Real Madryt pokonał Real Valladolid 3-0 na Santiago Bernabeu w niedzielę, a gole zdobyli Fede Valverde, Brahim Diaz i Endrick. To była dobra druga połowa Los Blancosponieważ udało im się wygrać grę przekonującą przewagą, mimo że byli daleko od swojej najlepszej formy. Przyjrzyjmy się trzem szybkim obserwacjom z gry.

Atak nie działa, ale to nie jest kryzys

Kylian Mbappe nie strzelił gola w swoich dwóch pierwszych meczach w La Liga i najwyraźniej jest to kryzys. Krótko mówiąc, wszystko wkrótce się ułoży, Mbappe strzeli gole — i to mnóstwo — a ten temat zostanie wyśmiany, gdy wrócimy do niego za kilka miesięcy.

Ale oczywiście pewne rzeczy muszą się zmienić, aby tak się stało — oto długa odpowiedź.

Po pierwsze i szczerze mówiąc, największy obserwacja z tego wynika, że ​​Mbappe nie był wystarczająco zaangażowany, a to wina zarówno Mbappe, jak i graczy wokół niego. Mbappe wykonał sporo biegów, ale pomoc nie daje mu wystarczająco dużo możliwości, ponieważ czasami brakuje jej tej przenikliwości, którą można uzyskać u Toniego Kroosa lub Luki Modricia — a tym bardziej, gdy Jude Bellingham jest kontuzjowany

Po drugie, musimy być trochę realistami — zespół właśnie sprowadził Kyliana Mbappe, co spowodowało zmianę stylu gry, szczególnie po stracie jednego z filarów zespołu, Toniego Kroosa. Z pewnością będzie to wiązało się z pewnymi problemami dorastania.

Mówiąc to, nie ma wystarczającej zgodności między napastnikami. W pewnych momentach czują, że chcą prześcignąć innych, zamiast połączyć siły, aby być lepszym trio. To nie jest duży problem, ale jest to coś, co należy rozwiązać. Brakuje również zrozumienia. Gdyby Vini, Mbappe lub Rodrygo zagrali kilka swoich podań poprawnie, patrzylibyśmy na inną rozmowę. Jasna strona? Zawodnicy potrzebują czasu, aby przyzwyczaić się do stylu gry innych, to jest całkowicie normalne.

Mbappe musi się znacznie bardziej postarać, tworząc sobie przestrzeń. Czasami widać, że stoi w miejscu; musi być trochę bardziej zaangażowany w budowanie akcji, ale musi też rzucać się na więcej biegów niż do tej pory. Trzeba wykazać się większą intencją, aby chcieć strzelać gole, co Również wydarzyć się z czasem.

To są drobne rzeczy, które Ancelotti będzie musiał rozgryźć w kilku następnych meczach, ale dopóki Real Madryt będzie wygrywał te mecze, nie powinno to być dla nich problemem. Wszystko wymaga czasu, ale pomaga, jeśli nie tracisz kluczowych punktów, próbując to rozgryźć.

Dobre rzeczy: Bench mob 2024-25 jest już gotowy i działa

We wszystkich najbardziej udanych sezonach Realu Madryt ławka rezerwowych odgrywała niezwykle ważną rolę. W zeszłym sezonie to bohaterstwo Joselu i błyskotliwość Brahima w fazie pucharowej doprowadziły Real Madryt do finału. W 2022 roku to Eduardo Camavinga i Rodrygo wykonywali dzieło Boże. Bez względu na to, jak dobra jest wyjściowa jedenastka, potrzebujesz jednostki na ławce rezerwowych, która może zrobić różnicę; tłum ławkowy.

Przedstawiamy (potencjalnie) kilku najważniejszych zawodników rezerwowych tego sezonu — Ardę Gulera, Brahima Diaza, Daniego Ceballosa i Endricka — którzy wszyscy mieli wpływ na grę w meczu z Valladolid.

Nie zamierzałem umieszczać Endricka tutaj, ale potem zdałem sobie sprawę, że Endrick jest jednym z graczy, których trzeba tam umieścić. Mimo że jego gra nie rozwinęła się na tyle, aby mógł grać w podstawowym składzie drużyny w Europie, a co dopiero w Realu Madryt, ma To czynnik. Endrick ma tę jakość, która robi różnicę, gdy wchodzi z ławki rezerwowych, a której bardzo potrzebujesz w drużynie. Weźmy to: grał wiele minut w okresie przygotowawczym jako zawodnik wyjściowy Realu Madryt i ledwo udało mu się sprawić, żeby ktokolwiek się w nim zakochał.

