Mroźny wiatr przetoczył się przez step w pobliżu Doniecka na wschodniej Ukrainie. Termometr wskazywał minus 17 stopni Celsjusza (1,4 stopnia Fahrenheita). Linia frontu wojny z Rosją, na której toczą się walki o miejscowości Bachmut i Soledar, oddalona jest o zaledwie kilka kilometrów.

Tu na środku pola szkolili się żołnierze ukraińskiej jednostki pancernej, zaledwie kilka dni po tym, jak zostali wyciągnięci z walk pod Bachmutem na krótką przerwę. Aby dotrzeć na miejsce, musieli przejść kilka kilometrów przez teren.

„Więc, czy trudno jest chodzić w kamizelce kuloodpornej? Masz już marznięte ręce i nogi?” – zapytał Ihor, oficer jednostki pancernej, który towarzyszył DW do miejsca rozlokowania wojsk. „Wyobraź sobie facetów leżących w zamarzniętych okopach, gdzie nie wolno nawet rozpalać pieców, aby ich pozycja nie została zdradzona” – powiedział.

DW rozmawiał z żołnierzami podczas przerwy. Podobnie jak Ihor nie chcieli podać swoich imion i nazwisk oraz nie wszyscy chcieli zrobić sobie zdjęcie. Niektórzy mają krewnych na terenach okupowanych przez Rosjan. W niektórych przypadkach ich rodziny nawet nie wiedziały, że są na pierwszej linii frontu.

„Mają tak ogromne straty”

Według oficerów tej jednostki pancernej bilans sił w rejonie to obecnie około 10 żołnierzy rosyjskich na jednego ukraińskiego. Na tym odcinku frontu ukraińscy żołnierze walczą głównie z członkami Grupy Wagnera, prywatnej siły, która od niedawna rekrutuje więźniów z rosyjskich więzień.

W Bakhmut i Soledar pozycje sił rosyjskich i ukraińskich są bardzo blisko siebie, powiedział Ołeh, jeden z dowódców. Powiedział, że raz po raz żołnierze biorą udział w walce wręcz. „Słyszymy nawet rozkazy wrogich dowódców”.

Jak wszyscy tutaj, Ihor, czterdziestokilkuletni żołnierz piechoty, był wyraźnie wyczerpany. „Ukraińskie wojsko walczy na granicy ludzkich sił” – powiedział, dodając, że nie mają szans na sen. Są pod ostrzałem dzień i noc, nieustannie atakowani przez rosyjską piechotę.

Małe grupy liczące od 10 do 15 rosyjskich żołnierzy przemieszczają się „falami” w kierunku pozycji ukraińskich, prosto w krzyżowy ogień z ukraińskich okopów – powiedział inny oficer.

„My strzelamy, oni giną – na polu leżą stosy trupów. Potem przychodzi następna grupa” – powiedział oficer. „Nie pomagają nawet swoim rannym, po prostu idą w naszą stronę.

„Trudno to znieść, ale nie mamy wyboru” – powiedział jego towarzysz Dmytro. „Chcę i muszę bronić mojego kraju, mojej rodziny, abyśmy mieli przyszłość”.

Dziedzictwo radzieckiej broni

Siły ukraińskie potrzebują więcej sprzętu i broni — najlepiej niesowieckiej konstrukcji — aby kontynuować kontrofensywę i wyzwolić więcej okupowanych terytoriów, mówią dowódcy jednostki.

Inżynierowie jednostki prowadzą DW do kilku radzieckich czołgów T-72 wymagających naprawy po walkach. Na polu znajdują się skrzynki z narzędziami i generatory. Ciężarówka z dźwigiem wyciąga blok silnika z jednego ze zbiorników.

Silnik zatrzymał się raz podczas bitwy, ale „w cudowny sposób mechanik uruchomił go ponownie i załoga zdołała się uratować” — wspomina inżynier Andrij. „Widzisz tę dziurę w silniku? Został zastrzelony” – dodał.

Mechanicy wymienili stary blok na nowy silnik. Określenie „nowy” jest jednak względne. Wszystkie części zamienne do T-72 zostały wyprodukowane w Rosji, a Ukraina już dawno przestała je kupować. „Nadal mamy części zamienne w magazynie. Ale niektórych rzeczy brakuje. Następnie kanibalizujemy nasze uszkodzone lub zdobyte rosyjskie czołgi” – powiedział Andrij.

Powiedział, że armia ukraińska powinna pozbyć się sowieckich czołgów, a właściwie całego sprzętu radzieckiego, argumentując, że nie może się równać z nowoczesnym sprzętem i że prawie nie chroni żołnierzy. Zastępca dowódcy brygady Konstantin zgodził się. Powiedział, że rosyjską armię można pokonać tylko za pomocą nowoczesnych technologii, a ukraińskie wojsko potrzebuje zachodniej broni i sprzętu.

Czekam na przybycie Leoparda 2

Żołnierze chcieliby mieć nowe czołgi, ponieważ „chcą jak najszybciej zakończyć wyzwolenie terytorium Ukrainy” – powiedzieli DW dowódcy.

Tutejsi żołnierze rozmawiali o potencjale niemieckich czołgów Leopard i ich możliwościach, a także o opancerzonych bojowych wozach piechoty — niemieckim Marderze i amerykańskim Bradleyu — obiecanych przez zachodnich partnerów. Omówili także debatę w Niemczech na temat dostawy czołgów. W środę Niemcy poinformowały, że wyślą na Ukrainę 14 czołgów Leopard 2 oraz cały reeksport niemieckich czołgów bojowych z innych krajów, które chcą je wysłać na Ukrainę.

„Leopard jest tym, czego teraz potrzebujemy – precyzyjne celowniki i noktowizory działają przy każdej pogodzie” — powiedział Konstantin, dodając, że przede wszystkim „Rosjanie boją się lamparta”.

Tymczasem Serhij był zajęty spawaniem grzejnika, który miał ponad 50 lat. Mechanik jest w wojsku od 2014 roku, ręce ma posiniaczone od pracy.

„Ukraińskie siły zbrojne potrzebują zachodniego sprzętu, najlepiej z częściami zamiennymi i logistyką do napraw” – powiedział. Serhij jest przekonany, że potrafi też naprawiać zachodni sprzęt, sugerując, że silniki nie różnią się tak bardzo.

„Najważniejsze jest to, że wiem, jak sprawić, by wszystko znów działało” – powiedział.

Pod presją Serhij i jego zespół naprawili tutaj kilka czołgów, bojowych wozów piechoty i ciężarówek. Walka w Bakhmut i Soledar jest coraz bardziej zacięta, tak że nawet inżynierowie prawie nie śpią. Mówią, że muszą „stać niewzruszenie”.

– Ta wojna jest straszna – powiedział Ihor. Ale dla niego i jego towarzyszy nie ma innej opcji. „Musimy wygrać, abyśmy mogli nadal żyć w wolności” – podsumował.

Ten artykuł został pierwotnie napisany w języku rosyjskim.