Obrazy Getty’ego

George Michael and the Spinners również zwyciężyli w głosowaniu; inni wybrani do wprowadzenia przez wybraną komisję to Chaka Khan, Bernie Taupin, Don Cornelius, Al Kooper, Link Wray i DJ Kool Herc

Willie Nelson właśnie otrzymał prezent z okazji 90. urodzin, który był nieco spóźniony: zbliżające się wprowadzenie do Rock & Roll Hall of Fame. Legenda muzyki country była jedną z siedmiu postaci muzycznych ogłoszonych w środę rano jako głosujących na sali, wraz z Kate Bush, Rage Against the Machine, Missy Elliott, Sheryl Crow, George Michael i Spinners.

Poza tą listą jest jeszcze sześciu kandydatów, z tą różnicą, że zostali wybrani przez wybraną komisję Hall of Fame do dołączenia do siedmiu wykonawców, którzy zostali wybrani w głosowaniu ogólnym. Są to piosenkarz Chaka Khan, instrumentalista-producent Al Kooper i autor tekstów Bernie Taupin, wszyscy w kategorii „doskonałość muzyczna”; pionierski gitarzysta rockowy Link Wray i twórca hip-hopu DJ Kool Herc w dziale „muzycznego wpływu”; oraz prezenter telewizyjny „Soul Train”, Don Cornelius, jako zdobywca dorocznej nagrody Ahmeta Erteguna.

Tych 13 uhonorowanych zostanie uhonorowanych ceremonią wprowadzenia i koncertem, który odbędzie się 3 listopada w Barclays Center na Brooklynie. Partner medialny ma zostać wybrany wkrótce, ponieważ wygasł kontrakt hali z HBO.

Dla każdego, kto liczy artystów, którzy się nie dostali, siedmiu nominowanych w ogólnym głosowaniu, którzy nie trafili z wyborcami w tej rundzie (z pewnością hala wolałaby, aby nikt nie nazywał ich „afrontami”), to A Tribe Called Quest, Iron Maiden, Joy Division/New Order, Cyndi Lauper, Soundgarden, White Stripes i Warren Zevon.

Nelson i Bush to szczególnie aktualne typy, obaj byli w cyklu wiadomości w zeszłym roku. Nagłówki gazet o Nelsonie pojawiły się dopiero w miniony weekend, kiedy w sobotę obchodził 90. urodziny, organizując dwudniowe powitanie gwiazdorskie w Hollywood Bowl. Chociaż Bush przez lata unikała bycia w oczach opinii publicznej, jej nazwisko było na ustach miłośników muzyki od miesięcy, ponieważ umieszczenie synchronizacji w serialu telewizyjnym „Stranger Things” sprawiło, że „Running Up That Hill” stało się wielkim odradzającym się hitem.

„Była nominowana wiele razy, więc komisja nominacyjna była bardzo zadowolona, ​​że ​​w tym roku w powszechnym głosowaniu wybrano Kate” — mówi John Sykes, przewodniczący Rock & Roll Hall of Fame Różnorodność. „Czasami potrzeba ważnego momentu, takiego jak 90. ​​urodziny Williego lub, w przypadku Kate Bush, muzyka puszczana w Stranger Things, aby rzucić na nie światło wielu młodszym ludziom, którzy nie wiedzieli, kim była w 1985 roku. ; prawdopodobnie jeszcze się nie urodzili”.

Nelson reprezentuje dalsze przełamywanie zastoju, który pozornie uniemożliwiał klasycznym artystom country wejście do środka, co zostało rozbite przez Dolly Parton w zeszłym roku. (Prawdopodobnie Nelson nie będzie próbował odrzucić swojej nominacji w tym roku, jak Parton zrobił to krótko w poprzednim cyklu).

„Już dawno temu” — mówi Sykes. „I myślę, że Dolly Parton, która została przyjęta w zeszłym roku, otworzyła oczy wielu naszym wyborcom, aby zrozumieli, że country jest częścią rock and rolla tuż obok gospel i rytmu i bluesa. Myślę, że to również rzuciło światło na niesamowity wkład, jaki Willie wniósł w 98 płytach, które nagrał przez lata. Wspaniale było zobaczyć, jak zdobył tak wiele głosów z grona 1200 wyborców. Pamiętajcie, Hank Williams, Brenda Lee, Johnny Cash, oni wszyscy są w Rock & Roll Hall of Fame, ale myślę, że przez długi czas brakowało artystów country, którzy przyczynili się do powstania rock’n’rolla, co wcześniej było niezauważane widzieliśmy dwóch kultowych artystów country, którzy zostali rozpoznani w ciągu ostatnich dwóch lat”.

