Wyatta Russella

Amy Sussman/Getty Images

W środę Wyatt i Kurt Russell odbyli szeroko zakrojoną rozmowę w 92NY, podczas której duet ojca i syna nawiązał współpracę przy serialu Apple TV+ Monarcha: Dziedzictwo potworów.

Najpierw jednak Wyatt przekazał małą wiadomość, gdy moderator Josh Horowitz zapytał o jego rolę w nadchodzącym filmie Marvela Błyskawicedo którego, według aktora, jeszcze nie rozpoczęto zdjęć („Zaczynaliśmy to kręcić już prawie 14 razy” z opóźnieniami związanymi ze strajkiem) i nie przeczytał gotowego scenariusza.

Mimo to „Mam pewność, że będzie dobrze” – powiedział Wyatt nowojorskiej publiczności. „Wiem, że wszyscy są teraz w szoku, że sprawy nie układają się najlepiej”, ale pochwalił zespół filmowy, wymieniając między innymi Florence Pugh, Sebastiana Stana, Davida Harbora i reżysera Jake’a Schreiera.

„Znam Jake’a bardzo dobrze i wiem, jak mądry jest Jake i jak bardzo zależy mu na stworzeniu czegoś ciekawego i innego oraz wykorzystaniu talentów wszystkich najlepiej jak się da. A historia, którą wymyślili, jest naprawdę interesująca — znam fragmenty tej historii i jej działanie, ale nie mogę o tym rozmawiać. Ale nie jest to zwykły film Marvela, jaki widzieliśmy w przeszłości” – kontynuował. „Myślę, że to będzie świetna zabawa, ale mam nadzieję, że będzie to coś, na co fani Marvela spojrzą i powiedzą: „Och, OK, to jest trochę inne, zajmijmy się tym mocno”. A jeśli chodzi o to, jak do tego podchodzimy, czas zabrać się trochę do pracy, czas nakręcić dobry film Marvela, więc róbmy to, ciężko nad tym pracuj i nie bierzmy rzeczy za oczywiste.

W międzyczasie Wyatt koncentruje się na Monarcha: Dziedzictwo potworówgdzie on i jego ojciec grają tę samą postać w odstępie pół wieku, w serialu opartym na Monsterverse firmy Legendary, którego akcja rozgrywa się po bitwie pomiędzy Godzillą a Tytanami.

Oboje ujawnili, że od lat proponowano im role ojca i syna, ale „gdybyśmy mieli to zrobić, byłoby to coś wyjątkowego i fajnego, a my moglibyśmy pracować razem i coś zmienić”. do filmu, a kiedy to wyszło, pomyślałem: „No cóż, to jest naprawdę inne, to jest wyjątkowe”” – powiedział Wyatt, a Kurt dodał: „Nigdy tego nie widziałeś. Nigdy nie widziałeś ojca i syna grających tę samą postać.

Ponieważ obaj grali tę samą rolę, mieli ograniczony czas na wspólnym planie, ale Kurt czasami oglądał sceny z Wyattem, „aby zobaczyć, co on robi, ponieważ zawsze mieliśmy w głowie to, że to nie jest ojciec i syn, to ta sama osoba. Możliwość obserwowania, co robi, była dla mnie bardzo, bardzo, bardzo pomocna, ponieważ zamierzałem upewnić się, że niektóre z tych samych osobliwości – na pewno nie w stylu kreskówkowym, ale w subtelny sposób – zostaną zachowane, więc była tą samą osobą.”

Wyatt wspomina także, jak dorastał na planach Kurta i matki Goldie Hawnów, grając w hokeja z wizażystką i kierowcą Kurta, ale zauważył, „kiedy [Kurt] wróciłbym do domu albo wróciłaby moja mama, nikt nigdy nie rozmawiał o aktorstwie ani o tym dniu. Wrócili do domu, do swoich dzieci, graliśmy w hokej i baseball, oglądaliśmy mecze Kings i robiliśmy różne rzeczy z rodziną; mieli niesamowitą zdolność wyłączania wyłącznika, więc nigdy nie dorastałem z jakimkolwiek szacunkiem do filmu, ponieważ po prostu nie bawiliśmy się przy tym. Dobrze się bawiliśmy, uprawiając sport, łowiąc ryby, hokej i tak dalej.

„Nigdy nie opuścił meczu hokeja, cały czas zabierał mnie na treningi” – powiedział o swoim ojcu Wyatt, były zawodowy hokeista. „W jednym z filmów negocjował w swoim kontrakcie, że każdego wieczoru będzie przylatywał z pustyni do domu, aby być z nami i być w domu. To było takie ważne dla moich rodziców i takie jest dla mnie”.

Kurt dodał, że nawet w ich gwiazdorskiej rodzinie było jasne, że Wyatt zawsze się wyróżniał. „Mieliśmy Goldie Hawn. Kate [Hudson], myślę, że był w tamtym czasie niedawno nominowany do Oscara. Oliver Hudson wykonał więcej pracy niż którykolwiek z nas razem wziętych, wykonał nie wiem ilu setki programów telewizyjnych, seriali i tym podobnych. Ale często powtarzałem, nie żartując: „No cóż, najlepszym aktorem w rodzinie jest hokeista”. Wszyscy wiecie, że miałem rację.

Całość rozmowy będzie dostępna w przyszłym tygodniu na portalu Horowitz’s Szczęśliwy Smutny Zdezorientowany podcast.