Ale kiedy w końcu to się liczyło, zrobił to; Endrick strzelił gola w minutę po wejściu na boisko, aby zadebiutować. To samo zrobił dla Brazylii przeciwko Hiszpanii na Bernabeu w marcu. Ma w swojej grze czynnik „momentów”, który czyni go godnym kandydatem do wpuszczenia z ławki, gdy potrzebujesz goli, nawet jeśli musi się bardzo rozwinąć, aby stać się właściwym graczem pierwszego składu.

Porozmawiajmy o pozostałych trzech — Guler to ktoś, kto ma potencjał, by stać się graczem pierwszej jedenastki, i myślę, że pomaga w zapewnieniu równowagi i może stać się łącznikiem między atakiem a pomocą — co było problemem w tym sezonie. Widzieliśmy to w meczu z Valladolid, gdy operował w prawej półprzestrzeni, a czasami tuż za napastnikiem — stając się również bardzo dobrą obecnością w polu karnym.

Brahim Diaz jest również jednym z tych graczy, którzy mają wpływ na grę, ale innego rodzaju niż Endrick. Jego przełamująca linię obecność jest niezwykle ważna dla drużyny, aby wyjść z poważnych kryzysów ofensywnych. To, w połączeniu z jego nieustępliwością, jego chęcią kontynuowania gry nawet po porażce, jest jego najważniejszą cechą, a pokazał to świetnym golem i asystą z ławki rezerwowych. Zmienia dynamikę drużyny — podobnie jak Vini — i przyciąga zawodników, aby stworzyć przestrzeń dla swoich kolegów z drużyny.

Dani Ceballos miał słaby rok w zeszłym roku. Nie grał dużo, ciągle się kontuzjował, a kiedy już grał, nie był zbyt dobry. Wtedy pomyślałem, że fakt, że nie grał dużo, może być powodem, dla którego nie radził sobie dobrze. Na szczęście, mając o jednego pomocnika mniej, z którym musiał rywalizować, a także świetny okres przygotowawczy za pasem, Ceballos znów wygląda dużo bardziej jak on sam. Drybluje pewnie, porusza się z piłką bez wysiłku, gra dobre, przełamujące linię podania i pomaga, zapewniając kontrolę, której drużyna rozpaczliwie potrzebowała w ostatnich kilku meczach. Wprowadzanie go z ławki rezerwowych w trudne wieczory Ligi Mistrzów było problemem w zeszłym sezonie, ale w tym sezonie Ceballos wygląda na kogoś, kto może mieć wpływ.

Militao powraca z hukiem

Kilka słów o Ederze Militao: jest bardzo dobry, wrócił do swojej najlepszej formy, co jest niesamowite.

Real Madryt ma mało lub wcale nie ma głębi w obronie, ale dwaj starterzy są mistrzami świata, gdy mają swój dzień, a wydaje się, że Militao ma swój dzień za każdym razem, gdy wychodzi na boisko. Wygląda na to, że pozbył się rdzy po koszmarnej kontuzji więzadła krzyżowego przedniego w zeszłym sezonie — coś, co wpłynęło na swobodę, z jaką grał, tempo, w jakim biegał, i jego koncentrację podczas obrony w ograniczonych minutach, które grał w zeszłym sezonie. Tym razem widzimy, że Militao wraca do elitarnego poziomu zarówno jako obrońca, jak i jako rozgrywający z dalekiego dystansu (patrz: jego piękna asysta przy golu Brahima).

W zeszłym sezonie ludzie mieli wątpliwości co do jego stanu zdrowia i tego, jaka ich zdaniem będzie jego wersja, a on rozwiał te wątpliwości zaledwie w trzech oficjalnych meczach.

Militao, kiedykolwiek grał w okresie przygotowawczym, był jednym z graczy, którzy zrobili na mnie największe wrażenie. Przeszedł z tą formą do sezonu i mocno ją rozbudował, co jest niesamowite dla zespołu, który jest czasami bardzo niestabilny w defensywie i nie ma wystarczającej głębi poza swoimi środkowymi obrońcami.