„Wypróbowanie klasy B może być naprawdę fantastycznym sposobem na zanurzenie palca w wodzie posiadania samochodu kempingowego” — mówi autor z Kolorado, Marc Bennett, który wraz z żoną Julie prowadzi stronę internetową RV Love. „Jeżdżą bardzo podobnie jak zwykły pojazd, a podczas eksploracji masz wszystko przy sobie przez cały czas”.

Skończyło się na tym, że po przejrzeniu setek ofert w wielu witrynach wybraliśmy furgonetkę Mercedes Sprinter 2021 za pośrednictwem RVshare. Podoba mi się łatwość obsługi platformy RVshare, a zaawansowana technologicznie konfiguracja tego vana (elektrycznie podnoszone łóżko, sterowanie za pomocą ekranu dotykowego, kuchnia z lodówką i umywalką, toaleta i prysznic z kanalizacją oraz duża pojemność wody i prądu) odpowiadają naszym potrzebom.

Wydatek na wyposażenie nowoczesnego kampera przekłada się na wyższe koszty wynajmu, zwłaszcza po doliczeniu podatków, opłat za stronę internetową, sprzątania i często obowiązkowego ubezpieczenia. Po uwzględnieniu opłat za pole namiotowe (około 50–120 USD za noc) i paliwa łatwo zauważyć, że dzienne koszty przekraczają 600 USD.

„Jedną z najfajniejszych cech kamperów jest to, że są samowystarczalne, ale cały ten drogi sprzęt oznacza, że ​​są one droższe dla najemców” – powiedział Maddi Bourgerie, dyrektor ds. komunikacji w RVshare. „To może być trochę szokujące”.

Kompromis? Swoboda poruszania się po domu, łatwe przewożenie rowerów i innego sprzętu, szybka zmiana planów i parkowanie bez zimnych potów.

Spotkaliśmy Mahera Boulosa w jego domu w San Pedro w Kalifornii, gdzie na podjeździe stał lśniący biały Sprinter.

„To jest twój dom z dala od domu” – powiedział. Dwadzieścia minut później, po szybkim omówieniu możliwości pojazdu, usiadłem za kierownicą i skierowałem się w stronę plaż północnego hrabstwa San Diego i trzech ujmujących miast: Oceanside, Carlsbad i Encinitas.

Są to miejsca, które po kilku godzinach zmuszają cię do przejrzenia magazynów nieruchomości, a potem zastanawiasz się, dlaczego nie zarządzałeś lepiej swoim planem 401 (k).

Złapany w urok miast nadmorskich

Autostrada Pacific Coast Highway, US Route 101, z grubsza prowadzi wzdłuż El Camino Real („drogi króla”), którą franciszkanie palili, by połączyć hiszpańskie misje Kalifornii pod koniec XVIII wieku. Pozostała główną arterią południowej Kalifornii do lat 60. XX wieku, kiedy przebiegała przez nią autostrada międzystanowa nr 5 .

Nadmorskie miasta zachowały ślady architektury z minionych lat, ale zostały ozdobione kolorowymi malowidłami ściennymi, restauracjami na świeżym powietrzu i eklektycznymi sklepami. Mnóstwo jest sklepów dla surferów, podobnie jak modnych kawiarni (ulubione: Vigilante Coffee Company w Oceanside, The Goods w Carlsbad i Better Buzz w Encinitas) i minibrowarów (Pure Project w Carlsbad).

Pierwotnie planowaliśmy przepchnąć się z Dana Point w hrabstwie Orange (45 minut od Disneylandu) na południe aż do San Diego. Ale po kilku dniach w Oceanside-Carlsbad-Encinitas i okolicach poczuliśmy się uwięzieni w jakiejś belce trakcyjnej, która była szczęśliwa na plaży, i anulowaliśmy nasze rezerwacje na kempingu dalej na południe.

Nasi sąsiedzi z czystego, nowoczesnego i trafnie nazwanego Paradise by the Sea Beach RV Resort w Oceanside potwierdzili naszą opinię.

„Mieliśmy tu być pięć dni” – powiedział mi jeden z nich. „Ale tak nam się spodobało, że postanowiliśmy zostać jeszcze tydzień.”

Trzy miasta dzielą 15-kilometrowy odcinek autostrady 101, który biegnie równolegle do Oceanu Spokojnego. Ścieżki rowerowe są obfite i wyraźnie oznakowane, a pewnego dnia przejechaliśmy rowerem z centrum Oceanside do uroczej misji San Luis Rey, a innym razem otrzymaliśmy delikatną pomoc elektryczną od e-rowerów Pedego na 18-milową podróż w obie strony między Carlsbad i Encinitas.

Oglądaliśmy nowoczesne i zabytkowe deski w California Surf Museum, zbieraliśmy (i jedliśmy) dojrzałe truskawki w Carlsbad Strawberry Company i obserwowaliśmy czaple i pelikany łowiące na lunch wiosłem kajakowym w lagunie Agua Hedionda w Carlsbadzie. Kręciliśmy się po porcie Oceanside w elektrycznej łodzi Duffy, śmiejąc się z tego, jak właściciele zdecydowali się nazwać swoje statki (Endorfin, Liquid Liability, Attitude Adjustment).

Przeglądaliśmy księgarnie i butiki, wbijaliśmy sobie mnóstwo piasku w palce u stóp i konsumowaliśmy więcej, niż nam się należało, lodów w rożkach i lodów. Zrobiliśmy kanapki na lunch w furgonetce i zafundowaliśmy sobie kolację, w tym absurdalnie smaczne tacos z kalmarami i bekonem z agawy w Local Tap House & Kitchen w Oceanside.

Kiedy byłem dzieckiem, nasze wakacje na kempingu nie były znane z kulinarnej śmiałości, ograniczonej zarówno ograniczonym budżetem, jak i wyobraźnią. Kuchenka kempingowa Colemana wyrzucała nieprzerwany strumień naleśników i smażonych pstrągów, których głównym składnikiem był tłuszcz bekonowy.

Jak zatem, pół wieku później, nadać sens potrawom wyłaniającym się z kuchni Carlsbad w Campfire, pean szefa kuchni Erica Bosta na cześć gotowania na żywym ogniu? Szereg szaszłyków wagyu, zwęglonych brokułów, wędzonego kurczaka i delikatnego mostka sprawiło, że chcieliśmy tylko…

… s’mores, przygotowywane przy stole nad rozżarzonymi węglami. Zrobiliśmy fantastyczny, lepki, pyszny bałagan, zanim udaliśmy się na spoczynek do naszego kampera. Pilotując ten dom z dala od domu podczas naszej ostatniej nocy, mogłem spokojnie dojść do wniosku, że obróbka zgrubna nigdy nie była tak przyjemna.

Z Alexem Pułaskim można się kontaktować pod adresem alpulaski@icloud.com.