Zgodnie z nowym badaniem jest mało prawdopodobne, aby BMI u dzieci miało znaczący wpływ na nastrój lub zaburzenia zachowania dzieci.

Wyniki sugerują, że niektóre wcześniejsze badania, które wykazały silny związek między otyłością dziecięcą a zdrowiem psychicznym, mogły nie uwzględniać w pełni genetyki rodziny i czynników środowiskowych.

U dzieci z otyłością częściej diagnozuje się depresję, lęk lub zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD). Ale natura związku między otyłością a tymi stanami zdrowia psychicznego nie jest jasna. Otyłość może przyczyniać się do objawów zdrowia psychicznego i odwrotnie. Alternatywnie, środowisko dziecka może przyczyniać się zarówno do otyłości, jak i zaburzeń nastroju i zachowania.

PRZECZYTAJ TAKŻE: Psycholog wyjaśnia trzy cechy behawioralne dzieci. Wideo w środku

„Musimy lepiej zrozumieć związek między otyłością dziecięcą a zdrowiem psychicznym” – mówi główna autorka Amanda Hughes, starszy pracownik naukowy w dziedzinie epidemiologii w Bristol Medical School, University of Bristol w Wielkiej Brytanii. „Wymaga to oddzielenia wkładu genetyki dziecka i rodzica oraz czynników środowiskowych wpływających na całą rodzinę”.

Hughes i współpracownicy przeanalizowali dane genetyczne i dotyczące zdrowia psychicznego 41 000 ośmioletnich dzieci i ich rodziców z norweskiego badania kohortowego matki, ojca i dziecka oraz medycznego rejestru urodzeń w Norwegii. Ocenili związek między wskaźnikiem masy ciała (BMI) dzieci – stosunkiem masy ciała do wzrostu – a objawami depresji, lęku i ADHD. Aby pomóc w oddzieleniu wpływu genetyki dzieci od wpływu innych czynników wpływających na całą rodzinę, uwzględniono również genetykę rodziców i BMI.

Analiza wykazała minimalny wpływ własnego BMI dziecka na objawy lękowe. Istnieją również sprzeczne dowody na to, czy BMI dziecka wpływa na jego objawy depresyjne lub ADHD. Sugeruje to, że jest mało prawdopodobne, aby polityki mające na celu zmniejszenie otyłości u dzieci miały duży wpływ na występowanie tych schorzeń. „Przynajmniej w tej grupie wiekowej wpływ własnego BMI dziecka wydaje się niewielki. W przypadku starszych dzieci i nastolatków może być ważniejszy” – mówi Neil Davies, profesor z University College London w Wielkiej Brytanii.

Kiedy przyjrzeli się wpływowi BMI rodziców na zdrowie psychiczne dzieci, zespół znalazł niewiele dowodów na to, że BMI rodziców wpływa na ADHD lub objawy lękowe u dzieci. Dane sugerują, że posiadanie matki z wyższym BMI może wiązać się z objawami depresji u dzieci, ale niewiele było dowodów na jakikolwiek związek między zdrowiem psychicznym dziecka a BMI ojca.

„Ogólnie rzecz biorąc, wpływ BMI rodzica na zdrowie psychiczne dziecka wydaje się być ograniczony. W rezultacie jest mało prawdopodobne, aby interwencje mające na celu zmniejszenie BMI rodziców przyniosły szerokie korzyści dla zdrowia psychicznego dzieci” – mówi Alexandra Havdahl, profesor naukowy w Norwegian Instytut Zdrowia Publicznego, Norwegia. Havdahl jest starszym autorem badania wraz z Neilem Daviesem i Laurą Howe, profesorem epidemiologii i statystyki medycznej w Bristol Medical School.

„Nasze wyniki sugerują, że interwencje mające na celu zmniejszenie otyłości u dzieci raczej nie przyniosą znacznej poprawy zdrowia psychicznego dzieci. być bardziej korzystne” – podsumowuje Hughes.