Potrzebne są badania podłużne w kohortach populacji zróżnicowanych geograficznie i rasowo, aby określić ilościowo ryzyko genetyczne i środowiskowe dla przewlekłego zapalenia zatok przynosowych z polipami nosa (CRSwNP) i przewlekłego zapalenia zatok przynosowych (CRS) bez polipów nosa, aby określić ryzyko dziedziczności oraz stworzyć nowe biomarkery i środki terapeutyczne, według badania opublikowanego w Granice w alergii.

Badania epigenetyczne u osób z CRS wskazują, że środowisko może odgrywać rolę, ale są to badania asocjacyjne i nie sugerują bezpośrednio patogenezy. Niniejszy przegląd systematyczny został przeprowadzony, ponieważ badacze chcieli zrozumieć zmiany powodowane przez środowisko, które powodują predyspozycje gospodarza do choroby i mogą pomóc w tworzeniu nowych biomarkerów i terapii.

Autorzy badania wskazali, że celem tego przeglądu było podsumowanie obecnych dowodów dotyczących epigenetyki CRS z koncentracją na CRSwNP i podkreślenie luk, które wymagają dalszych badań.

„Epigenetyka ułatwia wgląd w wpływ środowiska żywiciela na genezę CRS poprzez modulację ekspresji i aktywności genów gospodarza. Mechanizmy epigenetyczne, takie jak metylacja DNA, powodują odwracalne, ale dziedziczne zmiany w ekspresji genów na przestrzeni pokoleń potomstwa, bez zmiany sekwencji par zasad DNA” – stwierdzili autorzy badania.

Do analizy włączono sześćdziesiąt pięć badań. Omówione badania koncentrowały się na metylacji DNA i niekodujących RNA, obejmowały zmiany in vivo i/lub in vitro oraz obejmowały zwierzęce modele CRS.

Ogólnie rzecz biorąc, odkryli rozregulowanie szlaków/genów, które obejmowały stany zapalne, regulację immunologiczną, przebudowę tkanek, białka strukturalne, wydzielanie mucyny, metabolizm kwasu arachidonowego i transkrypcję. Autorzy badania zauważyli, że rodzinne predyspozycje do CRS, które zostały potwierdzone, mogą być konsekwencją czynników genetycznych, czynników epigenetycznych lub obu.

Warto zauważyć, że autorzy dodali, że dominujący temat głównych szlaków biologicznych związanych ze stanem zapalnym, sygnalizacja cytokinowa, odpowiedź typu 2, przebudowa tkanki, integralność strukturalna, metabolizm kwasu arachidonowego, funkcja rzęsek, krzepnięcie i transkrypcja były wybitne w tych badaniach.

Większość badań dotyczyła niekodujących RNA skoncentrowanych na mikro-RNA (miRNA) i odkryła różnice w światowej ekspresji poziomów miRNA. Badania te ujawniły również zarówno znane, jak i nowe cele i szlaki, takie jak czynnik martwicy nowotworu-α, TGF beta-1, interleukina-10, EGR2receptor węglowodorów arylowych, szlak PI3K/AKT, wydzielanie mucyny i przepuszczalność naczyń.

Hamowanie 5-azacytydyny, inhibitora metylotransferazy DNA (DNMT), do DNMT i EMT indukowanych przez TGF beta-1 może mieć możliwą rolę terapeutyczną w CRS. Ponadto badania miRNA pozwoliły wyróżnić TGF beta-1 jako cel miR-663 w polipach nosa u dzieci (NP). Kilka innych badań miRNA u dorosłych wykazało lub zbadało rolę przejścia nabłonkowo-mezenchymalnego (EMT) i / lub TGF beta-1. Badania deacetylacji histonów (HDAC) wykazały, że inhibitory HDAC, takie jak trichostatyna, mogą blokować proliferację w fibroblastach pochodzących z polipów nosa indukowanych przez TGF beta-1.

Oprócz badań epigenetycznych, reprodukowane badania genetyczne wykazały polimorfizmy w TGF beta-1 gen skorelowany z CRS nawet po pominięciu astmy. Zarówno inhibitory DNMT, jak i inhibitory HDAC odgrywają zachęcającą rolę w celowaniu w EMT indukowane przez TGF beta-1 w NP.

„Badania epigenetyczne na populacjach odrębnych rasowo i geograficznie są potrzebą chwili. Ponadto badanie efektów epigenetycznych różnych bodźców środowiskowych, w tym różnych drobnoustrojów, palenia i skutków zanieczyszczenia powietrza (przeprowadzone in vitro w jednym badaniu) może prowadzić do dalszych informacji na temat etiopatogenezy choroby, podobnie jak badania podłużne” – czytamy w badaniu. autorski. „Biorąc pod uwagę dostępność leków ukierunkowanych na niektóre z kluczowych cząsteczek związanych z patofizjologią CRS, istnieje ogromny potencjał do opracowania nowych terapii w CRS ukierunkowanych na te białka”.

Ponadto więcej badań musi uwzględniać czynniki zakłócające, takie jak astma i alergiczny nieżyt nosa.

Ograniczeniem tego badania jest to, że ze względu na niejednorodność wielkości próbek, metodologii i użytej tkanki kontrolnej porównywanie badań między sobą lub wyciąganie uniwersalnych wniosków jest trudne. Ponadto epigenetyka może się różnić w zależności od rasy, pochodzenia etnicznego i położenia geograficznego, co może być trudne do uogólnienia, ponieważ większość badań przeprowadzono w Azji.

„Ponieważ zmiany epigenetyczne są farmaceutycznie odwracalne, możliwe jest, że przyszłe badania będą mogły zostać wykorzystane do opracowania ukierunkowanych terapii w CRS” – podsumowali autorzy badania.

Odniesienie

Brar T, Marks L, Lal D. Wgląd w epigenetykę przewlekłego zapalenia zatok przynosowych z polipami nosa i bez: przegląd systematyczny. Alergia przednia. Opublikowano w Internecie 22 maja 2023 r. doi: 10.3389/falgy.2023.1165271