CNN
—

Ludzie wywodzą się z Afryki, ale kiedy dokładnie nasi najwcześniejsi przodkowie opuścili kontynent i jak rozprzestrzenili się po świecie, było przedmiotem intensywnych dyskusji archeologów.

Według nowych badań dwie skamieliny odkryte w jaskini w północnym Laosie sugerują, że Homo sapiens, nasz własny gatunek, żył w tym regionie około 86 000 lat temu. Odkrycie podważa dominującą ideę, że droga ludzi na całym świecie była liniowa i miała miejsce w jednej fali około 50 000 do 60 000 lat temu.

„Jest prawdopodobne, że ta wczesna migracja zakończyła się niepowodzeniem, ale nie odwraca to uwagi od faktu, że H. sapiens przybył do tego regionu w tym czasie, co jest niezwykłym osiągnięciem” – powiedziała autorka badań Kira Westaway, profesor nadzwyczajny na Macquarie University w Australii, pocztą elektroniczną.

Analiza DNA współczesnych populacji ludzkich potwierdziła hipotezę, że pierwsi współcześni ludzie opuścili Afrykę około 50 000 do 60 000 lat temu, a archeolodzy sądzili, że nasi pierwsi przodkowie prawdopodobnie podążali wzdłuż wybrzeży i wysp przez południowo-wschodnią Azję w kierunku Australii.

Jednak rosnąca liczba starszych ludzkich szczątków odkrytych w Chinach i Lewancie pokazuje, że ten rozdział ludzkiej historii jest bardziej skomplikowany, niż początkowo sądzono.

Migracja 50 000 do 60 000 lat temu, „która przyczynia się do naszej obecnej puli genów, mogła nie być pierwszą” – powiedział Westaway. „Mogły istnieć wcześniejsze migracje, które nie zakończyły się sukcesem i dlatego nie wniosły swojej genetyki do naszych współczesnych populacji”.

Dwie skamieliny z Laosu — fragment kości nogi i część przedniej części czaszki — znaleziono w jaskini Tam Pa Ling. Stanowisko archeologiczne zostało odkryte w 2009 roku, kiedy odkopano kolejną częściową czaszkę.

Oprócz najnowszych znalezisk na miejscu odkryto również dwie kości szczęki, żebro i falangę, a cechy fizyczne szczątków sugerowały, że należały one do wczesnych współczesnych ludzi.

Datowanie skamieniałości z tego miejsca okazało się trudne. Były za stare na datowanie radiowęglowe, które może datować jedynie pozostałości sprzed około 46 000 lat. Ponadto jaskinia jest częścią światowego dziedzictwa UNESCO, co według Westaway oznacza, że ​​skamieniałości człowieka nie mogą być bezpośrednio datowane ze względu na laotańskie prawa chroniące ten obszar.

Zamiast tego zespół zaangażowany w badanie, którego wyniki opublikowano we wtorek w czasopiśmie Nature Communications, wykorzystał dwie różne techniki do oszacowania wieku skamielin.

Naukowcy zmierzyli luminescencję kwarcu i minerałów skaleniowych w warstwie osadu, metodą, która ujawnia, ile czasu upłynęło, odkąd materiał z krystalicznymi minerałami został ogrzany lub wystawiony na działanie promieni słonecznych.

Gdy wykopaliska posuwały się coraz głębiej, znaleźli również dwa zęby zwierzęce w tej samej warstwie co szczątki ludzkie i datowali je, mierząc radioaktywny rozpad izotopów uranu – pierwiastków chemicznych znajdujących się w szkliwie zębów – w technice zwanej datowaniem rezonansem spinowo-elektronowym .

Wiek obu skamieniałości oszacowano na 68 000 do 86 000 lat, przy czym fragment kości nogi jest starszym znaleziskiem.

Oprócz zakwestionowania harmonogramu wczesnej migracji ludzi, miejsce to podważa również konwencjonalne myślenie, że najwcześniejsze podróże ludzi w regionie obejmowały omijanie wybrzeży i wysp, takich jak Sumatra, Filipiny i Borneo.

Region wyżynny w sercu kontynentalnej Azji Południowo-Wschodniej był i jest silnie zalesiony, na wysokości około 1100 metrów (3609 stóp) i w odległości co najmniej 300 kilometrów (186 mil) od morza.

„Fascynującą częścią tych badań jest lokalizacja jaskini. Wiemy, że homininy miały tendencję do przemieszczania się wzdłuż dolin rzecznych w głębi lądu, ale to miejsce potwierdza nasze podejrzenia, że ​​wczesny Homo sapiens miał zdolność adaptacji i rozprzestrzeniania się w zalesionych regionach górskich znacznie wcześniej, niż przewidywano” – wyjaśnił Westaway.

Archeolodzy uważają, że jaskinia była zamieszkana przez prawie 50 000 lat, a najnowsze odkrycia podkreślają ekscytujący potencjał regionu dla paleoantropologii.

W pobliskim miejscu, znanym jako Jaskinia Kobry, znaleziono ząb, który prawdopodobnie należał do Denisowianina, nieuchwytnego wczesnego człowieka. Jednak ten ząb jest o 70 000 lat starszy niż najwcześniejsze szczątki Tam Pa Ling, więc nie ma dowodów na to, że te dwa gatunki ludzkie mieszały się lub współistniały, powiedział Westaway.

Najstarszą na świecie figuratywną sztukę naskalną znaleziono w jaskiniach w Indonezji, a wymarłe gatunki ludzkie, w tym mały Homo floresiensis i Homo luzonensis, znaleziono na wyspach w Indonezji i na Filipinach.

Zespół spodziewa się odkryć więcej ludzkich skamielin z tego regionu.

„Miejsce Tam Pà Ling jest jednym z pięciu innych miejsc (znaleziono) w tej krasowej górze, które zawierają ludzkie dowody” – powiedział Westaway.