Kiedy producent filmowy Bert Schneider spotkał przywódcę Partii Czarnych Panter Hueya P. Newtona, zemdlał.

Schneider, który pomógł zrewolucjonizować przemysł filmowy (i zarobił mnóstwo pieniędzy) jako producent filmów takich jak „Easy Rider”, chciał także wstrząsnąć światem poza ekranem. Postrzegał Newtona, który odsiedział już w więzieniu za zabicie funkcjonariusza policji – Newton zaprzeczył, że zastrzelił funkcjonariusza, a wyrok ostatecznie został uchylony – jako prawdziwą osobę, gwiazdę na linii frontu faktycznej rewolucji.

Ich nieprawdopodobne partnerstwo stało się obecnie sercem nowego limitowanego serialu „The Big Cigar”, którego premiera odbędzie się 17 kwietnia w Apple TV+. To kaprys opowiadający o tym, jak Newton (w tej roli André Holland) uciekł na Kubę w 1974 roku, po tym, jak został aresztowany i oskarżony o morderstwo prostytutki (co również było przestępstwem, którego, jak twierdził, nie popełnił). Schneider (Alessandro Nivola) zdobył gotówkę i pomoc logistyczną, w tym produkcję fałszywego filmu, aby pomóc Newtonowi w ucieczce.

„Cygaro” opowiada szaloną historię pełną strzelanin i pościgów oraz pary dziwnych towarzyszy: uciekającego czarnego rewolucjonisty i dobrze ułożonego hollywoodzkiego gracza, który chce go sfinansować. Mimo że serial pozwala na pewną swobodę w stosunku do faktów, serial odzwierciedla powiązania, jakie istniały między niektórymi postaciami z kontrkulturowej rozrywki a radykalnymi organizacjami z lat 60. i 70.

„Nie postrzegaliśmy tego jako historii poklepywania się Hollywood po plecach” – powiedział w wywiadzie wideo Jim Hecht, scenarzysta i producent wykonawczy. „Był czas, kiedy ludzie rzeczywiście narażali swoje ciała i robili rzeczy dla sprawy, w którą wierzyli. Podejmowali osobiste ryzyko, robiąc rzeczy polityczne”.

Na podstawie artykułu Joshuaha Bearmana z 2012 roku w magazynie Playboy, który był także autorem artykułu, na podstawie którego powstał kolejny fałszywy film „Argo”, „Wielkie cygaro” odtwarza nieprawdopodobny wycinek podziemnej historii. W wywiadzie wideo Holland („Moonlight”, „Selma”) wspomina swoją pierwszą reakcję po przeczytaniu scenariusza: „Naprawdę? To naprawdę się wydarzyło? Pozwól mi to sprawdzić. On zrobił. „Chociaż historia jest w dużej mierze fabularyzowana, jej podstawowe elementy opierają się na prawdzie” – powiedział. „Szalona historia”.

Kolejną troską Hollanda było to, aby głównym tematem serii był Newton, a nie Schneider.

„Chciałem się upewnić, że nie jest to historia o białym zbawicielu” – powiedział Holland. „To coś, o czym rozmawialiśmy aż do ostatniego odcinka. W Hollywood byli sojusznicy, ludzie, którzy byli zwolennikami partii. Jednocześnie uważam, że Huey P. Newton zasługuje na osobny serial, a impreza zasługuje na swój własny serial.

„Ponieważ nie mamy zbyt wiele w kanonie na temat imprezy” – kontynuował – „poczułem, że musimy uważać, aby opowiadać wyważoną historię”.

Śledząc poczynania Newtona i Schneidera, „Wielkie cygaro” śledzi także początki Czarnych Panter, ich misję i relacje między głównymi członkami.

Newton i Bobby Seale (w tej roli Jordane Christie w serialu) założyli Partię Czarnych Panter na rzecz Samoobrony w Oakland w 1966 roku jako socjalistyczną organizację Black Power, której celem jest zwalczanie brutalności policji. Najbardziej znani w kulturze głównego nurtu z otwartego noszenia broni palnej i „nadzorowania policji”, Pantery były również aktywne w swoich społecznościach, włączając w to rozpoczęcie programu podawania śniadań dzieciom ze szkół w Oakland w 1969 r. W partii były duże ego i osobowości, w tym Newton, Seale i Eldridge Cleaver (Brenton Allen), którzy również uciekli przed policją na wygnanie na Kubie, w Algierii i Francji, i starli się z Newtonem o kierownictwo partii. Przywódcy partii byli intensywnie inwigilowani przez FBI, które było zdeterminowane, aby zniszczyć grupę.

