Wartość funta libańskiego na rynku równoległym jest na historycznie niskim poziomie w związku z trwającym kryzysem gospodarczym kraju.

Funt libański spadł do historycznie niskiego poziomu w stosunku do dolara amerykańskiego na rynku równoległym kraju, co jest ostatnim ponurym kamieniem milowym w krachu gospodarczym, który pogrążył większość populacji w ubóstwie.

Funt libański, oficjalnie powiązany z dolarem na poziomie 15 000, kosztował 100 000 w stosunku do dolara, poinformowali we wtorek dealerzy – zawrotny spadek z 1507 przed kryzysem gospodarczym w 2019 roku.

Wartość rynkowa waluty wynosiła około 60 000 za dolara pod koniec stycznia.

Pomimo powagi kryzysu elita polityczna, którą powszechnie obwinia się o załamanie finansowe kraju, nie zdołała powstrzymać swobodnego spadku waluty.

Od zeszłego roku kraj nie ma prezydenta, a jedynie rząd tymczasowy, w obliczu utrzymującego się impasu między rywalizującymi sojuszami w parlamencie.

Banki libańskie, które od dawna nakładały drakońskie ograniczenia wypłat – zasadniczo blokując deponentom ich oszczędności życia – zostały zamknięte we wtorek, ponieważ wznowiły strajk na czas nieokreślony.

Strajk rozpoczął się na początku zeszłego miesiąca, aby zaprotestować przeciwko temu, co Stowarzyszenie Banków w Libanie określiło jako „arbitralne” środki sądowe przeciwko pożyczkodawcom po tym, jak deponenci złożyli pozwy w celu odzyskania oszczędności.

W odpowiedzi na pozwy niektórzy sędziowie próbowali przejąć fundusze dyrektorów banków lub członków zarządu lub zmusić pożyczkodawców do wypłaty depozytów dolarowych klientów w funtach po starym kursie wymiany 1507.

Napady

Klienci mieli dwutygodniową przerwę w strajku po tym, jak dozorca premier Najib Mikati interweniował pod koniec zeszłego miesiąca, aby utrudnić pracę jednego z sędziów prowadzących dochodzenie w sprawie banków.

W ciągu ostatnich trzech lat limity wypłat bankowych wywołały publiczne oburzenie, które spowodowało, że niektórzy Libańczycy uciekali się do zbrojnych napadów w celu zdobycia własnych pieniędzy.

Fasady wielu banków w stolicy są prawie nie do poznania z zewnątrz, pokryte ochronnymi metalowymi panelami, podczas gdy bankomaty są niszczone, a oddziały banków wielokrotnie zamykane od wielu dni.

W połowie lutego dziesiątki wściekłych demonstrantów zaatakowały kilka banków w Bejrucie po tym, jak funt spadł do około 80 000 w stosunku do dolara.

Bezczynność polityczna i brak odpowiedzialności były cechą charakterystyczną libańskiego kryzysu gospodarczego.

Urzędnikom nie udało się przeprowadzić żadnej z reform, których domagali się międzynarodowi wierzyciele w zamian za odblokowanie miliardów dolarów pożyczek ratunkowych.

W kwietniu ubiegłego roku Międzynarodowy Fundusz Walutowy ogłosił zasadniczo porozumienie w sprawie udzielenia Bejrutowi pożyczki w wysokości 3 miliardów dolarów rozłożonej na cztery lata – pod warunkiem pakietu szeroko zakrojonych reform.

Liban stoi w obliczu krachu gospodarczego, w dużej mierze pozbawionego przywódców, ponieważ podzieleni politycy od miesięcy nie wybierają nowego prezydenta – w kraju już rządzonym przez gabinet tymczasowy z ograniczonymi uprawnieniami.

Liban nie miał prezydenta od czasu zakończenia kadencji Michela Aouna w październiku. Wielokrotne sesje parlamentu zwoływane w celu wyboru następcy nie doprowadziły do ​​porozumienia w sprawie konsensusu.