W Ramkach | Utrzymanie mocy
Tamil Nadu jest największym producentem węgla brunatnego w kraju. Według statystyk opublikowanych przez Unijne Ministerstwo Węgla na lata 2022–2023, Tamil Nadu odpowiadał za 49,97% produkcji, następnie Gujarat z 27,37% i Radżastan z 22,67%.
NLC India Ltd. z siedzibą w Neyveli w stanie Tamil Nadu ma lwią część produkcji węgla brunatnego. Przedsiębiorstwo sektora publicznego (PSU) jako jedno z najważniejszych osiągnięć wymienia rekordową w historii produkcję węgla i węgla brunatnego na poziomie 36,32 ton w latach 2023–2024 w całym kraju.
W Tamil Nadu zainstalowana moc wytwórcza energii NLCIL wynosi 4390 MW w projektach ciepłowniczych i 1411 MW w projektach dotyczących energii odnawialnej. Urzędnicy stwierdzili, że przezwyciężono pewne trudności związane z nabywaniem gruntów i że produkcja węgla brunatnego zostanie zwiększona. Jednakże duży nacisk kładzie się również na zwiększanie mocy produkcyjnych poprzez odnawialne źródła energii.
„Od samego początku we wszystkich naszych działaniach uwzględniany jest zrównoważony rozwój” – powiedziała Prasanna Kumar Motupalli, prezes i dyrektor zarządzający NLCIL. Był to pierwszy centralny zasilacz, który osiągnął w Indiach moc odnawialną wynoszącą 1 GW. Firma postawiła sobie za cel osiągnięcie do 2030 roku mocy zainstalowanej na poziomie 17,1 GW, w tym 6 GW mocy odnawialnej.
Konsekwencje wydobycia dla środowiska mogą być dotkliwe. Podejmowane są ekologiczne inicjatywy na rzecz zrównoważonego końcowego wykorzystania zasobów gruntów, ale w tym aspekcie należy zrobić więcej. Obecnie główny nacisk położony jest na naukową rekultywację terenów poeksploatacyjnych. W przyszłości podjęte zostaną wysiłki na rzecz ustanowienia sposobu użytkowania gruntów zorientowanego na społeczność, takiego jak odnawiane lasy i ekoparki, stwierdza przedmowa do raportu na temat „Inicjatyw ekologicznych w zasilaczach z węgla i węgla brunatnego” przygotowanego przez Ministerstwo Węgla.
W kopalniach odkrywkowych węgiel można wydobywać dopiero po usunięciu warstw ziemi i kamieni. Ta gleba i kamień są znane jako nadkład. Ten „nadkład” jest usuwany i przetwarzany do innych celów, aby zmniejszyć wpływ górnictwa na środowisko. Zalesianie to kolejna inicjatywa podjęta na niektórych obszarach.
Fot.: B. Jothi Ramalingam
Pył w pył: Ziemia i kamienie usunięte z kopalni węgla brunatnego są ułożone wysoko. Można go stosować do uzupełniania min po oczyszczeniu, aby zapewnić trwałość.
Fot.: B. Jothi Ramalingam
Głębokie kopanie: Warstwy gleby i kamieni, zwane nadkładem, są usuwane w poszukiwaniu złóż węgla brunatnego.
Fot.: B. Jothi Ramalingam
Wydmy odpadów: Składowisko nadkładu, na którym planowana jest rekultywacja przyjazna dla środowiska.
Fot.: B. Jothi Ramalingam
Akcja non-stop: Specjalistyczny sprzęt górniczy wydobywający węgiel brunatny.
Fot.: B. Jothi Ramalingam
Poszukiwanie węgla: Specjalistyczny sprzęt wydobywczy, koparka kołowa, eksploatowana w kopalni węgla kamiennego w Neyveli.
Fot.: B. Jothi Ramalingam
Napady głodu: Pracownicy robią sobie przerwę na posiłek w miejscu pracy.
Fot.: B. Jothi Ramalingam
Efektywna trasa: węgiel brunatny ładowany jest na zakrzywiony przenośnik taśmowy na duże odległości, aby uniknąć transportu kołowego wewnątrz kopalni.
Fot.: B. Jothi Ramalingam
Gotowy do pracy: system transportowy ułatwia transport węgla brunatnego do elektrociepłowni w celu wytworzenia energii.
Fot.: B. Jothi Ramalingam
Zmiana późna: Widok na kopalnię nocą.
Fot.: B. Jothi Ramalingam
Sposób natury: Drzewa, które rosły naturalnie przez lata na składowisku nadkładu.