Można znaleźć wiele krytycznych relacji na temat Panthers i Newtona, który został zamordowany w 1989 roku przez handlarza narkotyków w West Oakland w Kalifornii. Większość doniesień prasowych na temat Panthers w okresie ich świetności, w tym przez The New York Times, była wyraźnie stronnicza przeciwko tej grupie, a prace takie jak „Judas and the Black Messiah” (2021) skupiały się na wyrafinowanych wysiłkach FBI mających na celu zakłócanie i dyskredytację tej grupy. „Wielkie cygaro” jest zdecydowanie zwolennikiem Hueya, przedstawiając go jako wrażliwą duszę doprowadzoną na krawędź przez inwigilację rządową, prześladowania policyjne i wynikającą z nich paranoję. Ten Newton czasami wybucha gniewem, ale ogólnie jest człowiekiem z zasadami, nieufnym wobec hollywoodzkich wpływów, jakie reprezentuje Schneider i gotowym umrzeć za swoją absolutną wiarę w rewolucję.

„Kiedy spojrzeć na historię Hueya Newtona, można stwierdzić, że nie zakończyła się ona tak, jak byśmy sobie tego życzyli” – powiedziała w wywiadzie wideo Janine Sherman Barrois, showrunnerka i producentka wykonawcza. „I to rozdziera serce. To łamiące serce, szczególnie dla Hueya, który miał takie marzenie o przyszłości oraz o rewolucjonizowaniu i zmienianiu rzeczy”.

Don Cheadle, producent wykonawczy serialu, który wyreżyserował także dwa pierwsze odcinki, zachwycił się, jego zdaniem, bezkompromisową naturą Newtona.

„Jak to się mówi, był 10 palców u stóp tego, w co wierzył, i był gotowy dla tego pójść na całość” – powiedział Cheadle w wywiadzie wideo. „Myślę, że ilekroć to widzimy, jesteśmy tym zafascynowani. To jest fascynujące i przyciąga.”

Po drugiej stronie równania „Wielkiego cygara” znajduje się Schneider, który zmarł w 2011 r. Należał do paczki New Hollywood, która skierowała przemysł filmowy w stronę bardziej osobistych, kontrkulturowych filmów, produkując takie filmy jak „Easy Rider”, „Five Easy Pieces”, „The Last Picture Show” oraz nagrodzony Oscarem dokument Petera Davisa o wojnie w Wietnamie „Serca i umysły”, którego powstanie stanowi punkt fabularny filmu „Wielkie cygaro”. BBS Productions, firma, którą prowadził wraz z reżyserem Bobem Rafelsonem i producentem Stephenem Blaunerem (w serialu w tej roli PJ Byrne), stanowiła serce ruchu znanego z zapewniania filmowcom kreatywnej przestrzeni na bycie artystami. On i Rafelson zarobili także na tworzeniu prefabrykowanej grupy popowej Monkees i serialu telewizyjnego, który ją przedstawiał.

Teraz chciał wydać część tej gotówki na coś bardziej bezpośredniego niż kolejny film. Jak Schneider z Nivoli mówi Hueyowi w serialu: „Chcę finansować rewolucję”. Następnie wciąga kreskę kokainy – narkotyku, którego nadużywali obaj mężczyźni.

Pantery miały innych znanych dobroczyńców, w tym Leonarda Bernsteina i jego żonę Felicię Cohn Montealegre, których wystawna impreza charytatywna zorganizowana w 1970 roku w ich apartamentowcu przy Park Avenue została uwieczniona przez Toma Wolfe’a w artykule w nowojorskim czasopiśmie oraz w książce „Radical Chic & Mau-Mauing Łapaczy Przeciwlotniczych. Ale Schneider dołożył wszelkich starań, aby Newton mógł sfinansować jego ucieczkę na Kubę, ale także zapraszał tam znajomych-celebrytów (takich jak Jack Nicholson i Candice Bergen). Kiedy Newton wrócił z wygnania, a sprawa o morderstwo prostytutki zakończyła się unieważnieniem procesu, Schneider nadal finansował swój styl życia, w tym mieszkanie i samochód.

Głównym źródłem badań Nivoli był zbiór taśm, które Bearman nagrał ze Schneiderem w trakcie pisania swojego artykułu. „Z tych wywiadów zaczęło wyłaniać się to, jak bardzo Bert miał obsesję na punkcie Hueya” – Nivola powiedziała w wywiadzie wideo. „To było prawie religijne. Mówił o nim, że jest najmądrzejszym człowiekiem, jakiego kiedykolwiek spotkał. Myślał, że jego charyzma jest po prostu oślepiająca.”

W tamtym czasie w Hollywood modna była retoryka kontrkulturowa. Jeśli Schneider zajmował się radykalnymi sprawami przed spotkaniem z Newtonem, dodał Nivola, stał się w pełni zaangażowany pod wpływem przywódcy Pantery: „Stał się czymś w rodzaju akolity i był po prostu zdeterminowany, aby pomóc mu odnieść sukces na wszelkie możliwe sposoby”.