Bystra dyplomacja, technologie następnego poziomu, odporna infrastruktura dystrybucyjna i skuteczne strategie handlowe były kluczowymi elementami radzenia sobie z tymi zakłóconymi rynkami. Świat podjął szybkie działania, aby wykorzystać te mocne strony w globalnych sieciach, przenosząc zboże z regionów, w których jest tanie i obfite, do tych, w których było go mało i było kosztowne.

Wyobraź sobie, co byłoby możliwe, gdybyśmy planowali z wyprzedzeniem? W czasach, gdy globalne zaopatrzenie w żywność jest coraz bardziej podatne na zakłócenia geopolityczne i klimatyczne, oto pięć kluczowych sposobów, w jakie możemy wykorzystać wnioski z roku konfliktu na Ukrainie:

Ponowne ukierunkowanie wysiłków w zakresie finansowania pomocy żywnościowej.

Szerzący się głód wywarł presję na agencje pomocy żywnościowej, takie jak Światowy Program Żywnościowy ONZ i Amerykańska Agencja ds. Rozwoju Międzynarodowego, aby rozszerzyć pomoc. W 2022 roku dyrektor WFP, David Beasley, zebrał 14 miliardów dolarów od publicznych i prywatnych darczyńców – ponad dwukrotnie więcej niż w poprzednich latach – ale zlekceważył publicznie nakłaniających miliarderów, takich jak Elon Musk, do pomocy. Takie agresywne środki są całkowicie do obrony. Pieniądze zebrane przez Beasleya zostały w dużej mierze przeznaczone na zakup drogich zbóż i skierowanie dostaw do populacji, których na nie nie stać.

Cindy McCain, która wkrótce zastąpi Beasleya, oraz szczera administratorka USAID, Samantha Power, powinni pójść w ich ślady z ciągłymi ponadpartyjnymi wezwaniami do finansowania ich pracy. Organizacje zajmujące się pomocą żywnościową muszą wyjść poza doraźne dotacje i opracować długoterminowe strategie subsydiowania odpornych praktyk rolniczych w regionach dotkniętych stresem klimatycznym. Wspieranie populacji pozbawionych bezpieczeństwa żywnościowego musi stać się głównym tematem każdej większej międzynarodowej konferencji, od Davos po COP 28.

Wzmocnij kanały dyplomatyczne, które przewidują przyszłe zakłócenia żywności.

Dzisiejszy globalny głód byłby znacznie bardziej dotkliwy, gdyby nie Inicjatywa Zbożowa Morza Czarnego, umowa między Rosją a Ukrainą, zawarta i niedawno odnowiona z pomocą Turcji i ONZ, aby zapewnić ciągłość dostaw produktów rolnych i nawozów z kluczowego dla Ukrainy Morza Czarnego porty. Umowa przyniosła pewną ulgę krajom, w tym Turcji, Maroku, Egiptowi i Kenii, które są w dużym stopniu uzależnione od importu z tego regionu, a także Pakistanowi, gdzie 5 milionów obywateli jest obecnie bliskich głodu.

Tego rodzaju dyplomacja będzie niezbędna do stabilizacji rynków po wstrząsach politycznych i środowiskowych. Żaden kraj nie będzie odizolowany od zakłóceń w dostawach żywności. Jak powiedział mi Joe Janzen, który wykłada ekonomię rolnictwa na Uniwersytecie Illinois: „Kiedy światowe rynki doświadczają wstrząsów, kraje importujące i eksportujące stają się bardziej współzależne, a nie mniej”.

Ponowna ocena sposobu handlu podstawowymi uprawami.

Handlarze zbożem, brokerzy i regulatorzy – mężczyźni i kobiety za kulisami, którzy przekazują sygnały cenowe na całym rynku – przyspieszyli miliony akrów nowej produkcji pszenicy i kukurydzy w USA, Argentynie, Kanadzie i Brazylii, aby zaradzić niedoborom na Ukrainie i pomóc zrównoważyć dostawy . Ale kupcy, w dużej mierze zatrudnieni przez gigantów agrobiznesu, takich jak Archer-Daniels-Midland Co. i Cargill Inc., są nastawieni na zysk, a nie na łagodzenie głodu.

