U kobiety aHUS prawdopodobnie wynika z nowych wariantów genów CFI, DGKE
Przypadek 69-letniej kobiety z atypowy zespół hemolityczno-mocznicowy (aHUS), który był nosicielem mutacji w SPI i DGKE W niedawnym raporcie opisano geny, które wcześniej nie były powiązane z tą chorobą.
Kobieta dobrze zareagowała na leczenie Soliris (ekulizumab) i hemodializa.
„Obecnie nie ma standardowego leczenia aHUS spowodowanego przez DGKE Lub SPI mutacji, ale nasz przypadek został skutecznie wyleczony terapią ekulizumabem” – napisali badacze w „Nowe heterozygotyczne warianty zmiany sensu w kinazie diacyloglicerolowej Epsilon i czynniku dopełniacza I: potencjalne powiązanie patogenetyczne z atypowym zespołem hemolityczno-mocznicowym”, który został opublikowany w Kureusz.
aHUS to rzadka choroba charakteryzująca się niedokrwistością hemolityczną, czyli zniszczeniem czerwonych krwinek, małą liczbą płytek krwi i niewydolnością nerek. Należy do większej grupy zaburzeń zwanych mikroangiopatiami zakrzepowymi (TMA), w których w małych naczyniach krwionośnych tworzą się skrzepy krwi, co prowadzi do uszkodzenia narządów.
Tradycyjnie łączono ją z mutacjami w genach regulujących działanie układu dopełniacza – części układu odpornościowego, która u osób chorych jest nadaktywna. Jednak w rzadkich przypadkach mutacje w genach kodujących białka niezwiązane z dopełniaczem również powiązano z aHUS.
Nowe mutacje genu aHUS
W tym raporcie badacze z USA opisują przypadek 69-letniej kobiety z aHUS, która była nosicielką dwóch mutacji w genie SPI i DGKE geny, które nie były wcześniej zgłaszane jako powiązane z chorobą. Kobieta miała w przeszłości wysokie ciśnienie krwi, arytmię serca i przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP). Miała operację wymiany stawu, w wyniku której rozwinęła się u niej uporczywa infekcja w lewym kolanie. Aby temu zaradzić, przeszła kolejną operację polegającą na wszczepieniu w kolano cementowej przekładki nasączonej antybiotykiem.
Operacja była nieskomplikowana, ale trzy dni później rozwinęła się u niej ostra niedokrwistość normocytowa, mała liczba płytek krwi (trombocytopenia) i ostre uszkodzenie nerek. Osoby z niedokrwistością normocytową mają małą liczbę czerwonych krwinek, ale zachowują normalną średnią wielkość.
Dalsze badania laboratoryjne wykazały schistocyty, czyli fragmenty czerwonych krwinek, oraz podwyższony poziom dehydrogenazy mleczanowej – markera uszkodzenia tkanek – w krwiobiegu.
Poziom aktywności ADAMTS13 u tej kobiety wyniósł 74%, co wskazuje, że nie cierpiała na TMA zwaną plamicą małopłytkową (TTP), w której aktywność enzymu jest znacznie obniżona.
Wyniki badań laboratoryjnych i obraz kliniczny kobiety sugerowały aHUS, więc rozpoczęto leczenie Soliris, zatwierdzoną terapię aHUS. Dwa dni później rozpoczęła hemodializę z powodu gromadzenia się płynów i małej ilości wydalanego moczu. Hemodializę stosuje się w celu usunięcia nadmiaru płynu i odpadów z krwiobiegu, gdy nerki nie są już w stanie tego zrobić.
Badania genetyczne wykazały dwie mutacje, jedną w SPI gen, który nie był wcześniej raportowany, a drugi w DGKE gen.
Kobieta była leczona cotygodniowym lekiem Soliris w dawce 900 mg przez cztery tygodnie. Kontynuowała leczenie podtrzymujące Solirisem przez sześć miesięcy w dawce 1200 mg co dwa tygodnie. Po 24 dniach czynność nerek powróciła do normy i nie wymagała już hemodializy.
„Wierzymy, że [genetic] warianty… w tym przypadku potencjalnie odgrywały rolę patogeniczną [disease-causing] rolę i należy je dokładniej zbadać” – napisali naukowcy.
