• Armia Ukrainy borykała się z wyzwaniami logistycznymi przez całą wojnę z Rosją.
• Zwłaszcza ukraińscy operatorzy specjalni uczą się walczyć bez tych „pętów”.
• Armia USA przygotowuje się również na przyszłość, w której przeciwnicy będą mogli rzucić wyzwanie jej sieci logistycznej.

Ukraińskie jednostki operacji specjalnych odegrały ważną rolę w obronie ich kraju przed Rosją w ciągu ostatnich 15 miesięcy.

Ale działanie przeciwko przeciwnikowi, który jest większy iw wielu przypadkach lepiej wyposażony, wymagało od ukraińskich operatorów specjalnych nauczenia się walki bez logistycznych „powoli”, do których wiele sił zbrojnych, w tym Stany Zjednoczone i ich sojusznicy, przyzwyczaiło się w przeszłości kilkadziesiąt lat działań wojennych.

Wielu ukraińskich przywódców było sceptycznie nastawionych do inwazji rosyjskiego wojska, nawet po miesiącach gromadzenia się wzdłuż granic Ukrainy. Kiedy Rosja wcześnie rozpoczęła atak 24 lutego 2022 r., ukraiński rząd był zaskoczony – ale ukraińska armia nie.

Siły zbrojne Ukrainy przygotowywały się do kolejnej wojny, odkąd Rosja zajęła Krym i podsyciła ruch separatystyczny w zachodnim regionie Donbasu w 2014 roku. Od tego czasu Ukraina prowadziła śmiertelny konflikt o niskiej intensywności przeciwko prorosyjskim bojownikom i ich rosyjskim doradcom w Donbas.

Osiem lat działań wojennych nauczyło Ukraińców, że poważna rosyjska inwazja wywarłaby olbrzymią presję na ich logistykę i że uzupełnienie zaopatrzenia jednostek frontowych byłoby trudne, dlatego szkolenia prowadzone przez USA i inne kraje NATO skupiły się na podstawach.

Dobrze wyszkolona siła, która wyróżnia się taktyką małych jednostek i innymi podstawowymi umiejętnościami wojskowymi, ma przewagę nad większym, ale słabo wyszkolonym przeciwnikiem.

Ukraińscy operatorzy specjalni od początku wiedzieli, że będą działać przeciwko większemu przeciwnikowi, i dostosowali swoją taktykę oraz szkolenie, aby sprostać temu wyzwaniu.

W terenie oznacza to, że ukraińscy komandosi zapewniają dobrą przewagę wywiadowczą i ogniową — nawet jeśli jest to tymczasowe — podczas prowadzenia operacji. Nawet jeśli Rosjanie mają przewagę liczebną, dobrze zaplanowany nalot oparty na odpowiednim czasie wywiadu, przeprowadzony przez dobrze wyszkolone siły, prawdopodobnie zakończy się sukcesem.

Walka bez więzów

Zapewnienie płynnej logistyki w dużej wojnie konwencjonalnej nie jest łatwe. Nawet wojsko USA przyznało, że w walce z Chinami napotkałoby trudności logistyczne i miałoby ograniczone możliwości uzupełnienia swoich sił.

Na szczęście dla ukraińskich operatorów specjalnych ich linie zaopatrzenia są krótkie — w końcu walczą na własnym terenie. W rezultacie Ukraińcy są w stanie znacznie łatwiej zaopatrywać swoje jednostki niż Rosjanie, których wysiłki w zakresie zaopatrzenia zostały utrudnione przez zabójczo celne pociski rakietowe dalekiego zasięgu i ataki artyleryjskie Ukrainy.

Co więcej, Rosji brakuje przewagi powietrznej lub konsekwentnego precyzyjnego ostrzału dalekiego zasięgu, które są potrzebne do niezawodnego atakowania ukraińskich węzłów logistycznych. Pocisk manewrujący lub dron Shared-136 może przedostać się i uderzyć w linię kolejową lub skład amunicji, ale ukraińskie systemy obrony powietrznej są bardzo skuteczne w walce z rosyjskimi atakami fal powietrznych.

