Sąd Najwyższy wysłuchał ustnych argumentów 9 stycznia w sprawie, która ma ustalić, czy wyjątkowa grupa pracowników federalnych w Gwardii Narodowej może zachować swoje prawa związkowe. Sprawa tzw Departament Adiutanta Generalnego Ohio przeciwko Federalnemu Urzędowi ds. Stosunków Pracyrodzi pytanie, czy stanowa Gwardia Narodowa może zostać zmuszona do rokowań zbiorowych z technikami Gwardii Narodowej.

Tło

Gwardia Narodowa jest wspólną operacją stanową i federalną. W przeciwieństwie do członków Gwardii Narodowej pracujących w niepełnym wymiarze godzin, technicy są pełnoetatowymi pracownikami, którzy wykonują prace biurowe, administracyjne i techniczne związane z konserwacją sprzętu, zasobami ludzkimi, technologią informacyjną i nie tylko.

W 1968 r. Ustawa o technikach Gwardii Narodowej uczyniła techników pracownikami federalnymi, aby mogli uzyskać dostęp do świadczeń dodatkowych i emerytalnych pracowników federalnych. Ich rola jest hybrydą klasyfikacji wojskowej i cywilnej. W tym przypadku technicy są zatrudniani przez Ohio i otrzymują wypłaty bezpośrednio od Departamentu Obrony USA.

Amerykańska Federacja Pracowników Rządowych, związek reprezentujący techników Armii i Gwardii Narodowej stanu Ohio, złożyła skargi na nieuczciwe praktyki pracy do Federalnego Urzędu ds. Stosunków Pracy (FLRA). Związek twierdził, że Gwardia Narodowa Ohio dopuściła się nieuczciwych praktyk pracowniczych poprzez:

• Nie targowanie się w dobrej wierze.
• Nieuznawanie związku jako wyłącznego przedstawiciela w negocjacjach.
• Nie potrącanie składek związkowych z wypłat.
• Zalecenie zaprzestania potrąceń składek związkowych.
• Naruszenie układu zbiorowego pracy poprzez przeniesienie niektórych techników bez konsultacji ze związkiem zawodowym.

Ustawa o reformie służby cywilnej przyznaje prawa do rokowań zbiorowych, ale ma zastosowanie tylko do pracowników agencji federalnych. Pozew przed Sądem Najwyższym kwestionuje, czy stanowa Gwardia Narodowa jest uważana za agencje federalne, gdy działają jako pracodawcy techników. Gwardia Narodowa Ohio argumentowała, że ​​​​jest elementem rządu stanowego, a nie departamentem wykonawczym, a zatem nie jest agencją federalną podlegającą jurysdykcji FLRA.

Prawo daje technikom „prawo do negocjacji z ich bezpośrednimi przełożonymi podlegającymi organom egzekucyjnym FLRA” – powiedziała Nicole Reaves, prawniczka FLRA. „Nie ma sensu wymagać [the Department of Defense] zagrozić nuklearnej opcji wstrzymania finansowania federalnego lub uznania stanowej Gwardii Narodowej w celu egzekwowania rutynowych rozkazów FLRA”.

Jeśli to posunięcie stanie się konieczne, „ma to faktyczne implikacje dla relacji między stanową gwardią narodową a jej komponentami federalnymi. Mogą wystąpić realne zagrożenia dla bezpieczeństwa narodowego” – dodała.

Sędziowie odpowiadają

Departament Obrony musi delegować swoje uprawnienia nadzorcze i zatrudniające do Gwardii Narodowej, a ktoś musi być po drugiej stronie stołu, aby technicy mieli prawdziwe prawa przetargowe, powiedziała sędzia Elena Kagan. Technicy powinni być zmuszeni do rokowań zbiorowych z Departamentem Obrony, powiedział Benjamin Flowers, prawnik reprezentujący Gwardię Narodową Ohio.

„Dlaczego miałby [Congress] chcieli, aby pracownicy o statusie podwójnej służby mieli inne prawo do rokowań zbiorowych niż inni pracownicy o podobnej sytuacji?” Zapytał sędzia Ketanji Brown Jackson.

– Ci technicy wykonują, nawet jako cywile, bardzo ważne zadania wojskowe – odparł Flowers. „Całkowicie rozsądne jest, aby Kongres powiedział w tym kontekście:„ Chcemy zaangażować Departament Obrony, ponieważ odpowiadają przed prezydentem i muszą upewnić się, że cokolwiek jest robione, nie udaremnia uprawnień jego naczelnego dowódcy. '”

Prezes Sądu Najwyższego John Roberts powiedział, że „wydawałoby się dziwne, gdyby jeden podmiot prowadził negocjacje, a inny sprawował nadzór”.

Departament Obrony kontroluje „wiele aspektów, w których mogą powstać spory i które [technicians] mogą chcieć negocjować układy zbiorowe, więc bardziej sensowne jest, aby negocjowali z podmiotami, które zgodnie z prawem są ich pracodawcami” – powiedział Flowers.

Perspektywa historyczna

Sotomayor odniósł się do sprawy z 2001 roku, w której FLRA orzekła, że ​​Gwardia Narodowa Mississippi działała jako agencja federalna w sprawach dotyczących zatrudniania techników.

Sędzia Clarence Thomas nie był przekonany. „Zawsze są delegacje od szefa agencji do poddziałów, ale ci delegaci nie są przekształcani w agencje” – powiedział.

W latach 70. pojawił się ten sam problem i niektóre stany próbowały skłonić Kongres do uchwalenia prawa, aby nie musiały negocjować z technikami, ale Kongres nie zatwierdził tej propozycji. „Wycięcie, które zmieniłoby statut i rozwiązałoby twoje obawy, nigdy się nie udało” – powiedział Kavanaugh do Flowers. „Historia pokazuje, że nie jest to odosobniona rzecz, która była nieumyślna”.

Sotomayor wydawał się zaniepokojony militarnymi konsekwencjami sprawy. Pozew Ohio „prosi nas o zezwolenie na zawieranie umów o pracę zagrażających bezpieczeństwu narodowemu, ponieważ nie ma pokojowego sposobu rozstrzygnięcia tego przed agencją” – powiedziała Flowers. „Jesteś pierwszą Gwardią Narodową, która powiedziała:„ Nie dotrzymamy naszych zobowiązań ”.

„Mamy znacznie większe zaufanie do Departamentu Obrony, aby rozwiązać te spory, zanim staną się one sporami, bez narażania naszych interesów wojskowych” – powiedział Flowers.

Jedenaście stanów kierowanych przez Republikanów – Alabama, Alaska, Arkansas, Idaho, Luizjana, Mississippi, Oklahoma, Południowa Dakota, Teksas, Utah i Zachodnia Wirginia – złożyło przyjacielowi sprawę sądową, wspierając sprawę Ohio. Argumentowali, że „Konstytucja ogranicza i kontroluje siłę militarną rządu krajowego, zachowując kluczowe uprawnienia dla stanów”, w tym uprawnienia do kierowania milicjami stanowymi, które nie służą Stanom Zjednoczonym.

Sędzia Neil Gorsuch powiedział: „Jestem po prostu ciekawy konsekwencji tej sprawy dla federalizmu”. Zapytał, czy niektórzy pracownicy federalni staną się agencjami federalnymi, jeśli sąd orzeka na korzyść FLRA.

Reaves powiedział, że nie, ponieważ technicy reprezentują jedyną sytuację, „w której pracownik stanowy nadzoruje, zatrudnia i zwalnia pracowników federalnych do roli federalnej”.