Wenus będzie kraść show na nocnym niebie przez cały 2023 rok
Planeta Wenus jest w tym roku niekwestionowaną gwiazdą nocnego nieba.
Wenus, która znajduje się teraz na naszym południowo-zachodnim niebie przez około dwie godziny po zachodzie słońca, jest prawie jak gwiezdna tancerka z cekinami, która obecnie co wieczór występuje w swoim genialnym występie. Widziana podczas wieczornego zmierzchu planeta ta wydaje się olśniewająco jasna gołym okiem, a jeszcze bardziej w lornetce.
Dla tych, którzy śledzą ją z tygodnia na tydzień przez teleskopy, jest ona ciągle zmieniająca się i zawsze fascynująca. Więcej na ten temat nieco później.
Powiązany: Wenus: paląca druga planeta od Słońca
Spotkania na szczycie z innymi światami
W niedzielę (22 stycznia) nastąpi raczej ścisła koniunkcja między Wenus a planetą z pierścieniami Saturn.
Następnie, wieczorem 1 marca, Wenus i Jowisz spotkają się ponownie na niebie, ukazując się w odległości zaledwie pół stopnia. Pojawią się obok siebie, a Wenus będzie świecić na prawo od Jowisza. Przy -4,0 magnitudo Wenus będzie około sześć razy jaśniejsza od swojego żółtego sąsiada.
Niecały tydzień wcześniej 2,5-dniowy półksiężyc utworzy wąski i uderzający trójkąt równoramienny, z Jowiszem i Księżycem oddalonymi tylko o 1,5 stopnia, podczas gdy Wenus znajduje się 7 stopni poniżej obu. Oto wyzwanie dla fotografów-amatorów: spróbuj uchwycić dwie planety, wąski pas sierpa księżyca (zaledwie 9% oświetlony przez Słońce), być może z odrobiną blasku ziemi na jego nieoświetlonej części oraz pozostałości poświaty zmierzchu zarysowujące zachodni horyzont .
Czytaj więcej: O której godzinie jest koniunkcja Wenus i Saturna w niedzielę (22 stycznia)?
Siedzieć do późna z Venus
To przekształci się w wyjątkowe wieczorne objawienie Wenus. 13 stycznia planeta zaszła około 90 minut po zachodzie słońca i — po raz pierwszy — tuż po zakończeniu wieczornego zmierzchu na całkowicie ciemnym niebie. Od tego momentu obserwujący ją noc po nocy w ciągu następnych tygodni i miesięcy zauważą, że wykonuje niezwykłą wycieczkę daleko w głębokie nocne niebo, zachodząc około 3,5 godziny po słońcu w trzecim tygodniu maja.
Wiele książek o astronomii często mówi, że Wenus zwykle już dawno zniknęła z pola widzenia około północy, co sprawia, że o wiele trudniej jest uwierzyć, że Wenus pozostanie na nogach aż do 23:45 czasu letniego w nadchodzącym przedziale czasowym połowy maja . Będzie to po północy dla mieszkańców Pittsburgha, Atlanty, Des Moines i Salt Lake City. W najbardziej ekstremalnych przypadkach może to nastąpić po godzinie 12:30 na zegarach czasu letniego w niektórych miastach położonych daleko na zachód od ich standardowych południków czasu, takich jak Boise, Bismarck, Indianapolis i Flint.
Spektakl trwa do wczesnego lata
21 maja wypatruj Wenus świecącej poniżej „bliźniaczych gwiazd” gwiazdozbioru Bliźniąt, Kastora i Polluksa. W lewym górnym rogu Bliźniąt Bliźniąt świeci Mars, a daleko w prawym dolnym rogu Wenus będzie chudy półksiężyc. Następnej nocy księżyc zbliży się do Wenus.
4 czerwca osiąga największe wydłużenie wschodnie. Będzie wtedy 45 stopni od słońca, jedna ósma drogi wokół ekliptyki. Przy jasności -4,3 magnitudo planeta z pewnością będzie przyciągać wzrok, prawie dwa razy jaśniejsza, niż nam się teraz wydaje.
