Zbiorcza analiza 507 badań populacyjnych, w których wzięło udział 5,7 mln uczestników, wykazała, że ​​ponad 30% ankietowanych Światowa populacja nie zapewnia zdrowego poziomu aktywności fizycznej. Oznacza to, że znaczna część populacji nie jest aktywna fizycznie zgodnie z zalecanymi poziomami określonymi przez Światową Organizację Zdrowia (WHO).
Ponad 40% Hindusów jest nieaktywnych fizycznie i jest narażonych na ryzyko chorób zagrażających życiu Badanie Lancetu znalazł.Według WHO, niewystarczająca aktywność fizyczna definiuje się jako niewykonywanie 150 minut aktywności o umiarkowanej intensywności, 75 minut aktywności o dużej intensywności lub równoważnej kombinacji tych aktywności tygodniowo.
Globalne rozpowszechnienie jest niewystarczające aktywność fizyczna Badanie wykazało, że odsetek ten wzrósł z 23,4% w 2000 r., 26,4% w 2010 r. do 31,3% w 2022 r. Częstość występowania była o 5 punktów procentowych wyższa wśród kobiet. Światowe Zgromadzenie Zdrowia (WHA) wyznaczyło cel względnej redukcji niewystarczającej aktywności fizycznej o 15% w latach 2010–2030.

Blokada związana z Covid-19 winna niewystarczającej aktywności fizycznej?

„Przeprowadziliśmy analizę wrażliwości, aby ustalić, czy poziomy aktywności zmieniły się po marcu 2020 r., kiedy WHO ogłosiła COVID-19 jako pandemię, ale nie znaleźliśmy dowodów na skokową zmianę lub nieliniowość trendów w uwzględnionych danych zebranych w sierpniu lub po nim. 2020” – stwierdziła WHO w raporcie.

Blokady związane z Covid-19 doprowadziły do ​​znacznych zmian brak aktywności fizycznej, niekorzystnie wpływając na zdrowie publiczne. Ponieważ ograniczenia ograniczają ludzi do domów, możliwości regularnych ćwiczenia zmniejszyły się, siłownie zostały zamknięte, a zajęcia na świeżym powietrzu zostały ograniczone. Lockdowny zakłóciły rutynę, utrudniając ludziom utrzymanie stałych nawyków ćwiczeń. Ta nagła zmiana na bardziej Siedzący tryb życia miał kilka szkodliwych skutków.

Dlaczego organizm ludzki nie może obejść się bez wystarczającej aktywności fizycznej?

Brak aktywności fizycznej ma głębokie i dalekosiężne konsekwencje dla organizmu, przyczyniając się do wielu choroby przewlekłe i ogólnie zły stan zdrowia. Zagrożenia wynikające z braku aktywności fizycznej są rozległe i wieloaspektowe i wpływają na prawie każdy układ w organizmie. Włączenie regularnych ćwiczeń do codziennych zajęć jest niezbędne dla utrzymania zdrowia fizycznego, psychicznego i emocjonalnego. Proste czynności, takie jak spacery, jazda na rowerze lub uprawianie ulubionego sportu, mogą znacznie zmniejszyć ryzyko związane z siedzącym trybem życia, promując dłuższe, zdrowsze i bardziej satysfakcjonujące życie.
Pierwszym poważnym skutkiem niewystarczającej aktywności fizycznej jest zdrowie układu krążenia. Regularne ćwiczenia pomagają utrzymać zdrowe serce i układ krążenia, poprawiając przepływ krwi, obniżając ciśnienie krwi i obniżając poziom cholesterolu. Bez odpowiedniej aktywności fizycznej ludzie są bardziej podatni na nadciśnienie, miażdżycę (stwardnienie tętnic), zawały serca i udary mózgu. Sam mięsień sercowy może zostać osłabiony, co prowadzi do zmniejszenia zdolności skutecznego pompowania krwi, co z czasem może skutkować niewydolnością serca.
Oprócz problemów sercowo-naczyniowych, brak aktywności fizycznej jest znaczącym czynnikiem przyczyniającym się do otyłości i otyłości metaboliczny zespół. Kiedy ze względu na siedzący tryb życia istnieje brak równowagi pomiędzy spożyciem i wydatkami kalorii, przyrost masy ciała jest nieunikniony. Nadmierny przyrost masy ciała, zwłaszcza w połączeniu ze złą dietą, może prowadzić do zespołu metabolicznego – zespołu schorzeń obejmujących podwyższone ciśnienie krwi, wysoki poziom cukru we krwi, nadmiar tkanki tłuszczowej w okolicy talii i nieprawidłowy poziom cholesterolu. Zespół metaboliczny znacząco zwiększa ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2, chorób serca i udaru mózgu. Ćwiczenia pomagają kontrolować wagę, regulować poziom cukru we krwi i poprawiać profil cholesterolu, łagodząc w ten sposób to ryzyko.

