„Moje zachowanie naruszyło zdrowie fizyczne i psychiczne nieletnich” – czytamy w przeprosinach wydanych przez tatuatora w chińskiej prowincji Shaanxi we wrześniu. „Jestem głęboko świadomy swoich błędów” – dodał.

Mężczyzna, który przyznał się do robienia tatuaży 43 nieletnim, stał się jedną z pierwszych osób oskarżonych na podstawie nowej ustawy o ograniczeniu wieku, która weszła w życie w czerwcu. Ale podczas gdy wiele krajów egzekwuje podobne zasady zabraniające młodym ludziom poddawania się tatuażom, chińskie media państwowe sugerowały, że ochrona nieletnich dotyczy zarówno ideologii, jak i opieki medycznej.

Ustawodawstwo, które zabrania ludziom nawet zachęcania osób poniżej 18 roku życia do robienia tatuaży, to tylko najnowszy krok w rozszerzającej się rozprawie ze sztuką ciała w Chinach.

Ludzie pozują z projektami artysty tatuażu z Pekinu, Chen Jie, którego prace są również przedstawione na górze. Kredyt: Dzięki uprzejmości Chen Jie

Wiele organizacji sektora publicznego wyraźnie stwierdziło w opisach stanowisk, że osoby z tatuażami nie kwalifikują się do niektórych ról, w tym policjantów, strażaków, a nawet poborców opłat drogowych. W 2020 roku urzędnicy w północno-zachodnim mieście Lanzhou nakazali taksówkarzom usunięcie „dużych tatuaży”, argumentując, że „mogą powodować dyskomfort psychiczny u kobiet, dzieci i innych pasażerów”.

Ponieważ w Chinach nie ma oficjalnego systemu licencjonowania artystów tatuażu, branża istnieje w legalnej szarej strefie. Kredyt: Dzięki uprzejmości Justina Robertsona

Warto przeczytać!  Amerykański myśliwiec, który został schwytany przez Rosję w zeszłym roku, wrócił na Ukrainę

Stereotypy dotyczące tatuaży są częściowo zakorzenione w historycznych skojarzeniach z przestępczością. W starożytnych Chinach oznaczanie twarzy przestępców trwałym atramentem było uważane za jedną z „pięciu kar” obok egzekucji i amputacji.

Gareth Davey, profesor wizytujący na Yunnan Normal University w Chinach, który bada kulturę tatuażu w tym kraju, wyjaśnił, że piętno wynika również z wartości konfucjańskich.

„W konfucjanizmie konserwacja skóry i ciała odziedziczonych po rodzicach była przykładem synowskiej pobożności i uważana za niezbędną w cywilizowanym społeczeństwie”, powiedział w wywiadzie e-mailowym, „podczas gdy tatuowanie oznaczało niecywilizowaną praktykę i brak wywiązywania się z obowiązków rodzinnych. „

Dodał, że tatuowanie jest bardziej piętnowane w Chinach niż na Zachodzie, ponieważ „ludzie cenią sobie robienie tego, co najlepsze dla społeczeństwa i wypełnianie obowiązków w relacjach społecznych”.

Forma wyrażania siebie

Chen Jie, która w 2005 roku założyła własne studio tatuażu w Pekinie, mimo oficjalnej pogardy, coraz częściej maluje się tatuażem wśród młodych ludzi. której piętna społeczne są często znacznie surowsze — w jej pracowni w tętniącej życiem dzielnicy Sanlitun w stolicy.

„(Społeczeństwo chińskie) staje się coraz bardziej otwarte, a dzięki internetowi mamy teraz dostęp do tak wielu nowych informacji” – powiedziała w wywiadzie telefonicznym. „Ludzie kiedyś kojarzyli tatuaże z bandytami i gangami, ale teraz stało się to kulturą kojarzoną z byciem fajnym”.

Tatuażystka Chen Jie, która otworzyła swoje studio w Pekinie w 2005 roku. Kredyt: Dzięki uprzejmości Chen Jie

Chen jest uważany za pioniera stylu tatuażu „akwarela”, który jest inspirowany tradycyjnymi obrazami wykonanymi pędzlem. Używając subtelnych kolorów i stopniowego cieniowania, często przedstawia sceny z natury, takie jak bambus, żurawie i krajobrazy „shan shui” (dosłownie „góra, woda”), które historycznie występowały w sztuce chińskiej.

Jeden z projektów tatuaży Chena inspirowanych pejzażem. Kredyt: Dzięki uprzejmości Chen Jie

Inni wybierają bardziej realistyczną estetykę, jak Victoria Lee, która została artystką tatuażu wkrótce po ukończeniu studiów w renomowanej Akademii Sztuki i Projektowania na Uniwersytecie Tsinghua w Pekinie. Jej fotorealistyczny styl polega na malowaniu tuszem szczegółowych portretów, od krewnych klientów i zwierząt domowych po gwiazdy muzyki pop i postacie historyczne.

