowa. Fundacja Michaela J. Foxa na rzecz badań nad chorobą Parkinsona. Opublikowano 12 kwietnia 2023 r. Dostęp: 12 kwietnia 2023 r.