Kolejnym krytycznym skutkiem siedzącego trybu życia jest rozwój cukrzycy typu 2. Brak aktywności fizycznej zwiększa insulinooporność – stan, w którym komórki organizmu stają się mniej wrażliwe na insulinę, co prowadzi do podwyższonego poziomu glukozy we krwi. Z biegiem czasu może to przekształcić się w cukrzycę typu 2. Regularna aktywność fizyczna pomaga organizmowi efektywniej wykorzystywać insulinę, obniżając poziom cukru we krwi i zapobiegając cukrzycy lub ją lecząc. Z kolei brak ruchu nasila insulinooporność i utrudnia kontrolę poziomu cukru we krwi, zwiększając prawdopodobieństwo powikłań, takich jak neuropatia, retinopatia i choroby sercowo-naczyniowe.
Problemy z układem mięśniowo-szkieletowym pogłębiają się także wskutek braku ćwiczeń. Siedzący tryb życia osłabia mięśnie i kości, prowadząc do schorzeń takich jak osteoporoza (utrata gęstości kości) i sarkopenia (utrata mięśni). Słabe mięśnie i kości zwiększają ryzyko upadków i złamań, szczególnie u osób starszych. Cierpi również zdrowie stawów, a zwiększona sztywność i ból przyczyniają się do chorób takich jak zapalenie stawów. Regularne ćwiczenia z obciążeniem i oporem są kluczowe dla utrzymania układ mięśniowo-szkieletowy zdrowia, promując gęstość kości oraz zapewniając elastyczność stawów i siłę mięśni. Bez tych ćwiczeń układ mięśniowo-szkieletowy ulega pogorszeniu, co prowadzi do zmniejszenia mobilności i niezależności.
The zdrowie psychiczne Konsekwencje braku aktywności fizycznej są równie niepokojące. Siedzący tryb życia negatywnie wpływa na zdrowie psychiczne, zwiększając ryzyko depresji, lęku i stresu. Wiadomo, że ćwiczenia zwiększają poziom endorfin, które poprawiają nastrój i ogólne samopoczucie. Pomaga także zmniejszyć objawy depresji i lęku, promując wzrost neuronów, zmniejszając stany zapalne i wzmacniając uczucie spokoju. Brak regularnej aktywności fizycznej powoduje utratę korzyści dla zdrowia psychicznego, co może prowadzić do zwiększonej częstości występowania zaburzeń zdrowia psychicznego i pogorszenia jakości życia.
Brak ruchu wpływa również na zdrowie układu oddechowego. Siedzący tryb życia może prowadzić do zmniejszenia pojemności i wydajności płuc. Regularne ćwiczenia poprawiają czynność płuc i zwiększają dostarczanie tlenu do tkanek. Bez aktywności fizycznej płuca i mięśnie oddechowe ulegają osłabieniu, co prowadzi do zmniejszenia wytrzymałości i zwiększonej podatności na choroby układu oddechowego, takie jak przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP). To pogorszenie zdrowia układu oddechowego może znacząco wpłynąć na ogólną witalność i codzienne funkcjonowanie.

