Wczesnym rankiem 8 marca 2014 roku pilot Zaharie Ahmad Shah wysłał lot MH370 Malaysia Airlines w powietrze tuż przed godziną 12:45 czasu lokalnego.

Wszystko było rutynowe na pokładzie Boeinga 777 z Kuala Lumpur do Pekinu w Chinach, gdy samolot przygotowywał się do opuszczenia malezyjskiej przestrzeni powietrznej i lotu w kierunku Wietnamu przez Morze Południowochińskie.

„Dobranoc, Malezja 370” — ​​mówi Shah kontrolerom ruchu lotniczego, którzy przygotowują się do przekazania Wietnamczykom obowiązków komunikacyjnych.

To były ostatnie słowa, jakie kiedykolwiek usłyszano od 239 osób na pokładzie lotu MH370, który w tajemniczy sposób stracił kontakt z radarem zaledwie półtorej minuty później.

Lot zniknął bez śladu i do dziś to, co faktycznie wydarzyło się w powietrzu, pozostaje jedną z największych tajemnic w historii lotnictwa.

Nowy serial dokumentalny Netflix, „MH370: The Plane That Disappeared”, analizuje kilka teorii na temat tego, co wydarzyło się tamtej nocy.

Lot miał około siedmiu godzin paliwa, Fuad Sharuji, były dyrektor kryzysowy Malaysia Airlines, mówi w zarchiwizowanym materiale filmowym.

Chociaż MH370 utracił łączność radarową, samolot nadal komunikował się elektronicznie z satelitą brytyjskiej firmy Inmarsat.

„Co godzinę system Inmarsat sprawdzał, czy terminal satelitarny w samolocie odpowiada… te pingi trwały do ​​sześciu godzin po ostatnim kontakcie”, mówi przedstawiciel Inmarsat Mark Dickinson w serialu dokumentalnym.

Jednak dane z satelity Inmarsat mogły jedynie potwierdzić, że samolot nadal znajdował się w powietrzu, ponieważ nie posiadał możliwości śledzenia GPS. Mimo to był w stanie określić, jak daleko samolot znajdował się od satelity, z którym się komunikował.

Na podstawie tych informacji sporządzono dwie spekulacyjne trasy pokazujące, w jaki sposób i gdzie samolot zboczył z kursu. W obu scenariuszach MH370 nie leciał dalej w kierunku Wietnamu kontynentalnego, ale zamiast tego skręcił na zachód z powrotem nad Malezją. Stamtąd przewiduje się, że lot leciał albo na północ nad Azją Środkową – albo w dół w kierunku południowego Oceanu Indyjskiego przez Australię.

Ta ostatnia trasa jest najbardziej prawdopodobnym scenariuszem, powszechnie akceptowanym przez ekspertów. Ale to, co faktycznie wydarzyło się w powietrzu, jest nadal przedmiotem sporu. Czy Shah zbuntował się? A może inne państwo było odpowiedzialne za nieznany los lotu? W końcowym raporcie komisji na temat MH370 stwierdzono, że „zespół nie jest w stanie ustalić prawdziwej przyczyny zniknięcia”.

Pilot

Najbardziej obciążający dowód na teorię, że Shah, doświadczony pilot, zamierzał popełnić masowe samobójstwo, opuszczając samolot do Oceanu Indyjskiego, został znaleziony na symulatorze lotu, który miał w swoim domu, który trafił na pierwsze strony gazet w 2016 roku .

To właśnie tam Shah podobno odbył symulację podobną do przypuszczalnego, poza mapą ostatecznego kursu samolotu nad oceanem zaledwie na miesiąc przed wzniesieniem się MH370 w powietrze.

Wydaje się jednak, że dane z domowego symulatora nie są całkiem „dymiącym pistoletem”, mówi Mike Exner z Independent Group, panelu kontrolnego złożonego z ekspertów lotniczych powołanego w celu poznania prawdy o ostatnich godzinach lotu.

„To bardzo dziwne, że symulacja kończy się wyczerpaniem paliwa na południowym Oceanie Indyjskim” — przyznaje Exner. „Nie sądzę, aby samo pobranie danych z symulatora dowodziło zbyt wiele… Dane z symulatora nie stanowią całej układanki, to tylko jeden pasujący element układanki”.

