Nowe badanie wykazało, że w nadchodzących dziesięcioleciach aż połowa lasów deszczowych Amazonii może przekształcić się w łąki lub osłabione ekosystemy, ponieważ zmiany klimatyczne, wylesianie i poważne susze, takie jak ta, której region doświadcza obecnie, powodują szkody na ogromnych obszarach, których nie są w stanie odbudować.

Naukowcy twierdzą, że naprężenia w najbardziej wrażliwych częściach lasu deszczowego mogą ostatecznie doprowadzić cały ekosystem leśny, w którym żyje jedna dziesiąta gatunków lądowych planety, do ostrego niedoboru wody, przekraczającego punkt krytyczny, który spowodowałby zawalenie się całego lasu.

Podczas gdy wcześniejsze badania oceniały indywidualny wpływ zmiany klimatu i wylesiania na lasy deszczowe, to recenzowane badanie, opublikowane w środę w czasopiśmie Nature, jest pierwszym poważnym badaniem skupiającym się na skumulowanych skutkach szeregu zagrożeń.

„To badanie podsumowuje wszystko, aby pokazać, że ten punkt krytyczny jest bliżej niż szacowano w innych badaniach” – powiedział Carlos Nobre, autor badania. Doktor Nobre to brazylijski naukowiec zajmujący się systemami ziemskimi, który bada, w jaki sposób wylesianie i zmiany klimatyczne mogą trwale zmienić las.

W badaniu nałożono na siebie dane dotyczące lesistości, temperatury i rozkładu opadów, a następnie uwzględniono inne zmienne, które mogą sprawić, że różne fragmenty lasu będą mniej lub bardziej wrażliwe, np. obecność dróg lub zabezpieczeń prawnych, aby określić, gdzie najprawdopodobniej wystąpi las deszczowy. przekształcić.

Powstałe profile regionalne wykazały, że jedna dziesiąta Amazonii była bardzo narażona na przekształcenie się w łąki lub zdegradowane ekosystemy o niższym zadrzewieniu. Odkryli, że kolejne 47 procent lasów ma umiarkowany potencjał do przekształceń, w tym głównie obszary nietknięte, które są bardziej podatne na ekstremalne susze, takie jak obecna.

Zmiany te mogą doprowadzić las do punktu krytycznego, który doprowadzi do upadku całego ekosystemu leśnego.

„Tak naprawdę nie wiemy, kiedy to osiągniemy” – powiedział Bernardo Flores, badacz ze stopniem doktora na Uniwersytecie Federalnym w Santa Catarina i główny autor badania. Dodał jednak, że jak pokazuje susza, która miała miejsce w zeszłym roku, „zbliżamy się do tego szybciej, niż myśleliśmy”.

Lincoln Muniz Alves, klimatolog z Narodowego Instytutu Badań Kosmicznych w Brazylii, który nie był zaangażowany w badania, powiedział, że badanie wzbogaciło wiedzę na temat odporności lasu na różnorodne wyzwania, przed którymi stoi. „Badanie czyni postęp w zrozumieniu punktu krytycznego” – powiedział. „Ogólnie rzecz biorąc, poprzednie prace naukowe dotyczyły głównie wpływu wylesiania”.

Niedawne badania wykazały, że części lasów w południowo-wschodniej części Amazonii, które doświadczyły wylesiania i pożarów na dużą skalę, już zaczęły emitować więcej dwutlenku węgla, niż pochłonęły, ponieważ tamtejszy las deszczowy został uszkodzony poza punktem regeneracji.

Zapadnięcie się części lub całości lasów deszczowych Amazonii spowodowałoby wyemitowanie do atmosfery równowartości kilkuletnich globalnych emisji, być może nawet 20-letnich, w miarę jak drzewa przechowujące ogromne ilości węgla zostaną zastąpione przez zdegradowane ekosystemy. A ponieważ te same drzewa pompują ogromne ilości wody do atmosfery, ich utrata może również zakłócić globalne wzorce opadów i temperatury w sposób, który nie jest dobrze poznany.

Naukowcy oszacowali także granice wytrzymałości lasu pod względem różnych zagrożeń. Badanie wykazało, że globalne ocieplenie nie powinno przekraczać 1,5 stopnia Celsjusza, wylesianie powinno być utrzymane poniżej 10 procent pierwotnego pokrycia drzew, a roczna pora sucha nie może przekraczać pięciu miesięcy, aby las pozostał nienaruszony.

W tym celu rządy muszą nie tylko powstrzymać emisję gazów cieplarnianych i wylesianie, ale także przywrócić co najmniej 5 procent lasów deszczowych – wynika z badania.

„Jeśli przekroczysz te progi, las może w zasadzie zapaść się lub przekształcić w inny ekosystem” – stwierdził dr Flores. „Prawdopodobnie istnieje jeden punkt krytyczny systemu, który kształtuje się w wyniku interakcji tych różnych czynników stresogennych”.

Wciąż są jednak niewiadome. Naukowcy nie do końca rozumieją, dlaczego niektóre drzewa umierają po suszy, a inne nie; różne profile różnorodności biologicznej w różnych regionach utrudniają wyciąganie ogólnych wniosków; co najważniejsze, naukowcy nadal nie w pełni rozumieją złożone interakcje czynników takich jak susza, wylesianie i inne zagrożenia.

Mimo to, stwierdziła Marina Hirota, profesor na Uniwersytecie Federalnym w Santa Catarina i inna autorka artykułu, rządy nie powinny czekać na większą jasność działań. „Czasami nauka potrzebuje trochę więcej czasu, aby naprawdę poinformować, czego potrzebujemy” – powiedziała dr Hirota. „Czy mamy zamiar poczekać, zobaczyć i zrzucić winę na niepewność za brak działań?”

Raymonda Zhonga raportowanie wniesione.