Rywalizacja w konkursie DECA (Distributive Education Clubs of America) to niesamowite osiągnięcie, które wymaga poświęcenia, ciężkiej pracy i chęci przekraczania granic. DECA to globalna organizacja, która przygotowuje wschodzących liderów i przedsiębiorców w dziedzinie marketingu, finansów, hotelarstwa i zarządzania.

Uczestnictwo w konkursie DECA to wyjątkowa okazja do zastosowania umiejętności i wiedzy zdobytej podczas edukacji i szkoleń w rzeczywistych warunkach. Zawsze chciałem być liderem. Zainspirowałem się więc do wzięcia w nim udziału.

Najpierw wybrałem kategorię BOR (Business Operations and Research), a następnie nawiązałem współpracę z moim pracowitym i błyskotliwym przyjacielem. Aby dobrze sobie radzić w wydarzeniu, należy najpierw wybrać kategorię, która jest zgodna z jego zainteresowaniami i wiedzą. Niezależnie od tego, czy jest to marketing, finanse, hotelarstwo czy zarządzanie, trzeba dobrze rozumieć pojęcia i zasady tej kategorii.

Naszym zadaniem było opracowanie kompleksowej strategii obejmującej badania, analizy i kreatywność. Integrując plan hiperpersonalizacji reklam dostosowanych do każdego klienta, otrzymaliśmy zadanie wybrania lokalnej firmy w Wirginii, którą moglibyśmy wykorzystać do stworzenia tego planu i znalezienia sposobu na wdrożenie naszych pomysłów do ich strategii marketingowej. Hiperpersonalizacja oznacza, że ​​firma jest dostosowana do różnych potrzeb różnych osób, zamiast mieć strategię „jeden rozmiar dla wszystkich”.

Po wielu badaniach i przemyśleniach zdecydowaliśmy się na OrthoVirginia, najlepszą klinikę ortopedyczną w Wirginii. Mój partner i ja, obaj jesteśmy sportowcami, odnieśliśmy sporo kontuzji podczas uprawiania sportu. Oboje byliśmy na różnych wizytach w OrthoVirginia, aby złagodzić złamaną kostkę i skręcone kolano.

Spędzając godziny na badaniu i analizowaniu naszej kategorii, identyfikowaniu trendów i opracowywaniu strategii, które wyróżnią nas na tle konkurencji, naszym celem była możliwość wyrażania naszych pomysłów i rozwiązań w jasny, zwięzły i przekonujący sposób.

Naszym pierwszym zadaniem było napisanie 20-stronicowego artykułu szczegółowo opisującego wszystko z wybranej przez nas firmy, proponowany plan, wszystkie nasze metody badawcze i ustalenia, nasz budżet i nie tylko. Ten artykuł był naszą ramą i podstawą do stworzenia najlepszej prezentacji, jaką mogliśmy. Przebadaliśmy wszystko, zaczynając od samej firmy, a także konkurencji. Zaletą, jaką mieliśmy, były osobiste powiązania z OrthoVirginia.

Korzystając z tych zasobów, stworzyliśmy plan, który wykorzystałby chatboty, sztuczną inteligencję i uczenie maszynowe, aby dotrzeć do klientów OrthoVirginia, aby otrzymywać spersonalizowane reklamy, które dotyczą tylko ich. Obejmowałoby to spersonalizowane wiadomości e-mail, kampanie w mediach społecznościowych, spersonalizowane linki reklamowe itp. W ten sposób chcieliśmy zapewnić pacjentom i klientom OrthoVirginia doświadczenie, które było z nimi związane, a także ułatwiło im i uprzyjemniło.

Korzystając z naszego doświadczenia, wykorzystaliśmy własne opinie do wzmocnienia naszej prezentacji. Po miesiącach ciężkiej pracy, przygotowań i ćwiczeń nadszedł wreszcie czas, aby udać się do Virginia Beach, nadmorskiego kurortu, aby rywalizować o stan Virginia DECA.

Pojechałem tam z przyjaciółmi i innymi uczniami z naszej szkoły, którzy startowali również w innych kategoriach. Mieliśmy pierwsze dwa dni na trening i zebranie wszystkiego w całość.

Mieliśmy ten czas, aby udoskonalić wszystko, co mieliśmy, aż do najdrobniejszych szczegółów. Czuliśmy się gotowi i pewni siebie. Wierzyliśmy, że możemy zakwalifikować się do następnej rundy i reprezentować naszą szkołę na zawodach krajowych w Orlando na Florydzie.

W końcu nadszedł dzień, do którego się przygotowywaliśmy. Bylibyśmy oceniani przez eksperta branżowego, który oceniałby nasze wyniki, prezentację i referat na podstawie zestawu kryteriów, w tym wiedzy, umiejętności prezentacji i kreatywności. Aby wygrać, musieliśmy wykazać się nie tylko opanowaniem treści, ale także umiejętnością skutecznej komunikacji i krytycznego myślenia pod presją.

