AZgodnie z obietnicą Sukraćarja opowiada historię, która, jak mówi, pomoże Meghnathowi zrozumieć, dlaczego Natura faworyzuje materię zamiast antymaterii

Sukraczarja: Być może znasz tę historię, ale tym razem zinterpretujemy ją nieco inaczej.

Meghnath: Co to za historia, guru?

Sukraczarja: Ten o dewach i asurach ubijających ocean w celu zdobycia boskiego nektaru.

Meghnath: Ten, w którym Devy wykorzystały tanią sztuczkę, by wypić cały garnek nektaru!

Sukraczarja: Tak to wygląda. Ale pozwólcie, że opowiem wam tę historię z naukowego punktu widzenia. Zobaczmy, czy to rozumiesz.

Meghnath: Dobra. Zobaczę, czy twoja wersja sprawi, że poczuję się lepiej.

Sukraczarja: Na początek wyobraź sobie, że ruch wszechświata jest podobny do wirowania kosmicznego oceanu. Wszechświat, w którym istnieje Układ Słoneczny, galaktyka i każdy obiekt niebieski…

Meghnath: Czy w centrum każdej galaktyki nie ma ogromnej czarnej dziury, która sprawia, że ​​wszystkie gwiazdy i planety kręcą się w kółko?

Sukraczarja: Tak. Rozważmy teraz czarną dziurę jako punkt wrzenia. Cała materia, jak planety i gwiazdy, to dewy, a cała antymateria, jak ciemna materia/próżnia, to asury.

Meghnath: Ale ubijanie oznacza chodzenie tam iz powrotem, prawda? Nie chodzi tylko w jednym kierunku.

Sukraczarja: Każda czarna dziura, gwiazda, a nawet planeta przechodzi coś, co nazywa się przesunięciem bieguna, co powoduje zmiany w ich ruchu obrotowym. Zasadniczo jest to zmiana pola magnetycznego planety w taki sposób, że pozycje magnetycznej północy i magnetycznego południa są zamienione.

Meghnath: Czytałem, że przesunięcie bieguna zdarza się dość często na słońcu.

Sukraczarja: Dokładnie. Teraz wyobraź sobie, że spiralne ramiona galaktyki to Vasuki, Król Węży, który jest owinięty wokół Góry Meru. Centrum czarnej dziury przypominające tornado to Góra Meru.

Meghnath: A co z Panem Wisznu, który przybrał postać żółwia, aby podtrzymać górę Meru i zapobiec jej zatonięciu w oceanie?

Sukraczarja: Hipotetycznym odpowiednikiem mogłoby być „wybrzuszenie jądrowe” w centrum galaktyki. (Patrz obrazek)

Meghnath: Wow! Ta historia wydaje się być czymś stworzonym do przechowywania wiedzy naukowej w zaszyfrowanym formacie.

Sukraczarja: Prawdopodobnie tak. Historie są jednym z najbardziej skutecznych i krytycznych narzędzi w komunikacji naukowej.

Meghnath: rozumiem dlaczego! Ale zanim przejdziemy do historii, czy możesz wyjaśnić wątpliwości? Czarne dziury zwykle wciągają wszystko. Ale w tej historii cenne rzeczy wychodzą z oceanu.

Sukraczarja: Zgodnie z prawem Newtona, każda akcja ma równą i przeciwną reakcję. Skoro istnieje czarna dziura, która ma zasysać rzeczy, dlaczego nie może istnieć „biała dziura”, z której rzeczy się wydostają?

Meghnath: Pierwszy raz o tym słyszę. Jak to ująłeś, brzmi to bardzo prawdopodobnie; podobnie jak kosmiczny wszechświat poddający się recyklingowi.

Sukraczarja (z uśmiechem): Coś w tym stylu. A teraz mam zacząć historię? Możesz mnie powstrzymać, jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości. Teraz, czy wiesz, jak to się zaczyna.

Meghnath: Tak. Bali, jeden z największych królów Asura, pokonuje Devy osłabione klątwą mędrca Durvasy.

Sukraczarja: Prawidłowy. Bali zaczyna rządzić wszystkimi trzema światami. Kiedy Indra, król dewów, szuka pomocy Wisznu, ten ostatni sugeruje, aby spożył boski nektar nieśmiertelności. Stąd historia pośrednio opisuje rywalizację między materią a antymaterią…

Autor jest założycielem i dyrektorem generalnym Vaayusastra Aerospace, start-upu ed-tech inkubowanego przez IIT-Madras, który oferuje warsztaty Air Science dla dzieci w wieku od 5 do 14 lat.