Wykazano, że witamina D zmniejsza ryzyko cukrzycy u dorosłych ze stanem przedcukrzycowym, zgodnie z przeglądem opublikowanym w Roczniki Chorób Wewnętrznych.

Przegląd systematyczny i metaanaliza obejmowały 3 randomizowane, podwójnie zaślepione, kontrolowane placebo badania mające na celu przetestowanie doustnej witaminy D w profilaktyce cukrzycy, z dostępnymi danymi dotyczącymi poszczególnych uczestników.

W porównaniu z placebo w badaniach oceniano:

• Cholekalcyferol 500 mcg (20 000 IU) tygodniowo
• Cholekalcyferol 100 mcg (4000 IU) dziennie
• Eldecalcitol 0,75 mcg dziennie

W 3 badaniach wzięło udział łącznie 4190 uczestników, z których 2097 otrzymywało witaminę D, a 2093 otrzymywało placebo. Średnia (SD) wieku wynosiła 60,6 (9,5) lat, a 44,2% stanowiły kobiety.

Zdaniem autorów badania te charakteryzowały się niskim ryzykiem błędu systematycznego. Odkryli, że witamina D była korzystna w zmniejszaniu ryzyka cukrzycy i zwiększaniu prawdopodobieństwa powrotu do normalnej regulacji poziomu glukozy u osób ze stanem przedcukrzycowym, bez żadnych równoważących sygnałów bezpieczeństwa.

Konkretnie, skorygowane analizy wykazały, że witamina D zmniejszała ryzyko cukrzycy o 15% (HR, 0,85; 95% CI, 0,75-0,96), z 3-letnią bezwzględną redukcją ryzyka o 3,3% (95% CI, 0,6%-6,0%). Nowo rozpoznana cukrzyca wystąpiła u 22,7% uczestników w grupie witaminy D i 25% w grupie placebo, z odpowiednio 8,42 i 9,5 zdarzeniami na 100 osobolat. Autorzy nie stwierdzili różnic w działaniu witaminy D we wcześniej określonych podgrupach.

W badaniach zmierzono również poziom 25-hydroksywitaminy D w surowicy za pomocą chromatografii cieczowej i tandemowej spektrometrii mas. Wśród uczestników, którzy otrzymywali cholekalcyferol, osiągnięcie i utrzymanie wyższych poziomów 25-hydroksywitaminy D w surowicy wiązało się ze stopniowym zmniejszaniem ryzyka cukrzycy.

Cholekalcyferol zmniejszał ryzyko cukrzycy o 76% (HR, 0,24; 95% CI, 0,16-0,36) u uczestników, którzy utrzymali wyższy średni poziom 25-hydroksywitaminy D w surowicy wynoszący co najmniej 125 nmol/l podczas obserwacji w porównaniu z osobami, które utrzymywały poziom między 50 a 74 nmol/l, z 3-letnią bezwzględną redukcją ryzyka o 18,1% (95% CI, 11,7%-24,6%).

Witamina D zwiększyła również prawdopodobieństwo regresji do normalnej regulacji glukozy o 30% (współczynnik częstości [RR], 1.30; 95% CI, 1,16-1,46). Nie było dowodów na różne wskaźniki częstości występowania kamieni nerkowych między grupami otrzymującymi witaminę D i placebo (RR, 1,17; 95% CI, 0,69-1,99), hiperkalcemii (RR, 2,34; 95% CI, 0,83-6,66), hiperkalciurii (RR , 1,65; 95% CI, 0,83-3,28) i zgon (RR, 0,85; 95% CI, 0,31-2,36).

„Oprócz opóźnienia progresji do cukrzycy, ważny jest również powrót do normalnej regulacji glukozy, ponieważ euglikemia wiąże się z mniejszą częstością występowania chorób mikrokrążenia, nefropatii i retinopatii w porównaniu ze stanem przedcukrzycowym, głównie ze względu na niższą ekspozycję na glikemię w czasie” – dodali autorzy.

Odkrycia te mają jednak ograniczoną możliwość uogólnienia. Po pierwsze, wstępne wyszukiwanie wykluczyło badania z witaminą D skierowane do dzieci, kobiet w ciąży lub karmiących piersią, pacjentów hospitalizowanych oraz pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek lub HIV w momencie rejestracji. Ponadto badana populacja obejmowała osoby z wysokim ryzykiem cukrzycy typu 2, co oznacza, że ​​wyniki te nie mają obecnie zastosowania do ogólnie zdrowej populacji lub osób ze średnim ryzykiem cukrzycy typu 2, typu 1 lub innych typów cukrzycy.

Odniesienie

Pittas AG, Kawahara T, Jorde R i wsp. Witamina D i ryzyko cukrzycy typu 2 u osób ze stanem przedcukrzycowym: przegląd systematyczny i metaanaliza danych poszczególnych uczestników z 3 randomizowanych badań klinicznych. Anna Stażysta Med. Opublikowano w Internecie 6 lutego 2023 r. doi:10.7326/M22-3018