WESTMINSTER ABBEY, Londyn, 6 maja (Reuters) – Wybuchowe crescendo „Zadok the Priest”, wzniosłego hymnu Haendla skomponowanego prawie 300 lat temu na koronację króla Jerzego III, było najświętszym momentem koronacji Karola w sobotę.

W Opactwie Westminsterskim, gdzie od 1066 roku koronowano królów i królowe, około 2200 osób było obecnych, aby być świadkami zdjęcia królewskiej szaty Karola, zanim został on osłonięty i namaszczony olejem świętym, a następnie pojawił się ponownie, gdy chór śpiewał „Niech król żyć wiecznie”.

Kilka minut później, po koronacji i intronizacji Karola, kongregacja głośno powtórzyła te same słowa na zakończenie przysięgi wierności nowemu monarchie, a refren rozbrzmiał echem po średniowiecznym budynku, zanim rozbrzmiały porywające fanfary dęte blaszane.

Aż do koronacji w 1953 roku matki Karola, królowej Elżbiety II, koronacje królów i królowych były widoczne tylko dla osób przebywających w opactwie.

Koronacja Elżbiety była pierwszą transmitowaną w telewizji, a 70 lat później technologia wideo sprawiła, że ​​ludzie oglądający ją w telewizji i Internecie na całym świecie mieli lepszy widok z bliska niż prawie wszyscy osobiście.

Jednak elementy ceremonii, która była w dużej mierze uroczystą i rytualną służbą z zaledwie odrobiną nowoczesności, pozostały wyraźnie intymne dla osób przebywających w opactwie.

Muzyka, będąca mieszanką wielowiekowych hymnów napisanych dla przodków Karola i utworów zamówionych na tę okazję, wahała się od niepohamowanej przepychu po cichsze utwory chóralne, które odbijały się echem od sklepionych sufitów opactwa.

Sam Karol czasami wyglądał na potulnego, jak wtedy, gdy klęczał przed ołtarzem w otoczeniu czterech duchownych. Syn króla, Wilhelm, po złożeniu mu przysięgi wierności pocałował ojca.

74-letni król również wyglądał na nieco zmęczonego i zestresowanego.

Jednak między Karolem a arcybiskupem Canterbury Justinem Welbym pojawił się wymuszony uśmiech, gdy duchowny przez chwilę walczył o to, by 360-letnia korona św. Edwarda była bezpiecznie umieszczona na głowie króla.

Jego 9-letni wnuk Prince George wywołał stłumiony śmiech, gdy pokazano go na ekranach, robiąc zabawne miny wkrótce po tym, jak jego dziadek został koronowany.

PAŃSTWO I KOŚCIÓŁ

Przed przybyciem Karola przez opactwo przeszli przedstawiciele dziewięciu niechrześcijańskich grup wyznaniowych, zgodnie z zobowiązaniem króla do ochrony wolności religijnej.

Ale sama ceremonia była głęboko chrześcijańska, skupiona na przysiędze Karola, że ​​będzie służył Bogu, a także mieszkańcom Wielkiej Brytanii i 14 królestw Wspólnoty Narodów, w których jest głową państwa.

W każdej chwili otaczali go starsi duchowni, a każdy etap nabożeństwa pokazywał, jak ściśle brytyjska monarchia jest związana i wspierana przez Kościół anglikański.

„Ciężar zadania powierzonego wam dzisiaj, Wasze Wysokości, jest do zniesienia tylko przez Ducha Bożego” – powiedział Welby w swoim kazaniu, zwracając się do Karola i nowej królowej Camilli.

Niektórzy historycy mogą kwestionować, czy przyszłe koronacje mogą zachować tę samą głęboką chrześcijańską strukturę, jak frekwencja w kościołach w Wielkiej Brytanii nadal spada.

Ale poczucie okazji i historyczne rytuały, których – ponieważ ostatnia koronacja miała miejsce 70 lat temu – niewielu ludzi w Wielkiej Brytanii było wcześniej świadkami, prawdopodobnie zniewoliły prawie wszystkich, którzy to oglądali.

Reportaż Rachel Armstrong Montaż autorstwa Frances Kerry

Nasze standardy: Zasady zaufania Thomson Reuters.