Tuż po zachodzie słońca 21 czerwca — pierwszego dnia lata — spójrz w kierunku zachodnio-północno-zachodnim na piękny sierp księżyca, któremu towarzyszy Wenus w lewym dolnym rogu.
Od teraz do lipca wielokrotne obserwacje Wenus za pomocą małego teleskopu pokażą pełny zakres jej faz i rozmiarów dysków. Obecnie planeta wyświetla mały, olśniewający, garbaty dysk (93% oświetlenia). Do połowy wiosny stanie się zauważalnie mniej garbaty.
Na początku czerwca Wenus osiąga dychotomię (pokazuje kształt „półksiężyca”). Następnie przez resztę wiosny do wczesnego lata wyświetla coraz większy półksiężyc, gdy zbliża się do Ziemi. Rzeczywiście, osoby korzystające z teleskopów zauważą, że podczas gdy odległość Ziemia-Wenus maleje, pozorny rozmiar dysku Wenus wzrośnie, podwajając swój obecny rozmiar do 27 maja. Kiedy 16 lipca ponownie podwoi swój rozmiar, jego duży półksiężyc kształt powinien być łatwy do rozpoznania nawet w stabilnie trzymanej lornetce o powiększeniu 7.
Przejście w przedświtowe niebo
Czas, w którym Wenus osiąga szczyt swojej wielkiej jasności, przypada na środek między największym wydłużeniem a koniunkcją ze Słońcem — 7 lipca — kiedy osiąga oszałamiającą jasność -4,7 magnitudo. Z tym wybuchem chwały Wenus szybko wślizgnie się w blask słoneczny, zachodząc zaledwie 2 godziny po słońcu i krótko przed końcem wieczornego zmierzchu tej nocy.
Jednak do końca lipca zajdzie dopiero około 25 minut po zachodzie słońca i zrezygnuje z roli wyróżniającego się obiektu wieczornego.
Ale „Venus Show” się nie skończy, ponieważ powtórka rozpocznie się w połowie sierpnia, tym razem na porannym niebie i z odwróconą sekwencją wydarzeń, osiągając ponownie szczytową jasność 19 września, świecąc jak latarnia morska w wschodnie niebo przed świtem.
9 listopada koniecznie ustaw budzik na 5 rano, a następnie wyjdź na zewnątrz w miejsce z niezakłóconym widokiem na wschód-północny wschód, aby zobaczyć najbardziej spektakularne połączenie Wenus i Księżyca w 2023 roku. Wreszcie, w świąteczny poranek, ci uczestniczenie we wczesnych porannych nabożeństwach pozwoli zobaczyć Wenus świecącą jak olśniewająca „gwiazda na wschodzie”, wschodząca prawie trzy godziny przed wschodem Słońca.
Naprawdę to jest rok Wenus!
Jeśli nie masz całego sprzętu potrzebnego do zobaczenia Wenus w tym roku, nasze przewodniki po najlepszych teleskopach i najlepszych lornetkach są doskonałym miejscem do rozpoczęcia. Jeśli chcesz zrobić zdjęcie Wenus lub czegokolwiek innego na nocnym niebie, zapoznaj się z naszymi przewodnikami po najlepszych aparatach do astrofotografii i najlepszych obiektywach do astrofotografii.
Uwaga redaktora: Jeśli w tym roku zrobisz świetne zdjęcie Wenus i zechcesz podzielić się nim z czytelnikami Space.com, wyślij swoje zdjęcie(a), komentarze oraz swoje imię i nazwisko oraz lokalizację na adres spacephotos@space.com.
Joe Rao jest instruktorem i gościnnym wykładowcą w New York’s Planetarium Haydena. Pisze o astronomii dla Magazyn historii naturalnej, Almanach rolników i inne publikacje. Podążaj za nami @Spacedotcom (otwiera się w nowej karcie)lub na Facebook (otwiera się w nowej karcie) oraz Instagram (otwiera się w nowej karcie).
