„To jest potencjalna strefa lądowania w tej debacie” – powiedział urzędnik, który podobnie jak inni urzędnicy wypowiadał się pod warunkiem zachowania anonimowości, aby opisać delikatne dyskusje dyplomatyczne.

Propozycja szefa NATO, jeśli zostanie zaakceptowana przez wszystkich 31 członków, zakończyłaby polaryzacyjną debatę na temat tego, co zaoferować rządowi prezydenta Wołodymyra Zełenskiego – który domagał się szybkiego włączenia Ukrainy do NATO w walce z rosyjskimi najeźdźcami – gdy przywódcy Sojuszu zbiorą się na ważnym szczycie w przyszłym miesiącu w Wilnie na Litwie.

Pentagon przewiduje, że ofensywa na Ukrainie będzie długa i „bardzo brutalna”

Zgodnie z planem NATO zadeklaruje, że Ukraina może obejść Plan Działań na rzecz Członkostwa Sojuszu, proces, w ramach którego kraje kandydujące otrzymują oceny i porady, gdy podejmują kroki w celu spełnienia kryteriów NATO w kwestiach obronnych i innych. To postawiłoby Ukrainę w kategorii z nowym członkiem, Finlandią, która pominęła ten krok. Z kolei Macedonia Północna brała udział w trwającym dwie dekady programie MAP przed wejściem w 2020 r.

Jednak propozycja nadal wymagałaby od Ukrainy przeprowadzenia reform iwbrew życzeniom członków NATO w Europie Wschodniej nie wyznaczałaby żadnych ram czasowych na przystąpienie Ukrainy. Urzędnicy amerykańscy powiedzieli, że propozycja wykracza poza preferowany kurs krajów NATO, które boją się tego Ukraińca członkostwo mogłoby zaostrzyć konflikt Zachodu z Rosją. Senior urzędnik odmówił podania nazw tych krajów, ale urzędnicy z Francji, Niemiec i Stanów Zjednoczonych nawoływali w przeszłości do ostrożności.

Ambasador Bidena przy NATO, Julianne Smith, powtórzyła powszechne obawy w tym miesiącu, kiedy powiedziała, że ​​Ukraina prawdopodobnie nie będzie mogła przystąpić, podczas gdy jest uwikłana w egzystencjalną bitwę z Rosją.

Trwają konsultacje, aby sprawdzić, czy istnieje szersze poparcie dla planu, powiedział urzędnik. „Jest to podejście pośrednie, a my opowiadamy się za podejściem, które może zbudować konsensus” przed szczytem, ​​powiedział. „Więc testujemy tę propozycję”.

Urzędnicy powiedzieli również, że administracja próbuje zbudować poparcie dla utrzymania Stoltenberga na miejscu przez kolejny rok. Były premier Norwegii przewodzi NATO od 2014 roku i oczekuje się, że ustąpi ze stanowiska tej jesieni.

Bliźniacze stanowiska podkreślają prezydenta Pragnienie Bidena utrzymania spójności w ramach NATO w niebezpiecznym momencie dla sojuszu i wspieranej przez niego kampanii wojskowej na Ukrainie. Siła proukraińskiej koalicji będzie również ważna dla Bidena, który w przyszłorocznej kampanii prezydenckiej zachwala swoje referencje w polityce zagranicznej.

Walka wojsk ukraińskich o odzyskanie terytorium od znacznie liczniejszej armii rosyjskiej wywołała w stolicach NATO pytania o przyszłość wsparcia Zachodu – przede wszystkim o hojny napływ broni do Kijowa i sankcje, jakie państwa zachodnie nałożyły na Moskwę.

Na niedawnym spotkaniu NATO w Norwegii, w którym uczestniczył sekretarz stanu Antony Blinken, ministrowie spraw zagranicznych Sojuszu wyrazili poparcie dla zrobienia czegoś więcej niż powtórzenia niejasnych obietnic dotyczących członkostwa, które NATO po raz pierwszy złożyło Ukrainie w 2008 roku, poinformowali amerykańscy urzędnicy.