Brak aktywności fizycznej może również osłabiać funkcje odpornościowe, czyniąc osoby bardziej podatnymi na infekcje i choroby. Regularna aktywność fizyczna wzmacnia układ odpornościowy, pomagając organizmowi skuteczniej zwalczać choroby. Siedzący tryb życia może prowadzić do osłabienia odpowiedzi immunologicznej, czyniąc osoby bardziej podatnymi na przeziębienia, grypę, a potencjalnie nawet zwiększając ryzyko niektórych nowotworów z powodu zmniejszonej zdolności układu odpornościowego do wykrywania i niszczenia nieprawidłowych komórek.
Pogorszenie funkcji poznawczych to kolejny poważny skutek braku aktywności fizycznej. Siedzący tryb życia wiąże się z pogorszeniem funkcji poznawczych i zwiększonym ryzykiem demencji i choroby Alzheimera. Regularne ćwiczenia poprawiają zdrowie mózgu, poprawiając przepływ krwi, zmniejszając stany zapalne i stymulując wzrost nowych połączeń nerwowych. Pomaga w utrzymaniu funkcji poznawczych, takich jak pamięć, uwaga i umiejętność rozwiązywania problemów. Bez regularnej aktywności fizycznej te funkcje poznawcze mogą ulec pogorszeniu, co może prowadzić do zmniejszenia bystrości umysłu i niezależności w późniejszym życiu.
Brak aktywności fizycznej ma również wpływ na zdrowie układu trawiennego. Ćwiczenia stymulują skurcze jelit, pomagając w efektywnym trawieniu i zmniejszając ryzyko zaparć i innych problemów żołądkowo-jelitowych. Brak aktywności fizycznej może spowolnić proces trawienia, prowadząc do dyskomfortu, wzdęć i zwiększonego ryzyka rozwoju chorób, takich jak zespół jelita drażliwego (IBS). Regularny ruch jest niezbędny do utrzymania zdrowego układu trawiennego i zapewnienia regularnych wypróżnień.
Na koniec, aktywność fizyczna pomaga regulować hormony, w tym insulinę, kortyzol i hormony wzrostu. Brak ruchu może prowadzić do zaburzeń hormonalnych, wpływających na wszystko, od metabolizmu i nastroju po zdrowie reprodukcyjne. Na przykład, podwyższony poziom kortyzolu spowodowany stresem i brakiem aktywności może prowadzić do przyrostu masy ciała, szczególnie w okolicach brzucha, i zaburzać wzorce snu. Zaburzenia hormonalne mogą również wpływać na płodność i cykle menstruacyjne u kobiet.

Dlaczego kobiety nie mogą sobie pozwolić na rezygnację z regularnych ćwiczeń?

Kobiety, podobnie jak wszyscy ludzie, czerpią znaczne korzyści z regularnej aktywności fizycznej. Istnieją jednak konkretne powody, dla których jest szczególnie ważne, aby kobiety podejmowały większą aktywność fizyczną.
Regularna aktywność fizyczna pomaga regulować gospodarkę hormonalną, co jest niezwykle istotne dla kobiet. Wahania hormonalne występują naturalnie podczas cykli menstruacyjnych, ciąży i menopauzy. Ćwiczenia mogą pomóc ustabilizować hormony, zmniejszając objawy, takie jak wahania nastroju, zmęczenie i drażliwość. Na przykład regularna aktywność fizyczna może złagodzić zespół napięcia przedmiesiączkowego (PMS) i pomóc w radzeniu sobie z objawami menopauzy poprzez równoważenie poziomu estrogenów.

Kobiety są bardziej narażone na osteoporozę – chorobę charakteryzującą się słabymi i łamliwymi kościami. Ćwiczenia obciążające, takie jak chodzenie, jogging i trening siłowy, są szczególnie skuteczne w zwiększaniu gęstości i siły kości. Regularna aktywność fizyczna w okresie dojrzewania i wczesnej dorosłości jest niezbędna do zbudowania mocnego fundamentu kości, natomiast kontynuacja ćwiczeń w późniejszych latach pomaga utrzymać zdrowie kości i zapobiegać złamaniom związanym z osteoporozą.
Dobre samopoczucie psychiczne to kolejny krytyczny obszar, w którym aktywność fizyczna odgrywa kluczową rolę. Kobiety częściej niż mężczyźni doświadczają lęku i depresji, częściowo z powodu zmian hormonalnych zachodzących w ciągu ich życia. Regularne ćwiczenia uwalniają endorfiny, naturalne substancje poprawiające nastrój w organizmie i zmniejszają hormony stresu, takie jak kortyzol. Może to pomóc złagodzić objawy lęku i depresji, poprawić jakość snu i poprawić ogólne zdrowie psychiczne.
Istotnym problemem jest również kontrola wagi. Kobiety mają zwykle wyższą zawartość tkanki tłuszczowej w organizmie niż mężczyźni i może im być trudniej schudnąć ze względu na biologiczne różnice w metabolizmie. Regularna aktywność fizyczna pomaga w utrzymaniu prawidłowej wagi poprzez zwiększenie wydatku kalorycznego i przyspieszenie tempa metabolizmu. To z kolei zmniejsza ryzyko chorób związanych z otyłością, takich jak cukrzyca typu 2, choroby układu krążenia i niektóre nowotwory.