Gdy nad Ynys Enlli zapada noc, niebo nad odizolowaną walijską wyspą przybiera niewiarygodnie ciemny odcień czerni.

Planety wschodzą i spadające gwiazdy przemykają nad głowami, podczas gdy zorza polarna wysyła rozbłyski zieleni i czerwieni nad morzem.

Surowa odsłona stała się pierwszym w Europie „Sanktuarium Ciemnego Nieba”, jednym z zaledwie 17 miejsc na świecie, które zyskały międzynarodowe uznanie za bardzo niskie zanieczyszczenie światłem i niezrównane obserwowanie gwiazd.

Nagroda stawia Enlli na równi z atolami na południowym Pacyfiku i odizolowanym obserwatorium Gabriela Mistral w Chile.

Wyspa znajduje się dwie mile (trzy kilometry) od walijskiego wybrzeża. Góra blokuje blask od lądu, więc jedynym sztucznym światłem jest słaba poświata Dublina po drugiej stronie Morza Irlandzkiego.

Nowo odkryta sława Enlliego poruszyła okoliczną społeczność. Sama wyspa ma tylko dwóch stałych mieszkańców i obaj są w siódmym niebie.

Mari Huws, lat 30, i jej partner Emyr Owen, lat 36, spędzili cztery lata mieszkając na Enlli – znanym po angielsku jako Bardsey – jako miejscowi strażnicy.

„Jesteśmy zachwyceni – to doniosłe wydarzenie dla wyspy” – mówi Huws, który stanął na czele przetargu na wyznaczenie Międzynarodowego Stowarzyszenia Ciemnego Nieba.

Pogoń za teleskopami

Mieszkańcy pobliskiego półwyspu Llyn w północno-zachodniej Walii, około czterech godzin jazdy od Cardiff, od dawna wiedzą, że ich niebo jest wyjątkowe. Teraz mają szansę powiedzieć o tym światu.

W mieście Pwllheli sklep ze sprzętem outdoorowym zaopatruje się w wytrzymałe teleskopy.

„To umieściło Ynys Enlli na mapie”, mówi Caroline Jones, administrator Bardsey Island Trust, który zarządza witryną.

„Teraz tajemnica wyszła na jaw, ludzie po prostu chcą wiedzieć więcej”.

Jones musiał odpalić szablonową odpowiedź, aby poradzić sobie z zalewem e-maili od gorliwych obserwatorów gwiazd.

W międzyczasie astronomowie-amatorzy zajmują pozycję na najwyższym punkcie z widokiem na wyspę, mając nadzieję, że znajdą się jak najbliżej.

Ponieważ zanieczyszczenie światłem gwałtownie wzrasta w miastach na całym świecie, czyste niebo staje się coraz rzadsze i bardziej poszukiwane.

Ale jest mała szansa, że ​​turyści przytłoczą Enlliego.

Liczby są ograniczone na wyspie, która jest około połowy wielkości nowojorskiego Central Parku, a jej 10-domki wakacyjne są już w pełni zarezerwowane w tym sezonie.

Przeprawa morska

Colin Evans jest wioślarzem Enlliego. Ładuje na swój mały prom zapasy dla wyspiarzy, zakłada wodery i przejmuje ster. To trudna zimowa przeprawa.

Łódź płynie obok turkusowych zatoczek i klifów pokrytych ptasimi odchodami.

Enlli wkrótce stanie się domem dla maskonurów, a nocne burzyki Manx zakładają gniazda na wyspie, polegając na intensywnej ciemności dla ochrony.

Stan sanktuarium jest stale sprawdzany, a strażnicy robią wszystko, co w ich mocy, aby ograniczyć zanieczyszczenie światłem.

Używają czujników do wyłączania żarówek w ciągu dnia, a latarnia jest wyposażona w czerwone diody LED, które ograniczają zakłócenia do minimum.

Raz w miesiącu, kiedy księżyc jest najciemniejszy, Huws budzi się w środku nocy i kieruje urządzenie w niebo, aby zmierzyć jakość nocnego nieba.

Posiadanie odznaki sanktuarium ma kluczowe znaczenie dla ochrony przyrody i środowiska wyspy.

W Walii jest kilka innych rezerwatów ciemnego nieba, ale surowszy status sanktuarium wiąże się z dodatkowym naciskiem na zwiększanie świadomości i długoterminową ochronę.

Zarząd zachęca ludzi na kontynencie do wejścia na pokład i używania ciepłego oświetlenia z osłonami, aby zatrzymać promienie przedostające się w noc.

Rozpowszechniając wiadomości o niebie na wyspie, „możemy chronić coś delikatnego i naprawdę cennego na przyszłość” – mówi Huws.

„Kiedy niebo jest wystarczająco ciemne, możesz zobaczyć cały wszechświat nad głową”.