Rozmowy na temat drogi Ukrainy do NATO osiągają punkt kulminacyjny, gdy nasilają się spekulacje na temat przyszłego przywództwa bloku, a administracja Bidena stara się uniknąć kłopotliwego impasu w sprawie wyboru następcy Stoltenberga.

Biden, szef NATO, spotyka się w burzliwym dla sojuszu momencie

Miesiące rozmów za zamkniętymi drzwiami na temat wyboru nowego przywódcy uwydatniły różnice regionalne i frakcyjne w ramach sojuszu. Urzędnicy z krajów NATO twierdzą, że niektóre kraje Europy Wschodniej, w tym Polska i kraje bałtyckie, naciskały na sekretarza generalnego ze wschodniej flanki Sojuszu, na pierwszej linii frontu w rozgrywce z Rosją.

Inni argumentowali, że po serii przywódców z Europy północnej nadszedł czas na przywódcę NATO z południowej Europy. Wiele krajów wzywało do mianowania pierwszej kobiety-sekretarza generalnego sojuszu; inni twierdzą, że przywódca musi pochodzić z kraju Unii Europejskiej lub kraju, który spełnia kryteria NATO dotyczące wydawania 2 procent produktu krajowego brutto na obronę.

Czołowi kandydaci to duńska premier Mette Frederiksen, którą Biden powitał w Białym Domu w tym miesiącu; premier Estonii Kaja Kallas; oraz brytyjski sekretarz obrony Ben Wallace. Ale każdy napotkał opór, ponieważ nie spełnia kryteriów innych krajów.

Urzędnicy amerykańscy powiedzieli, że chociaż Biden ma pozytywne opinie o wszystkich głównych kandydatach, administracja uważa, że ​​przedłużenie Stoltenberga zapewni ciągłość w czasach zawirowań w Europie i pewność, że różnice między państwami członkowskimi mogą być zarządzane.

Witając Stoltenberga w Białym Domu w tym tygodniu, Biden pochwalił jego podejście do reakcji sojuszu na konflikt, który nadał NATO nowy cel po dwóch dekadach na marginesie prowadzonych przez Stany Zjednoczone wojen przeciwko powstańcom. „Wykonaliście niesamowitą robotę” – powiedział prezydent.

Chociaż proces wyboru sekretarza generalnego NATO – stanowisko to zazwyczaj piastuje Europejczyk, podczas gdy główną rolę wojskową w Sojuszu pełni Amerykanin – opiera się na konsensusie, Waszyngton ma szczególne znaczenie, biorąc pod uwagę jego ogromny wkład wojskowy.

Starsi dyplomaci NATO powiedzieli, że Stoltenberg zgodził się z administracją Bidena na wczesne, publiczne wezwanie do pozostania, unikając potencjalnie niechlujnej walki o sukcesję, która mogłaby przyćmić szczyt.

Na przykład Turcja od dawna sceptycznie odnosi się do duńskich kandydatów, ponieważ kojarzy Danię z karykaturami proroka Mahometa, które obraziły niektórych muzułmanów, i mogłaby zablokować nominację Frederiksen, gdyby wyłoniła się jako jednomyślny wybór.

W Kwaterze Głównej NATO w Brukseli przewiduje się, że urzędnicy „rzucą puszkę w dół” i ponownie przyjrzą się tej samej puli kandydatów za rok, powiedział jeden z dyplomatów NATO. Stoltenberg wydawał się niezainteresowany byciem postrzeganym jako kandydat rezerwowy, wolał uprzedzić rozmowę przy wsparciu ze strony Stanów Zjednoczonych, powiedział dyplomata.

Emily Rauhala w Brukseli i Michael Birnbaum w Waszyngtonie przyczynili się do powstania tego raportu.