Jeff Wise, dziennikarz lotniczy, którego teorie na temat lotu wzbudziły kontrowersje wśród ekspertów, twierdzi, że FBI wiedziało o trasie w symulatorze lotu już w 2014 roku.

Wise mówi, że praktyczność samodzielnego przejęcia samolotu przez Shaha wymagałaby „agresywnego i wyrafinowanego” spisku, obejmującego zablokowanie drugiego pilota w kokpicie, przerwanie komunikacji radarowej i obniżenie ciśnienia w kabinie, aby zapobiec zakłóceniom.

Tymczasem potencjalny motyw pozostaje niejasny.

W raporcie końcowym dotyczącym MH370 stwierdzono, że „nie ma dowodów sugerujących jakiekolwiek niedawne zmiany behawioralne dla [pilot]”.

rosyjscy porywacze

Wise, były członek Independent Group, ma inną roboczą teorię na temat miejsca pobytu MH370 – ale brzmi ona bliżej fabuły filmu o Jamesie Bondzie niż cokolwiek innego.

Kilka miesięcy po zaginięciu lotu samolot Malaysia Airlines Flight 17, kolejny 777, został zestrzelony przez pocisk ziemia-powietrze nad Ukrainą w tym samym czasie, gdy Rosja najechała pobliski Krym.

Sprawdzając dzienniki lotów, Wise zauważył, że na pokładzie MH370 było trzech rosyjskich pasażerów — wszyscy siedzieli w pobliżu elektrycznego włazu. Teoretyzował, że dwóch z trzech stworzyło dywersję, podczas gdy drugi członek zakradł się pod pokład, aby zdalnie sterować lotem samolotu.

Zamiast wysłać go na południe, Wise teoretyzuje, że został przywieziony do byłej radzieckiej Republiki Kazachstanu.

Ale ta teoria szybko została potwierdzona.

„Każdy, kto dostanie się do włazu, może wyłączyć transponder i systemy komunikacyjne” — mówi Sharuji. „Ale nie można latać samolotem z przedziału awioniki”.

Koledzy z Wise również szybko obalili ten pomysł.

“[The group is] absolutnie pewien, że samolot skręcił na południe, a nie na północ. To było zaskakujące, że Jeff zdecydował się wystartować na tej trasie” – mówi Exner.

Przypuszczenia Wise’a zakończyły się jego usunięciem z Independent Group.

Amerykańskie przejęcie

Inna szalona teoria głosi, że amerykańskie wojsko, które w tym czasie odbywało ćwiczenia na Morzu Południowochińskim, zestrzeliło MH370 w punkcie, w którym po raz pierwszy stracił kontakt radarowy między malezyjską a wietnamską przestrzenią powietrzną.

Francuska dziennikarka Florence de Changy zauważyła, że ​​ładunek przewożony – i dostarczony „pod eskortą” – przez MH370 zawierał 2,5 tony urządzeń elektronicznych, które nie zostały zeskanowane przed załadunkiem.

„Publicznie wiadomo, że Chiny były bardzo chętne do zdobycia wysoce czułej amerykańskiej technologii w dziedzinie nadzoru, technologii stealth, technologii dronów” – mówi de Changy. „To może być sedno tego, co stało się z MH370”.

Stany Zjednoczone miały dwa samoloty zakłócające radary wyposażone w powietrzny system ostrzegania i kontroli (AWAC) w pobliżu w noc startu MH370. De Changy teoretyzuje, że zostały one użyte do elektronicznego wybicia samolotu z radaru i poleciły Shahowi wylądować.

Kiedy zdecydował się utrzymać lot na kursie, twierdzi, że „albo przez uderzenie rakiety, albo zderzenie w powietrzu, MH370 spotkał swój los”.

Ale, podobnie jak Wise, de Changy nie ma żadnego dowodu na swoją teorię – i nie jest ona również poparta prognozami danych z Inmarsat. Exner jest również krytyczna, że ​​wykorzystuje tezę podżegającą do promowania swojej książki z 2021 r. „The Disappearing Act: The Impossible Case of MH370”.

„Po prostu niechętnie rozmawiam o Florence, Jeffie lub zwolennikach spisku” — Exner, który uważa, że ​​najbardziej logiczny wniosek nie brzmi jak powieść Toma Clancy’ego i leży na Oceanie Indyjskim.

„Oni po prostu odwracają uwagę… To ludzie, którzy tak naprawdę nie rozumieją faktów i danych”.