Po konferencji prasowej, podczas której zaprezentowano program festiwalu w Cannes, dyrektor festiwalu Thierry Fremaux poruszył kilka gorących tematów, w tym 135-minutowy epicki film Francisa Forda Coppoli „Megalopolis”, który nie ma jeszcze umowy dystrybucyjnej.

Choć „Megalopolis”, samodzielnie wyprodukowane dzieło Coppoli o wartości 120 milionów dolarów z Adamem Driverem w roli głównej, zostało wybrane do konkursu na Festiwalu Filmowym w Cannes, nie ma podpisanej umowy dystrybucyjnej we Francji. Teoretycznie nie stanowi to problemu, ponieważ w oficjalnej sekcji znajduje się „całkiem sporo filmów bez żadnej dystrybucji”, jak mówi Fremaux Różnorodność. Ale w przypadku „Megalopolis” może to być tykająca bomba.

Jeśli „Megalopolis” zostanie sprzedane streamerowi, który nie ma planów teatralnych dla Francji, wywoła to zamieszanie na Croisette i wśród lokalnych wystawców. Co najważniejsze, będzie to kolidować z niesławną zasadą obowiązującą w Cannes, która wymaga, aby każdy film biorący udział w konkursie miał dystrybucję kinową we Francji. Te rygorystyczne wytyczne zostały po raz pierwszy ustalone przez zarząd Festiwalu Filmowego w Cannes w następstwie powszechnego skandalu, który powstał w wyniku zaprezentowania w konkursie w 2017 r. dwóch filmów Netflix: „Okja” Bonga Joona Ho i „Opowieści Meyerowitza” Noaha Baumbacha. Od tego czasu Netflix nie wrócił do Cannes i prezentuje swoje filmy na Festiwalu Filmowym w Wenecji.

W tym momencie poinformowała o tym większość głównych niezależnych dystrybutorów we Francji Różnorodność że nie widzieli filmu ani nie kontaktowali się z prawnikiem Coppoli, Barrym Hirschem, który kilka tygodni temu był gospodarzem pokazu dla kupujących w Imax i aktywnie stara się o zawarcie umowy, potencjalnie ze studiem lub streamerem. Oczywiście, jeśli zostanie sprzedany Apple lub Amazonowi, film nadal mógłby mieć dystrybucję kinową we Francji – podobnie jak „Killers of the Flower Moon” Martina Scorsese, który był filmem Apple i wypuszczonym w kinach przez Paramount. Z drugiej strony Netflix nie udostępnia swoich filmów we francuskich kinach ze względu na lokalne zasady dotyczące okien, które wymagają, aby usługa czekała 15 miesięcy po premierze kinowej, zanim film będzie dostępny dla abonentów.

Odnosząc się do bieżących planów dystrybucji „Megalopolis”, Fremaux powiedział, że Coppola jest „artystą”. „Nakręcił swój film za własne pieniądze. Potem skończył ten film. Pokazał to nam i kilku innym osobom w USA i zastanawia się nad strategią filmu” – powiedział. „Zobaczymy. Ale oczywiście nie jestem osobą, która może o tym rozmawiać”.

Zapytany o ewentualność sprzedaży streamerowi takiemu jak Netflix, co wykluczyłoby premierę we francuskich kinach, Fremaux odpowiedział z uśmiechem: „Być może będzie to coś zupełnie nieoczekiwanego. I zobaczymy. Kochamy improwizację!”

Fremaux wspomniał także o liczbie reżyserek biorących udział w konkursie, która w tym roku spadła do czterech z siedmiu w zeszłym roku. Powiedział, że Cannes znajduje się na „końcu łańcucha” i jest „echem światowego kina”.

„Potrzebujemy pół wieku, aby w pełni zmierzyć trend, ale możemy powiedzieć, że trend – nawet jeśli w konkursie bierze udział tylko czterech reżyserów – jest taki, że na całym świecie jest coraz więcej reżyserek” – powiedział, dodając, że komisja zaczęła także uwzględniać płeć w całym procesie selekcji. Zapowiedział także, że wkrótce w Cannes opublikuje badanie dotyczące reprezentacji reżyserek na festiwalu.

„Na Festiwalu Filmowym w Cannes w Oficjalnej Selekcji jest proporcjonalnie więcej reżyserek niż na świecie” – powiedział.

Mówiąc o dużej obecności filmów gatunkowych w konkursie, Fremaux wyróżnił film Coralie Fargeat z wytwórni Universal Pictures „The Substance” z Demi Moore i Margaret Qualley w rolach głównych.

„Może kilka lat temu nie odważylibyśmy się sięgnąć po taki brutalny film. A teraz mamy odwagę. Bo to dobry film” – powiedział. „Zdajemy sobie sprawę, że film, niezależnie od tego, czy jest to komedia, horror czy western, potrzebuje świetnego reżysera. A Coralie Fargeat to świetna reżyserka, którą chcieliśmy podkreślić”.

Fargeat jest jednym z kilku francuskich filmowców biorących udział w konkursie, obok „L’Amour Ouf” Gillesa Lellouche’a – wypełnionego muzyką romansu z Adele Exarchopoulos i Francois Civil w choreografiach (La) Horde; „Marcello Mio” Christophe’a Honore’a z Catherine Deneuve i Chiarą Mastroianni; Hiszpańskojęzyczny film muzyczny Jacques’a Audiarda „Emilia Perez” z Zoe Saldaną, Seleną Gomez, Edgarem Ramírezem i Karlą Sofíą Gascón. Zarówno Fargeat, jak i Lellouche debiutują w zawodach.