Nie oznacza to, że Ukraińcy mają łatwo. „Główną rzeczą, którą słyszy się na linii frontu, jest to, że ukraińska armia, jak każda duża siła podczas wielkiej wojny, ma problemy z dystrybucją wewnętrzną” – powiedział w podcaście na początku marca Michael Kofman, ekspert ds. rosyjskiej armii w CNA. krótko po powrocie z wyjazdu badawczego na Ukrainę.

Podczas gdy znaczne kwoty zachodniej pomocy trafiają na Ukrainę, dostarczenie tej pomocy na front jest skomplikowane, a jej dystrybucja jest często nierówna.

„Rzeczy wkraczają na Ukrainę, ale wtedy wszystkie jednostki ukraińskie muszą znaleźć sposób, aby je zdobyć, a wiąże się to z wieloma wyzwaniami” – powiedział Kofman. „Każdy, kto kiedykolwiek widział operację wojskową – najlepszą operację wojskową z amerykańską logistyką – zobaczy te problemy, w których jedna jednostka ma jedną rzecz, a inna nie”.

Insider rozumie, że ukraińscy operatorzy specjalni często uciekają się do niekonwencjonalnych metod, aby sprostać wyzwaniom logistycznym na miejscu. Na przykład korzystanie z pojazdów niewojskowych jest standardową procedurą. Ukraińscy komandosi również używają dronów do zaopatrywania jednostek frontowych, chociaż te drony mogą przenosić tylko ograniczone ilości amunicji i zaopatrzenia, a rosyjska obrona często oznacza, że ​​​​te drony nie trwają długo.

Rosyjska armia dysponuje również potężnymi możliwościami prowadzenia wojny elektronicznej w celu przechwytywania lub blokowania komunikacji. Dlatego ukraińscy operatorzy specjalni używają różnych metod wymiany informacji, w tym telefonów satelitarnych i aplikacji do szyfrowania wiadomości, takich jak Signal, co odzwierciedla zdolność ukraińskich żołnierzy do integracji nowych technologii. (Jednak w użyciu są również mniej bezpieczne metody, takie jak WhatsApp).

Ze względu na swoją misję siły operacji specjalnych są mobilne i nie stoją w jednym miejscu. Komandosi nie byliby odpowiedzialni za zajęcie i utrzymanie strategicznie ważnego celu, takiego jak miasto. Raczej zbieraliby dane wywiadowcze lub być może stanęli na czele ataku, ale ostatecznie przekazaliby go konwencjonalnej jednostce.

Z drugiej strony, fakt, że jednostki do operacji specjalnych zwykle działają bardziej samodzielnie i czasami dysponują większymi siłami, oznacza, że ​​potrzebują większej siły ognia, co przekłada się na większe zapotrzebowanie na zaopatrzenie.

Insider rozumie również, że ukraińscy operatorzy specjalni nie mają czego zazdrościć swoim rosyjskim przeciwnikom. Miesiące zachodniej pomocy wojskowej oznaczają, że ukraińscy operatorzy specjalni są wyposażeni w najnowocześniejsze gadżety, w tym najwyższej klasy noktowizory, termowizje i broń strzelecką.

W miarę jak wojna się przeciąga, a siły ukraińskie posuwają się naprzód, ukraińscy operatorzy specjalni będą nadal borykać się z trudnościami logistycznymi. Jednak ich wyszkolenie, znajomość pola bitwy i przestrzeganie podstawowych „prawd” operacji specjalnych pozwolą im przetrwać.

Stavros Atlamazoglou jest dziennikarzem obrony specjalizującym się w operacjach specjalnych, weteranem armii greckiej (służba narodowa w 575 batalionie piechoty morskiej i kwaterze głównej armii) oraz absolwentem Johns Hopkins University. Pracuje nad uzyskaniem tytułu magistra strategii i bezpieczeństwa cybernetycznego w Szkole Zaawansowanych Studiów Międzynarodowych im. Johnsa Hopkinsa.