Podczas wygłaszania przemówienia w pustej kawiarni w Radisson Blu Resort w Dharamsali, dzień po porażce Anglii w serii 4-1 w Indiach, Brendon McCullum był szczególnie pouczający, choć w tajemniczy sposób, na temat aspektów podejścia jego zespołu, które wymagały ulepszenia w połowie jego kadencji.

Jedną z nich była potrzeba bycia „bardziej wyrafinowaną wersją tego, kim jesteśmy”. Nadchodzące miesiące miały zostać wykorzystane do określenia, jak to może wyglądać, na początku tej serii o Indiach Zachodnich.

Więc co? robi jak wygląda udoskonalenie? Jasne, riffowanie na próbkach wielkości „jednego testu” jest kiepską formą. I chociaż jest to silny atak Indii Zachodnich – ostrzejszy i ze sprawdzonym sukcesem w tych samych australijskich warunkach, z którymi Anglia zmierzy się w 2025-26 – poniżej przeciętnej 121 w ich pierwszej rundzie sprawiło, że byli pod presją od samego początku, nawet zanim Shamar Joseph zszedł z boiska z utykaniem.

Mimo wszystko, 90 overów Anglii było czwartym najdłuższym wynikiem w meczu rozgrywanym u siebie podczas kadencji McCulluma, a ich wynik 371 był trzecim najwolniejszym (4,12 run na over) z ponad 11 300 wyników od czasu, gdy objął on stanowisko w czerwcu 2022 r.

To swego rodzaju zmiana. Chwile akumulacji Anglii były raczej muzyką w tle, niż rozdzierającym uszy thrash-metalowym shredowaniem ostatnich dwóch lat. Niektóre zwolnienia miały znajomy charakter – ostrość Bena Ducketta, upadek Olliego Pope’a po lekkim początku i podatność Bena Stokesa na spin – ale poza tym były to bolesne dziecięce przeskakiwania kolan w kierunku czegoś nowego. Mianowicie, lepsze docenienie sytuacji meczowej, szczególnie gdy atak Indii Zachodnich cofnął się po zbyt pełnym ataku w środę wieczorem.

Ale być może najbardziej wymowny rzut McCulluma w tym przemówieniu w Dharamsali nastąpił, gdy spekulował na temat przyszłości Bena Foakesa i Jonny’ego Bairstowa, którzy wymieniali się rękawicami od lata do zimy. Pozostał dyplomatą, ale powołał się na potrzebę oceny „broni” Anglii w celu „stawienia czoła najlepszym drużynom na świecie”. Skruszony po przegranej z jedną z najlepszych drużyn na świecie – choć pozbawioną od czasu do czasu kilku gwiazd, a przez cały czas Virata Kohliego i Rishabha Panta – było jasne, że w planach jest nowy dynamiczny bramkarz.

Na tym froncie istniało już lekarstwo na myśl. I chociaż występy Phila Salta podczas ograniczonej trasy po Indiach Zachodnich pod koniec 2023 r. były świeże w pamięci, a (drugi) transfer Olliego Robinsona do Chester-le-Street przyniósł górę żwawych biegów, Jamie Smith był nazwiskiem, które pojawiało się w umysłach tych, którzy się liczą.

W czwartek to nazwisko wyświetlało się na dużym ekranie na stadionie Lord’s, jako że był ostatnim zawodnikiem wyeliminowanym za 70 punktów. To był więcej niż udany początek kariery krykiecisty testowego.

Smith wydawał się przez cały czas zrelaksowany, podczas gdy wszyscy oglądający kręcili się na swoich miejscach po jego przybyciu. Emocje związane ze Smithem wydawały się nadchodzące od dawna: w lutym 2023 r. w Galle osiągnął najszybsze stulecie w historii zawodnika England Lions – oglądane na żywo przez dyrektora zarządzającego Roba Keya – co doprowadziło do wymienienia nazwiska Stokesa aż do Nowej Zelandii, gdy przygotowywał się do poprowadzenia swojej drużyny w pierwszym teście w Hamilton. Dwa dni temu Stokes wylewał się, że Smith „idealnie pasuje do wszystkiego, czego chcemy, aby był na 7. miejscu dla nas”. No więc dzieciaku, co masz?

Pewna ręka, na początek. Podczas upadku Chrisa Woakesa i Gusa Atkinsona w ciągu sześciu piłek, Smith miał 45 z 93 dostaw; zgodnie ze sposobem, w jaki zgromadził większość ze swoich 677 biegów dla Surrey w tym sezonie, ale w tempie o 28,28 punktów wolniejszym niż jego wskaźnik uderzeń w 2024 County Championship wynoszący 76,67.