Wybór trzech kobiet spośród siedmiu wprowadzonych w 2023 r. może pomóc w dalszym rozwianiu obaw, że hala była zbyt powolna w wyborze artystek, jak oskarżyła Courtney Love w szeroko rozpowszechnionej kolumnie. Zeszłoroczna klasa 2022 była pierwszą, w której większość nominowanych, czterech na siedmiu, to kobiety lub zespoły z kobiecym frontem.

„Zawsze powinniśmy się na tym skupiać; zawsze powinno być lepiej”, mówi Sykes o ruchu w kierunku większego parytetu płci. „Jestem dumny z postępów, jakie robimy, od około 15% do końca 2018 roku do kobiet stanowiących obecnie 25% osób wprowadzanych. Robimy więc duże postępy. Zawsze możemy zrobić to lepiej, ale jesteśmy na dobrej drodze do uznania wszystkich artystów wszystkich płci i wszystkich ras, którzy naprawdę wywarli wpływ na rock’n’rolla.

Różnorodność to z pewnością modne hasło tegorocznego zbioru, zwłaszcza jeśli chodzi o gatunek, ponieważ prawdopodobnie tylko Crow i Rage zaliczają się do tradycyjnych „rockowców” na liście. Pozostali występują w jakiejś reprezentacji dla królestwa country (Nelson), hip-hopu (Elliott), popu (Michael), soulu (The Spinners) i rocka alternatywnego (Bush).

Elliott jest jedyną artystką w tej grupie, która pojawiła się w hali w pierwszym roku kwalifikowalności, będąc 25 lat przed swoim pierwszym komercyjnym nagraniem. Ale Crow i Michael dołączyli do Elliotta, zdobywając punkty wśród wyborców podczas ich pierwszych występów na kartach do głosowania.

Sykes zauważa: „Missy Elliott przeszła w pierwszym głosowaniu, podobnie jak Eminem w pierwszym głosowaniu w zeszłym roku, a Jay-Z rok wcześniej. Więc jeśli widzimy przelot, pokazuje on siłę kultury muzycznej hip-hopu, jakbyśmy już tego nie wiedzieli, jeśli chodzi o to, jak szybko ci artyści są rozpoznawani w pierwszym głosowaniu.

Zwycięzcą nagrody „spróbuj, spróbuj jeszcze raz” musiałby zostać Rage Against the Machine, który w końcu wylądowałby na plakietce w hali dzięki piątemu głosowaniu zespołu. Tuż za nimi w tej liczbie powrotów są jednak Bush i Spinners, którzy po raz czwarty dostali się jako nominowani.

Sykes nie przeprasza za to, że z biegiem lat sala coraz bardziej skłania się ku artystom z lat 90.

„Myślę, że fakt, że artyści tacy jak Rage Against the Machine i zupełnie inaczej brzmiąca artystka, Sheryl Crow, zostali wprowadzeni, wynika z tego, że dodaliśmy wielu młodszych wyborców do ogólnego ciała głosującego” — mówi dyrektor wykonawczy, który przewodniczy sali na zasadzie wolontariatu, oprócz swojej codziennej pracy jako prezes iHeart. „Misją, którą miałem, było zaktualizowanie ciała głosującego, aby odzwierciedlić artystów, którzy teraz się kwalifikują. A to oznacza patrzenie na wyborców w wieku 30 i 40 lat, którzy dorastali z tymi artystami, którzy wydawali płyty 25 lat temu, ponieważ jest to po prostu niezbędne, aby ta instytucja pozostała aktualna, abyśmy musieli wprowadzić artystów, którzy naprawdę odzwierciedlał muzykę, która zmieniała Amerykę i świat 25 lat temu. Naszym zadaniem w fundacji jest ciągłe informowanie ciała głosującego oraz komitetu nominacyjnego, aby zarówno zrozumieć, jak i wspierać wielkich artystów, którzy przybyli 25 lat temu. W przeciwnym razie wypadniemy z interesu, ponieważ po prostu utkniemy zbyt głęboko w przeszłości. Ale trudno uwierzyć, że rok 1998 był 25 lat temu – wydaje się, jakby to było wczoraj”.