„Chciałam wytatuować portret ważnego członka rodziny, ale nie mogłam znaleźć nikogo, kto podzielałby moje artystyczne wartości” – powiedziała podczas wywiadu telefonicznego, opowiadając o swoich początkach w branży. „Zawsze myślałem, że tatuaże są naprawdę fajne i pomyślałem:„ Dlaczego sam tego nie spróbuję? ”

Fotorealistyczny tatuaż autorstwa Victorii Lee. Kredyt: Dzięki uprzejmości 01 Victorii Lee

Zhao Xiang, doktor habilitowany na szwedzkim Uniwersytecie Örebro, który dogłębnie studiował chińską kulturę tatuażu, powiedział, że dzisiejsi młodzi ludzie są bardziej skłonni do robienia tatuaży jako formy wyrażania siebie. „Dzisiaj ludzie chcą zobaczyć więcej różnorodności i indywidualności” – powiedział przez telefon. „Lubią raczej ducha indywidualizmu niż ducha zbiorowego”.

Niepewność prawna

W Chinach nie ma oficjalnego systemu licencjonowania artystów tatuażu. W związku z tym branża istnieje w legalnej szarej strefie, w której studia działają bez nadzoru lub kontroli w zakresie ich praktyk w zakresie bezpieczeństwa, higieny lub opieki posprzedażowej.

„To wciąż sytuacja na wpół podziemna” — powiedziała Song Jiayin, właścicielka studia tatuażu wyłącznie dla kobiet w Pekinie.

Tatuażysta Song Jiayin często używa motywu łańcucha, nawiązując do chińskiej matki ośmiorga dzieci, którą znaleziono skutą łańcuchem w wiejskiej wiosce. Kredyt: Dzięki uprzejmości Song Jiayin

Kiedy Song otworzyła swoje studio w 2016 roku, odkryła, że ​​ponad 70% jej klientów to kobiety. Rozpoczęła projekt o nazwie „1000 dziewczyn”, którego celem jest opowiedzenie historii 1000 klientek i ich tatuaży. W ramach projektu stworzyła różne tatuaże nawiązujące do ich doświadczeń, w tym tatuaż w kształcie macicy dla córki kobiety, której usunięto chirurgicznie macicę z powodów medycznych. Sama Song ma tatuaż z łańcuchem na nadgarstku, który jest hołdem dla chińskiej matki ośmiorga dzieci, która została znaleziona w wiejskiej wiosce z łańcuchem na szyi, wywołując w Chinach oburzenie w związku z prawami kobiet.

Ponieważ chińskie feministki i inne aktywistki były celem represji rządowych w ostatnich latach, Song powiedziała, że ​​spotkała się z wrogością ze strony władz – w tym podczas wydarzeń, na których sprzedawała towary przedstawiające jej łańcuch.

„(Władze) nie regulują branży tatuażu, ponieważ od samego początku nie chcą uznawać tatuaży” – powiedziała. „To ich sposób wyrażania niechęci”.

Portret tatuażystki Victorii Lee. Kredyt: Dzięki uprzejmości Justina Robertsona

Lee pracuje w swoim studio. Kredyt: Dzięki uprzejmości Justina Robertsona

Artyści ciała borykają się z podobnymi niepewnościami prawnymi w Korei Południowej – i do orzeczenia sądu najwyższego w 2020 r. w Japonii – gdzie wykonywanie tatuaży przez kogokolwiek innego niż personel medyczny jest technicznie nielegalne. Jednak chińska Narodowa Komisja Zdrowia stwierdziła w 2009 r., że tatuowanie nie powinno być wymieniane jako medyczna procedura kosmetyczna, podczas gdy Ministerstwo Handlu tego kraju stwierdziło również, że inwazyjne operacje skóry nie są uważane za część sektora kosmetycznego.

„Nikt nie jest pewien, czy (tatuowanie) podlega przepisom prawnym branży kosmetycznej czy medycznej” – powiedział Zhao z Uniwersytetu Örebro, dodając, że ta niejednoznaczność dotyczy również klientów. „Jeśli przyjrzysz się uważnie prawom i regulacjom, możesz nie odważyć się na tatuaż, ponieważ jeśli skończysz w jakimś sporze prawnym, po prostu nie masz gdzie się udać, aby bronić swoich praw”.

W ciągu kilku miesięcy od wejścia w życie zakazu malowania tuszem nieletnich prokuratorzy wnieśli kilka spraw „interesu publicznego”, w wyniku których tatuatorzy zostali ukarani grzywnami. Na przykład w grudniu sąd w Szanghaju ukarał jedną osobę grzywną w wysokości 5000 juanów (739 dolarów) za namalowanie tuszem 17-latki, podczas gdy sąd w Lhasie w Tybecie nakazał innemu artyście zapłacenie 10 000 juanów (1477 dolarów) wytatuowanemu nieletniemu za „psychiczne szkoda.”

Pozornie szeroka gama agencji rządowych zaangażowanych w egzekwowanie zakazu tylko zwiększyła zamieszanie, powiedział Zhao, a ostatnie ograniczenia raczej nie będą ostatnimi.

„Są tylko zakazy w stylu kampanii, które następują jeden po drugim” – dodał.