Administracja Bidena i jej Commodity Futures Trading Commission muszą pomyśleć o tym, jak pomóc w utrzymaniu integralności, przejrzystości, a może nawet sprawiedliwości na światowych rynkach zboża. Czy w czasie kryzysu można kierować przepływami zboża nie tylko według tego, kto płaci najwyższą cenę, ale także według tego, które regiony są najbardziej potrzebujące? W jaki sposób dane i sygnały cenowe mogą stać się bardziej dostępne nie tylko dla handlowców i brokerów, ale także dla konsumentów zależnych od importu? Obecnie Stany Zjednoczone i UE należą do nielicznych światowych graczy, którym powierzono prowizje w zakresie ustalania zasad uczciwych i przejrzystych praktyk w handlu zbożem. Administracja Bidena powinna rozważyć nową próbę partnerstwa z ONZ w celu ustanowienia międzynarodowej agencji ds. wspólnych standardów dla wszystkich głównych krajów eksportujących i importujących zboże.

Zainwestuj w infrastrukturę logistyczną.

Przyszłość bezpieczeństwa żywnościowego będzie wymagać złożonej gry logistyki transportu, aby sprawniej przenosić zboże z krajów obfitujących do krajów niedoborowych. Inwestowanie w lepsze magazyny, linie kolejowe, autostrady, sieci żeglugowe i porty nigdy nie było ważniejsze. Inwestycje są szczególnie potrzebne w najnowszych granicach taniej produkcji zboża, od Kanady po Mongolię, gdzie ocieplające się temperatury zwiększają perspektywy produkcji zboża.

Podwoić wysiłki na rzecz rozwoju technologii rolniczej nowej generacji.

Według raportu Międzynarodowego Panelu ds. Zmian Klimatu, w połowie stulecia świat może osiągnąć próg globalnego ocieplenia, po przekroczeniu którego obecne praktyki rolnicze „nie będą już w stanie wspierać dużych cywilizacji ludzkich”. Jednym z rozwiązań jest zmiana obecnych praktyk za pomocą technologii, która może umożliwić produkcję większej ilości żywności na mniejszej powierzchni. Możemy zapoczątkować tę nową erę, stosując dostępne narzędzia: sztuczną inteligencję, robotykę, rolnictwo komórkowe, inżynierię genetyczną, rolnictwo pionowe, satelity i duże zbiory danych. Narzędzia te mogą również zwiększyć wysiłki na rzecz przywrócenia tradycyjnych i regeneracyjnych praktyk rolniczych, które poprawią integralność gleby, czyniąc pola uprawne bardziej odpornymi na upały, powodzie i susze.

Światowe rynki zbóż są nadal niestabilne. Niezliczone zmienne środowiskowe i polityczne mogą w dowolnym momencie wywołać więcej wstrząsów, hamując plony ze Stanów Zjednoczonych, Ameryki Łacińskiej, Kanady, Chin i innych głównych producentów. Ale w ciągu ostatnich 12 miesięcy przywrócenie równowagi dostaw zboża i stłumienie cen dowodzi, że jesteśmy w stanie wytyczyć zrównoważoną ścieżkę na przyszłość.

Więcej z opinii Bloomberga:

• To nie ból, tylko ziarno dla Władimira Putina: Javier Blas

• Kansas pokazuje, jak wygląda bardziej sucha przyszłość: Adam Minter

• Niedobór pomidorów w Wielkiej Brytanii to przedsmak tego, co ma nadejść: Lara Williams

Ta kolumna niekoniecznie odzwierciedla opinię redakcji lub Bloomberg LP i jej właścicieli.

Amanda Little jest felietonistką Bloomberg Opinion zajmującą się rolnictwem i klimatem. Jest profesorem dziennikarstwa i pisania artykułów naukowych na Vanderbilt University oraz autorką książki „The Fate of Food: What We’ll Eat in a Bigger, Hotter, Smarter World”.

Więcej podobnych historii można znaleźć na stronie bloomberg.com/opinion