Teraz nadszedł czas na prawdziwe przesłuchanie. Upadek Foakesa ostatecznie nastąpił z powodu jego niezdolności do efektywnej pracy z ogonem. 80-minutowe 17 w drugiej rundzie czwartego testu w Ranchi wydawało się gwoździem do trumny. Brutalne przypomnienie jego braku, cóż, „broni”.

Sprawiedliwie rzecz biorąc, presja, pod jaką wówczas był, była dusząca w porównaniu z potulnym szumem, który powitał Smitha na typowo ambiwalentnym Lord’s. Prowadzenie wynosiło 221 – zwycięstwo w inningsach już było w programie – ale były linie do odczytania i Smith musiał się dostosować.

Osłonił Bashira przed uderzeniem (tick), zanim rozwinął kilka granic (double tick). Niezrażony trzema mężczyznami po obu stronach, wyrzucił Shamara ponad kwadratową nogą na swoje pierwsze sześć w krykiecie testowym, zanim poprawił to drugim, wysyłając Jaydena Sealesa – zdecydowanie najlepszego z szybkich rzucających – z ziemi w kierunku Paddingtona. Można by rzec, że równie imponujący był sposób, w jaki zmiótł Sealesa przez kwadratową nogę – przecinając na pół fielderów z kwadratową nogą – dając niedzielnym rzut oka na to, jak uderzał z prędkością 205,03 w Blast i dlaczego tak wielu jego rówieśników uważa go za talent pokoleniowy.

Były błędy. Niecelne wybicie piłki w głęboki punkt spowodowało bezpośrednią stratę Bashira – tego samego gracza, którego próbował chronić. Przypadkowe odbicie piłki w ręce głębokiego kwadratowego legu nie tylko zakończyło innings Anglii, ale także pozbawiło Andersona ostatniego uderzenia kijem. Były to jednak pomocne żale, które mogły utrzymać szum wokół siebie po całkowicie pozytywnym występie. To w końcu nieznana rola, zarówno za pniakami, jak i na pozycji odbijającego pod numerem 7.

„Jestem trochę załamany, że nie widziałem, jak ostatnia piłka poleciała na szóstkę, więc [Anderson] mógłby mieć swój moment przeciwko spinnerowi!” powiedział Smith na pniakach. „To jest jedna rzecz, której żałuję w tej rundzie, myślę.

„To dla mnie nowa rola” [batting at 7 and keeping] ale chętnie się dostosuję. Odbijanie ogonem jest dla mnie nowością, więc trochę uczę się w trakcie pracy. Myślę, że trochę sprzedałem Basha w dół rzeki jego runoutem. Mam nadzieję, że będzie mi łatwiej, im dłużej będę mógł to robić.”

Oczywiście, szum niekoniecznie będzie pod jego kontrolą. Ale on, nawet przed dzisiejszym dniem, był człowiekiem chętnym do zarządzania swoim losem.

Zima właśnie minęła, Smith zrezygnował z trasy Lions, a nawet postanowił nie wystawiać się na aukcji IPL – pomimo zainteresowania ze strony kilku franczyz. Po przyzwoitym występie Gulf Giants w ILT20, pojawiła się porządna oferta PSL, która również została odrzucona. Chciał odpocząć i zaatakować sezon County Championship właśnie w tym momencie.

„Prawdopodobnie czasami jeździłem do Surrey, grając dość nisko w kolejności i utrzymując wicket, i nie czułem, że prawdopodobnie pokazuję swój pełny potencjał” – powiedział. „Naprawdę chciałem wyjść i zrobić sobie nazwisko. I myślę, że starałem się, aby ludzie zwrócili na mnie uwagę. Stąd to wszystko się wzięło.

„Te decyzje nigdy nie są łatwe do podjęcia, ponieważ oczywiście tracisz jedną rzecz. Ale byłem dość pogodzony ze swoimi decyzjami, kiedy i kiedy nadeszły. Gdyby nie poszły tak dobrze, i tak byłbym zadowolony z tej decyzji”.

Jak na 23-latka, to całe mnóstwo rozsądku i jasności, co sugeruje, że idealnie wpasuje się do tej drużyny Anglii. Co najważniejsze, jego kaprysy w ataku są dojrzałe do dążenia Anglii do innego rodzaju równowagi.

Grupa zmierzająca w kierunku nowej i ulepszonej wersji samej siebie, ma w Smithie kogoś, kto może stać się wygodnym łącznikiem z najlepszymi momentami ich przeszłości.