Widzisz jednak, że niektórzy z bardziej doświadczonych artystów – postaci, które mogą mieć cień szansy z 1200 głosującymi członkami, a tym bardziej publicznością, która bierze udział w „głosowaniu fanów” – dostają się przez mniej widoczne, lub konkurencyjna trasa. Sześciu kandydatów, którzy dostali się drogą bez głosowania, to eklektyczna grupa, w tym mniej znany DJ Kool Herc, którego wkład w same szczyty hip-hopu czyni go odpowiednim wyborem podczas 50-lecia tego gatunku; prawdziwy kultowy bohater wczesnego rock’n’rolla, legenda rockabilly Link Wray; oraz Al Kooper, sideman Boba Dylana i założyciel Blood, Sweat & Tears.

W tej grupie jest także Khan, który wcześniej był nominowany siedem razy — trzy jako artysta solowy i cztery jako wokalista Rufusa — i nigdy nie zwyciężył. Czy to była kwestia komitetu, który po prostu powiedział „OK, wystarczy!” do ogólnego członkostwa w głosowaniu, które nieustannie przekazuje jej nominacje i wprowadza ją bocznymi drzwiami?

„Właśnie o to chodzi” — odpowiada Sykes. „Bo jeśli ktoś był nominowany tyle razy, ale istnieje rozdźwięk między komitetem nominacyjnym a ogólnym głosowaniem, po tym, jak było to pięć lub sześć razy, to zdajemy sobie sprawę, że komitet nominacyjny tak bardzo w niego wierzy, że możemy go uhonorować ich. A jeśli spojrzysz na artystów, którzy się dostali, mieli oni jedne z najpotężniejszych momentów podczas ceremonii wprowadzenia, od LL Cool J po Judas Priest — i jestem pewien, że w tym roku Chaka Khan da niesamowitą wydajność.”

Sykes mówi, że w przypadku tych kategorii, które nie podlegają głosowaniu: „Mamy specjalną komisję składającą się z siedmiu artystów i ekspertów muzycznych, którzy decydują o naszych nagrodach za doskonałość muzyczną i wpływy muzyczne. A ci artyści wpisani do tych kategorii mają plakietki tego samego rozmiaru na ścianie sali w Cleveland, co wszyscy inni artyści. Wszyscy są traktowani na równi. Wszyscy oni mieli wpływ na muzykę, niezależnie od tego, czy byli wykonawcami, autorami tekstów, producentami — wszyscy nowi są traktowani tak samo. To jest tak eklektyczna grupa ludzi, jak oni przychodzą i wszyscy również zasługują.

„Szczególnie 'muzyczny wpływ’ daje nam szansę rzucić światło na kogoś takiego jak DJ Kuk, którego większość ludzi nigdy by nie poznała. Mamy więc mniejszą grupę ekspertów, w tym artystów, takich jak Tom Morello, Darryl McDaniels i Steven Van Zandt, którzy są częścią tego procesu ze względu na swoją głęboką wiedzę na temat muzyki, nie tylko jako fani, ale także jako artyści.

Sykes jest szczególnie zadowolony, że Don Cornelius otrzymał nagrodę Ahmeta Erteguna, naprawiając to, co uważa za „jedno z największych przeoczeń w ciągu ostatnich, jak sądzę, 15 lub 20 lat. Myślę, że od dawna należy mu się uznanie za jego wkład. Wprowadził czarną muzykę nie tylko do domów fanów R&B, ale do wielu białych gospodarstw domowych, które nie miały nawet stacji radiowej R&B w swoim mieście, i tu odkryli Parliament/Funkadelic, O’Jays i kilku najwybitniejsi artyści muzyczni. Tak więc Don zostanie doceniony w tym roku za swój niesamowity wkład”.

Pełna lista 38. corocznych osób wprowadzonych w 2023 r .:

Kategoria wykonawcy

Nagroda za wpływ muzyczny

Nagroda za doskonałość muzyczną

Nagroda Ahmeta Erteguna