Naukowcy odkryli, że monitorowanie pacjentów z gruczolakorakiem przewodowym trzustki (PDAC) za pomocą corocznego badania ultrasonograficznego endoskopowego lub MRI wydaje się poprawiać wyniki kliniczne.

W rzeczywistości, obserwacja pacjentów z PDAC przekłada się na 84% wskaźnik ogólnego przeżycia w ciągu jednego roku w porównaniu do 38% wśród pacjentów z PDAC, którzy nie są obserwowani, poinformował zespół kierowany przez Amandę Blackford z Sol Goldman Pancreatic Cancer Research Center, Johns Hopkins Medical Institutions, w Baltimore, MD. Wyniki badania opublikowano 3 lipca w JAMA Onkologia.

„Wyniki naszego badania kohortowego pokazują, że osoby wysokiego ryzyka, które poddano rocznemu lub półrocznemu nadzorowi, [endoscopic ultrasonography] i MRI, u których zdiagnozowano PDAC, mieli większe prawdopodobieństwo wystąpienia mniejszych guzów o niższym stadium; niższą śmiertelność związaną z PDAC; i lepsze ogólne przeżycie… w porównaniu z kohortą krajową… dobraną pod względem wieku, płci, rasy i roku diagnozy, z podobną lokalizacją guza i rodzajem operacji… [and] dostosowany [hazard ratios] „Wykazano, że w przypadku osób wysokiego ryzyka poddanych badaniom, szanse na przeżycie są czterokrotnie wyższe” – napisała grupa.

PDAC jest uważany za chorobę nieuleczalną, a jego częstość występowania rośnie, zauważyli badacze. Badania przesiewowe na poziomie populacji nie są zalecane, ale nadzór nad osobami z wysokim ryzykiem PDAC może przełożyć się na wcześniejsze wykrycie, a tym samym wydłużyć ogólny czas przeżycia.

„Chociaż ogólne przeżycie osób z PDAC poprawiło się w ostatnich latach, nadal jest słabe, około 11% żyje pięć lat po diagnozie” – wyjaśnili badacze. „Większość PDAC jest diagnozowana w zaawansowanym stadium, często miejscowo nieoperacyjnym lub przerzutowym, co z kolei bezpośrednio wpływa na przeżycie”.

Grupa Blackforda porównała wskaźniki przeżywalności 26 pacjentów z PDAC wykrytym w trakcie nadzoru (dane pochodziły z ośrodków medycznych uczestniczących w programie Cancer of the Pancreas Screening, który bada osoby wysokiego ryzyka z rodzinną lub genetyczną predyspozycją do PDAC) z 1504 osobami z PDAC wybranymi z programu Surveillance, Epidemiology, and End Results (SEER). Wszyscy pacjenci przeszli coroczną endoskopową ultrasonografię lub MRI. Grupa śledziła stadium PDAC w momencie rozpoznania, całkowite przeżycie (OS) i śmiertelność z powodu choroby.

Badacze poinformowali o następujących faktach:

• Mediana średnicy guza pierwotnego u 26 osób wysokiego ryzyka objętych obserwacją była mniejsza niż u pacjentów kontrolnych i wynosiła 2,5 cm w porównaniu z 3,6 cm (p < 0,001).
• U pacjentów wysokiego ryzyka częściej diagnozowano chorobę w niższym stadium (stadium I: 38,5%, a stadium II: 30,8%) w porównaniu z pacjentami z grupy kontrolnej (stadium I: 10,3%, a stadium II: 25,1%).
• Wskaźnik śmiertelności z powodu PDAC po pięciu latach od diagnozy był niższy u pacjentów wysokiego ryzyka objętych obserwacją niż u pacjentów kontrolnych (43% w porównaniu do 86%; p < 0,001).
• Osoby wysokiego ryzyka objęte obserwacją żyły dłużej niż pacjenci z grupy kontrolnej (mediana całkowitego przeżycia 61,7 miesiąca w porównaniu z 8 miesiącami).
• W grupie wysokiego ryzyka objętej obserwacją wskaźnik całkowitego przeżycia w ciągu jednego roku wyniósł 84%, w porównaniu z 38% w grupie kontrolnej
• W grupie wysokiego ryzyka objętej obserwacją wskaźnik całkowitego przeżycia pięcioletniego wyniósł 50%, podczas gdy w grupie kontrolnej wyniósł 9%.

Zespół twierdzi, że wyniki wskazują, iż nadzór nad osobami wysokiego ryzyka, u których zdiagnozowano PDAC, może prowadzić do wykrycia mniejszej liczby przypadków choroby w niższym stadium, a tym samym do poprawy przeżywalności.

„[Our study suggests that] nadzór nad osobami wysokiego ryzyka w przypadku PDAC przy użyciu [endoscopic ultrasonography] „Zaobserwowano, że badania MRI w ramach ustalonych programów w ośrodkach akademickich prowadzą do wykrywania mniejszych guzów trzustki, większej liczby pacjentów w stadium I choroby, niższej śmiertelności i znacznie większego prawdopodobieństwa długoterminowego przeżycia w porównaniu z niepoddawanymi badaniom pacjentami w populacji ogólnej ze zdiagnozowanym PDAC” – podsumowała grupa.

Pełną wersję badania można przeczytać tutaj.