Naukowcy zidentyfikowali 27 genetycznych loci ryzyka zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) i dostarczyli wglądu w to, w jaki sposób odnosi się on do innych schorzeń psychiatrycznych.

Analizy całego genomu ujawniły 21 nowych loci powiązanych z zaburzeniem neurorozwojowym i wykazały, że wpłynęły na nie tysiące wariantów genetycznych.

Zdecydowana większość wariantów była wspólna z innymi zaburzeniami psychicznymi, takimi jak zaburzenia ze spektrum autyzmu i schizofrenia.

Wiele z 76 genów potencjalnego ryzyka ADHD zidentyfikowanych w Genetyka przyrody badania były zaangażowane we wczesny rozwój embrionalny, z typowymi wariantami szczególnie wyrażanymi w korze czołowej.

„To podkreśla, że ​​ADHD należy postrzegać jako zaburzenie rozwoju mózgu, na które najprawdopodobniej wpływają geny, które mają duży wpływ na wczesny rozwój mózgu” – mówi badacz Ditte Demontis, profesor na wydziale biomedycyny na Uniwersytecie w Aarhus w Danii.

ADHD jest zaburzeniem neurorozwojowym, które dotyka mniej więcej jedno na 20 dzieci iw dwóch trzecich przypadków utrzymuje się do dorosłości.

Chociaż istnieje główny składnik genetyczny, jego złożona architektura genetyczna utrudnia rozwikłanie podstawowych przyczyn biologicznych.

Aby zbadać dokładniej, naukowcy połączyli informacje z nowo poszerzonej duńskiej kohorty iPSYCH, deCODE Genetics z Islandii i Psychiatric Genomics Consortium.

Razem stanowili 38 691 osób z ADHD i 186 843 bez tej choroby.

Analizy obejmujące cały genom zidentyfikowały 27 znaczących loci, z których 21 było nowych.

Trzy loci najsilniej związane z ADHD znajdowały się na chromosomie 1, 5 i 11, przy czym ten ostatni zidentyfikowano jako nowe locus ryzyka ADHD.

Badanie asocjacyjne obejmujące cały transkryptom doprowadziło do identyfikacji 23 różnych genów, których poziomy ekspresji różniły się znacznie między osobami z ADHD a uczestnikami z grupy kontrolnej.

Ekspresja genów związana z ADHD była związana z głównymi typami komórek nerwowych specyficznych dla mózgu, w tym zarówno neuronami pobudzającymi, jak i hamującymi.

W szczególności istniał istotny związek między genami związanymi z ADHD a dopaminergicznymi neuronami śródmózgowia.

„Jest to interesujące, ponieważ dopamina odgrywa rolę w odpowiedzi na nagrodę w mózgu, a często stosowana forma leku ADHD działa poprzez zwiększenie stężenia dopaminy w różnych obszarach mózgu” – powiedział Demontis. „Nasze wyniki wskazują, że brak równowagi dopaminy w mózgach osób z ADHD można częściowo przypisać genetycznym czynnikom ryzyka”.

Prawie wszystkie warianty, które miały wpływ na ADHD, pokrywały się z poziomem wykształcenia, przy czym zdecydowana większość (79%) wiązała się ze spadkiem tego wskaźnika.

Rzeczywiście, powszechne warianty ryzyka ADHD były związane z upośledzeniem w kilku innych domenach zdolności poznawczych.

ADHD było również istotnie genetycznie skorelowane z otyłością, paleniem tytoniu, bezsennością, wiekiem pierwszego urodzenia i długowiecznością.

Jeśli chodzi o inne zaburzenia neurorozwojowe i psychiatryczne, było to związane z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, schizofrenią i zaburzeniami związanymi z używaniem konopi indyjskich.

Dalsze modelowanie wykazało, że około 7300 powszechnych wariantów genetycznych wpływa na ryzyko ADHD, przy czym szacuje się, że od 84 do 98 procent z nich wpływa również na inne zaburzenia psychiczne.

„Nasze analizy wykazały, że ADHD jest wysoce poligeniczne, na które wpływają tysiące wariantów, z których zdecydowana większość wpływa również na inne zaburzenia psychiczne o zgodnych lub niezgodnych skutkach” – podają naukowcy.

Dodają: „Ogólnie rzecz biorąc, wyniki pogłębiają naszą wiedzę na temat biologii leżącej u podstaw ADHD i ujawniają nowe aspekty poligenicznej architektury ADHD, jej związku z innymi fenotypami i wpływu na domeny poznawcze”.