Bielsko-żywieccy biskupi przewodniczyli liturgii Wielkiego Czwartku w dwóch najważniejszych kościołach diecezji – bp Roman Pindel w katedrze św. Mikołaja w Bielsku-Białej, a bp Piotr Greger w konkatedrze Narodzenia NMP w Żywcu.

W Bielsku-Białej z okazji kapłańskiego święta, nim rozpoczęła się uroczysta Msza św,  przedstawicielki parafii – w imieniu wszystkich obecnych – złożyły życzenia i wręczyły kwiaty biskupowi, księdzu proboszczowi Antoniemu Młoczkowi i wszystkim obecnym przy ołtarzu duszpasterzom.

– W jaki sposób można upamiętnić jakieś wydarzenie? Jak wyrazić pamięć o człowieku, który umarł? Jak uczcić wielkie dokonania czy poświęcenie drugiego człowieka? Jak wreszcie wspominać wspaniałomyślne działania Boga? Takie pytania stawiamy sobie dziś w Wielki Czwartek – od takich kwestii rozpoczął wielkoczwartkową homilię bp Roman Pindel.

 


Podczas obrzędu obmycia nóg 12 mężczyznom.


Urszula Rogólska /Foto Gość

Jak zauważył, najprościej jest postawić pomnik, odsłonić tablicę, nadać nazwę ulicy, czy szkole.  – W ten sposób dziś naśladujemy najstarsze i najbardziej proste postępowania w tej dziedzinie – mówił biskup, dodając, że z ludzkiego pragnienia upamiętnienia niezwykłego człowieka czy Bożej interwencji w życiu, powstają rytuały religijne, świętowanie, powtarzane czynności, mające przypomnieć, najważniejsze wydarzenia albo uobecnić Jego działanie.

Biskup dodał, że jeszcze wcześniej pojawiają się rytuały, mające na celu obronę przed złymi siłami: – Żydowska pascha wykorzystuje starsze rytuały z użyciem krwi, mające chronić stada owiec przed zagrożeniem, zwłaszcza w czasie wędrówek czy przepędzania stad z jednych pastwisk na drugie. Zakończenie zbiorów wiązano z religijnym świętowaniem dziękczynienia za łaskawość Boga. Część zbiorów spożywano z radością, inną zaś składano Bogu w ofierze – tłumaczył biskup – Żydowska pascha powtarza czynności, które mają przypominać wydarzenia sprzed trzydziestu trzech wieków, kiedy Izraelici opuszczali Egipt, by przez pustynię wyruszyć do Kanaanu.

 


Księża z bp. Romanem Pindlem podczas liturgii Wiekiego Czwartku w bielskiej katedrze.


Urszula Rogólska /Foto Gość

Biskup zwrócił uwagę, że w biblijnym opisie tego jak ma wyglądać wieczerza paschalna, pojawiają się ważne słowa: pamiątka i uobecnienie.

Formą upamiętnienia osób w Kościele jest ogłaszanie ich świętymi, wspominanie ich w poszczególne dni roku i modlitwa za ich wstawiennictwem.

– Wreszcie w Kościele mamy sakramenty czyli takie znaki, które mają gwarancję od Boga, że jeżeli są powtarzanie z wiarą, to Bóg przychodzi z łaska – zaznaczył biskup, zwracając uwagę, że: – Wielki Czwartek jest dniem, w którym wspominamy ustanowienie dwóch sakramentów: Eucharystii oraz kapłaństwa, zwanego też sakramentem święceń. Wierzymy więc, że Jezus w czasie Ostatniej Wieczerzy z apostołami wyraził polecenie dla Kościoła i apostołów, aby apostołowie i ci, którzy po nich będą biskupami i prezbiterami, powtarzali słowa i gesty Jezusa nad chlebem i winem.

 


Po Mszy św. Najświętszy Sakrament został przeniesiony do ciemnicy.


Urszula Rogólska /Foto Gość

Jak objaśniał biskup, od początku istnieje przekonanie, że słowa Jezusa z Ostatniej Wieczerzy: „To czyńcie na moją pamiątkę”, stanowią nie tylko polecenie, ale także obietnicę, wręcz gwarancje, że ich powtarzanie sprawi, iż  w czasie Eucharystii faktycznie uobecnia się męka, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa, a przyjmujący Komunię świętą spożywają naprawdę Ciało i Krew Jezusa.

– Eucharystia uobecnia najważniejszy akt Jezusa Syna Bożego i Zbawiciela, bo Jego śmierć i zmartwychwstanie jest dla naszego zbawienia – podkreślił bp Pindel i dodał, że czytany fragment Ewangelii św. Jana przywołuje jeszcze jedno pragnienie Jezusa wyrażone w kontekście Ostatniej Wieczerzy: by Jego wyznawcy byli gotowi umywać sobie nawzajem nogi, a nawet zdrajcy czy niżej postawionemu w społeczeństwie.

 


Ciemnica w katedrze św. Mikołaja w Bielsku-Białej.


Urszula Rogólska /Foto Gość

– Wielkim pragnieniem Jezusa jest to, aby przychodzący na Eucharystię tworzyli wspólnotę, którą łączy miłość chrześcijańska. Jest to oczywiście łatwiejsze do realizacji w małych wspólnotach liczących kilkanaście czy kilkadziesiąt osób – zauważył biskup, kontynuując: – W przypadku większych wspólnot  trzeba zadbać o potrzebujących w sposób, który nazywamy instytucjonalnym (…). Gest umywania nóg wyznaczonym osobom w Wielki Czwartek ma unaocznić to wielkie pragnienie Jezusa o miłości braterskiej i przypomnieć o potrzebujących, o chorych i słabych członkach wspólnoty, którzy przecież gromadzą się wraz z innymi przy jednym ołtarzu. Albo ich jedność z parafią wyraża kapłan lub szafarz odwiedzający ich w domu – mówił biskup, zapraszając by to pragnienie Jezusa – Jego testament – stało się tematem rozważania wielkoczwartkowego.

W czasie liturgii, biskup Pindel obmył nogi dwunastu mężczyznom, związanym z parafią katedralną, a po liturgii wraz z diakonami: Michałem Juraszczykiem i Krzysztofem Kawikiem, przeniósł Najświętszy Sakrament do ciemnicy, gdzie wierni będą się mogli modlić przez cały Wielki Piątek.