Starsi palacze w Wielkiej Brytanii będą mogli nadal kupować tytoń do czasu, aż przestaną palić – lub umrą. Jednak ustawodawstwo, które musi przejść jeszcze kilka etapów, zanim stanie się prawem, co roku podnosiłoby wiek, w którym można dokonać legalnego zakupu, tak aby zakaz obowiązywał w nieskończoność młodszych ludzi.

Samo palenie nie byłoby karane. Tylko sprzedaż tych produktów, z karami dla sprzedawców detalicznych.

Produkty do waporyzacji zostałyby wyłączone z zakazu, ale ustawodawstwo stara się uczynić wapowanie mniej atrakcyjnym, zmieniając opakowanie – z dzisiejszych cukierkowych pasteli – i zakazując popularnych jednorazowych inhalatorów, które można znaleźć na chodnikach w kraju.

Premier Rishi Sunak – który nie pije alkoholu ani nie pali i według doniesień pości jeden dzień w tygodniu – przewodził tej walce, argumentując, że palenie zabija co roku dziesiątki tysięcy ludzi, a większość palaczy zaczyna od nastolatków.

Jednak choć jego popisowa ustawa zdrowotna została uchwalona w latach 383–67, przy wsparciu legislatorów Partii Pracy, wywołała ona bunt w jego własnej Partii Konserwatywnej i wywołała debatę na temat tego, za czym powinni opowiadać się brytyjscy konserwatyści.

Poprzedniczka Sunaka, Liz Truss, najdłużej sprawująca urząd premiera w historii Wielkiej Brytanii, nazwała ustawę nieprzemyślanym dziełem „państwa niani”.

We wtorek w Izbie Gmin Truss nazwał zakaz „symbolem technokratycznego establishmentu w tym kraju, który chce ograniczać wolność ludzi”. Potępiła „policję zdrowotną”.

Truss stwierdziła, że ​​pomysł, jakoby rząd powinien „chronić dorosłych przed nimi samymi, jest niezwykle problematyczny”.

Podobnie jak w większości krajów na świecie, w Wielkiej Brytanii wskaźniki palenia spadły (wraz ze wzrostem wapowania). Mimo to w ubiegłym roku około 1 na 8 osób w Wielkiej Brytanii paliła – około 6,4 miliona osób. Wskaźniki palenia wśród nastolatków pozostają wysokie – w Anglii pali ponad 12 procent 16- i 17-latków.

Inspiracją dla ustawodawstwa Sunaka była Nowa Zelandia, która w zeszłym roku przyjęła najsurowsze na świecie przepisy antynikotynowe, mające na celu zakaz sprzedaży osobom urodzonym po 1 stycznia 2009 r., a także ograniczenie zawartości nikotyny i liczby sprzedawców wyrobów tytoniowych.

Zamiast tego w lutym nowy rząd kraju ogłosił, że zniesie przepisy, aby pomóc w opłaceniu obniżek podatków – a także dlatego, że jego zdaniem zakaz może stworzyć nielegalny czarny rynek, który będzie trudny do kontrolowania.

Sunak, spodziewając się dezercji w parlamencie, pozwolił na „wolne głosowanie”, co oznacza, że ​​konserwatywni prawodawcy mogli głosować i wyrażać swoje opinie przeciwko rządowi bez kary.

Sekretarz biznesu Kemi Badenoch była pierwszą członkinią gabinetu, która oświadczyła, że ​​będzie głosować przeciwko swojemu szefowi. Powiedziała, że ​​sprzeciwia się do podejścia, „w którym osoby urodzone w odstępie jednego dnia będą miały trwale różne prawa” i przeniosą ciężar egzekwowania przepisów na prywatne przedsiębiorstwa.

Były premier Boris Johnson, który od czasu wypchnięcia go z parlamentu zajmował się felietonami w gazetach i występami na koncertach, jako doskonały przykład tego, co jest obecnie nie tak z jego Partią Konserwatywną, wskazał zakaz palenia tytoniu.

„Kiedy patrzę na niektóre rzeczy, które teraz robimy lub które są robione w imię konserwatyzmu, myślę, że to totalne szaleństwo” – powiedział w zeszłym tygodniu zgromadzeniu w Kanadzie.

„Zakazujemy używania cygar. Jaki jest sens zakazu — partia Winstona Churchilla chce zakazu cygar! Donnez-moi un break, jak mówią w Quebecu. To po prostu szaleństwo” – powiedział, używając jednego ze swoich szkolnych quasi-francuskich zwrotów.

Chris Whitty, główny lekarz w Anglii, który służył pod dowództwem Johnsona podczas pandemii, powiedział, że jego stary szef się mylił.

„Ci, którzy twierdzą, że chodzi o wybór, całkowicie błędnie rozumieją palenie” – powiedział we wtorek ITV. Przemysł tytoniowy wie lepiej, stwierdził, i czerpie korzyści z faktu, że nikotyna silnie uzależnia, a palaczom niezwykle trudno jest rzucić palenie.