Po prezentacji czuliśmy się dobrze. Z ulgą, bo wreszcie się skończyło, ale też z przekonaniem, że wykonaliśmy dobrą robotę. Na ostatnim odcinku naszej prezentacji zauważyliśmy, że sędzia miał do nas tylko jedno pytanie, co jeszcze bardziej nas rozpaliło. O tym, czy zakwalifikowaliśmy się do Nationals i naszym rankingu w naszej kategorii, przekonamy się tego samego dnia podczas ceremonii zamknięcia.

Resztę dnia spędziłem z przyjaciółmi próbując się dobrze bawić, ale też nerwowo myśląc o naszej pozycji. Zjedliśmy lunch i rozmawialiśmy o naszych prezentacjach z nadzieją na zakwalifikowanie się do zawodów krajowych. Kiedy nadszedł czas na ceremonię zamknięcia, nasze nerwy puściły nerwy.

Przebrałam się w mój specjalny garnitur DECA. Wyobrażałem sobie każdą sytuację: wygraną lub przegraną. Zastanawiałem się, czy cały czas i praktyka, które włożyliśmy, opłaci się. Po przybyciu do centrum kongresowego dzieliły nas tylko chwile od chwały. Komisja DECA ogłosiła każdą kategorię po kolei. Moja szkoła miała uczestników w wielu kategoriach i nie mogłem się doczekać, aby zobaczyć, który z moich rówieśników będzie miał szansę rywalizować na scenie krajowej na Florydzie.

Moja kategoria znajdowała się pod koniec listy. Gdy spikerzy kontynuowali, wszyscy zdali sobie sprawę, że grupy z mojej szkoły nie kwalifikują się. Byłem na krawędzi. Szczerze mówiąc, w tym momencie byłem całkowicie zdemoralizowany. Coraz więcej moich znajomych nie zakwalifikowało się.

Moja kategoria była następna. To było to! W końcu nazwali naszą kategorię. Od razu odwróciłem głowę w stronę ogromnej tablicy, na której widniały nazwiska. Zeskanowałem i poszukałem naszych imion. Tam byliśmy. Zrobiliśmy to. Naprawdę zakwalifikowaliśmy się do Nationals.

Nasza szkolna sekcja wybuchła aplauzem i dopingowała nas. Oznaczało to, że znaleźliśmy się w pierwszej siódemce zawodników w naszej kategorii. Teraz pozostało tylko zobaczyć, gdzie zajmiemy miejsce w pierwszej siódemce. Wszystkie siedem grup otrzyma medal gratulacyjny, ale trzy najlepsze grupy otrzymają nie tylko medal, ale także szklane trofeum.

Za kulisami przedstawiciele DECA i organizatorzy pogratulowali nam i wręczyli medale. Ustawiliśmy się w kolejce i siedem najlepszych grup w naszej kategorii weszło na dużą scenę, wciąż zdenerwowani. Spiker zaczął, wołając najpierw grupę z 7. miejsca, potem 6. i tak dalej.

Spojrzeliśmy na siebie myśląc, że zajmiemy 4. miejsce i nie mamy szans na pierwszą trójkę. Potem wezwano zdobywcę 4. miejsca, a my wciąż tam staliśmy, a nasze nazwiska nie zostały jeszcze wywołane. Spojrzeliśmy na siebie z niedowierzaniem, tak podekscytowani, że znaleźliśmy się w pierwszej trójce. Ogłoszono 3. miejsce i znowu przeżyliśmy.

Teraz naprawdę mieliśmy szansę być 1. Spiker ogłosił 2. miejsce. Skończyło się na tym, że byliśmy my! Byliśmy jednak zachwyceni. Podeszliśmy do reflektorów i otrzymaliśmy szklaną nagrodę, którą z dumą trzymaliśmy w górze. Staliśmy na podium, a wszyscy robili nam zdjęcia i kibicowali.

Kiedy usłyszałem ogłoszone nasze nazwiska, zwłaszcza jako zdobywcy podium zawodów, uczucie uniesienia i dumy było nie do opisania. Zajęcie drugiego miejsca w naszym konkursie i zakwalifikowanie się do Mistrzostw Krajowych było świadectwem naszej ciężkiej pracy, poświęcenia i talentu.

Jest to osiągnięcie, które pozostanie ze mną do końca życia, dając poczucie pewności siebie i spełnienia, które dobrze mi się przydadzą w przyszłych przedsięwzięciach. To był moment dumy.

Pospiesznie zadzwoniłam do rodziców, żeby pokazać trofeum i pochwalić się naszym zakwalifikowaniem do następnej rundy. Przywieźliśmy trofeum do domu i pokazaliśmy je wszystkim naszym nauczycielom i rówieśnikom. Wszyscy byli dla nas tacy szczęśliwi. Jednak praca nie została ukończona i mamy przed sobą jeszcze więcej ekscytujących rzeczy. Następny przystanek, Floryda!