Niedawno opublikowane badanie rzuciło światło na niezwykłe adaptacje genetyczne wilków w Strefie Wykluczenia w Czarnobylu (CEZ).

Eksperci odkryli, że wilki w Czarnobylu mają genetycznie zmieniony układ odpornościowy i pewien poziom odporności na raka. Odkrycie to oferuje bezcenny wgląd w mechanizmy przetrwania w jednym z najbardziej wrogich środowisk na świecie.

Skrupulatne badania

Badanie, prowadzone przez biologa ewolucyjnego i ekotoksykologa Carę Love z Uniwersytetu Princeton, stanowi dziesięcioletni wysiłek mający na celu rozwikłanie tajemnic dzikiej przyrody Czarnobyla.

Zespół Love wyruszył na wyprawy do CEZ, pobierając próbki krwi od zamieszkujących je wilków i zakładając obroże radiowe w celu monitorowania ich ruchów i narażenia na promieniowanie.

Love podkreśliła znaczenie ich podejścia, stwierdzając: „Uzyskujemy w czasie rzeczywistym pomiary tego, gdzie się znajdują i na jakie promieniowanie są narażeni”.

Zaskakujące statystyki

Wyniki badania ujawniły zaskakujące statystyki dotyczące narażenia wilków na promieniowanie, przy dziennych dawkach przekraczających sześciokrotnie ustawowy limit dla pracowników ludzkich.

Pomimo tych niebezpiecznych warunków wilki wykazywały oznaki odporności genetycznej, charakteryzującej się zmienionym układem odpornościowym, co przypomina pacjentów chorych na raka poddawanych radioterapii.

Charakterystyczne mutacje

Co więcej, analiza genetyczna ujawniła charakterystyczne mutacje w genomie wilka, co sugeruje formę doboru naturalnego faworyzującą cechy sprzyjające odporności na raka.

Jest to zbieżne z wcześniejszymi obserwacjami dotyczącymi populacji półdzikich psów zamieszkujących CEZ, które podkreślały presję ewolucyjną narzucaną przez radioaktywny krajobraz.

Szersze implikacje

Love podkreśliła potencjalne konsekwencje swoich odkryć dla zdrowia ludzkiego, przewidując identyfikację mutacji ochronnych, które mogłyby zwiększyć przeżywalność raka.

Jednak wyzwania logistyczne wynikające z pandemii Covid-19 i napięć geopolitycznych utrudniły dalsze wysiłki badawcze, pozostawiając niepewny los przyszłych badań.

Doktor Elaine Ostrander, genetyk i współautorka badania, podkreśliła znaczenie badania. „Mieliśmy wspaniałą okazję”, aby położyć podwaliny pod odpowiedź na kluczowe pytanie: „Jak przetrwać w takim wrogim środowisku przez 15 pokoleń?”

Więcej o Czarnobylu

Czarnobyl jest znany z katastrofalnej awarii nuklearnej, która miała miejsce 26 kwietnia 1986 r. Położona na terenie byłego Związku Radzieckiego, a konkretnie na Ukrainie, w pobliżu miasta Prypeć, elektrownia jądrowa w Czarnobylu doświadczyła potężnej eksplozji i pożaru w jednym z czterech reaktorów , oznaczony jako Reaktor nr 4.

W wyniku tej katastrofy do atmosfery wyemitowano duże ilości cząstek radioaktywnych, które rozprzestrzeniły się na większości zachodniego ZSRR i Europy.

Przyczyna katastrofy

Bezpośrednią przyczyną katastrofy w Czarnobylu była wadliwa konstrukcja reaktora, który był obsługiwany przez nieodpowiednio przeszkolony personel.

Podczas nocnego testu bezpieczeństwa, który symulował przerwę w dostawie prądu w celu przetestowania systemu zasilania awaryjnego, celowo wyłączono kilka krytycznych systemów bezpieczeństwa. Doprowadziło to do niekontrolowanego wzrostu mocy, który spowodował eksplozję elementów paliwowych reaktora i rozerwanie zbiornika reaktora, uwalniając w ten sposób materiał radioaktywny.

Niszczycielskie następstwa

Następstwa eksplozji były druzgocące. Dwóch pracowników zginęło w noc wypadku, a kilkudziesięciu kolejnych cierpiało na ostrą chorobę popromienną, w wyniku czego w ciągu kilku tygodni zginęło co najmniej 29 osób.

Długoterminowe skutki zdrowotne, w tym nowotwory i inne choroby, dotknęły tysiące ludzi, chociaż dokładna liczba pozostaje sporna i trudna do ustalenia ze względu na powszechny charakter narażenia na promieniowanie.

Odpowiedź na katastrofę

Rząd radziecki początkowo próbował ukryć skalę katastrofy, ale skala wypadku wkrótce zmusiła go do przyznania się do tego, co się stało. Społeczność międzynarodowa została zaalarmowana po wykryciu zwiększonego promieniowania w Szwecji i innych krajach europejskich.

Reakcja na katastrofę obejmowała ewakuację i przesiedlenie ponad 300 000 osób ze skażonych obszarów oraz utworzenie strefy zamkniętej wokół reaktora, która istnieje do dziś.

Zabezpieczenie witryny

W następnych latach zbudowano masywny betonowy sarkofag, który miał zamknąć reaktor nr 4 i pomieścić materiały radioaktywne. W 2016 r. zastąpiono ją większą, bezpieczniejszą konstrukcją znaną jako Nowe Bezpieczne Zamknięcie, zaprojektowaną na 100 lat.

Głębokie skutki

Katastrofa w Czarnobylu wywarła głęboki wpływ na globalne postrzeganie energii jądrowej, prowadząc do zmian w protokołach i przepisach bezpieczeństwa. Przyczyniła się także do ostatecznego rozpadu Związku Radzieckiego poprzez wykazanie ograniczeń sowieckiego zarządzania i braku przejrzystości.

Dziś Strefa Wykluczenia w Czarnobylu stanowi wyraźne przypomnienie katastrofy, przyciągając turystów i badaczy zainteresowanych jej historią oraz badaniami nad odzyskiem środowiska.

Wyniki badań nad wilkami w Czarnobylu zostały zaprezentowane na dorocznym spotkaniu Towarzystwa Biologii Integratywnej i Porównawczej w Seattle w stanie Waszyngton.

Podoba Ci się to, co czytasz? Zapisz się do naszego biuletynu, aby otrzymywać ciekawe artykuły, ekskluzywne treści i najnowsze aktualizacje.

—-

Sprawdź nas w EarthSnap, bezpłatnej aplikacji udostępnionej przez Erica Rallsa i Earth.com.