CNN
—

Zuchwała wyprawa Ukrainy do rosyjskiego regionu Kursk okazała się triumfem jej wywiadu wojskowego i sprawności taktycznej – a także sygnałem, że mimo przewagi w ludziach i uzbrojeniu, rosyjska armia ma wiele słabych punktów.

Co równie ważne, wysłało to również polityczny przekaz sojusznikom Kijowa, który zmienił dominującą narrację na temat wojny – zgodnie z którą siły ukraińskie są skazane na niekończącą się walkę obronną z przeważającą siłą ognia Rosji.

Nagle Moskwa zaczęła często powtarzać, że wszystkie cele prezydenta Władimira Putina wciąż są nierealne. Nazwy „specjalnej operacji wojskowej” zostaną osiągnięte bez echa. Siły ukraińskie twierdzą, że w tym miesiącu zdobyły niemal tyle samo terytorium w Rosji (według ich własnych szacunków około 1200 kilometrów kwadratowych), ile Rosjanie zdobyli na Ukrainie przez cały rok.

Moskwa doświadczyła niepowodzeń od czasu rozpoczęcia inwazji w 2022 r., której celem było zdobycie Kijowa w mniej niż tydzień. Jednak cele – i metody ich realizacji – nie uległy zmianie. Ogromne bombardowania połączone z kosztownym wykorzystaniem piechoty stopniowo wgryzały się w terytorium Ukrainy.

Analiza przeprowadzona przez waszyngtoński think tank Institute for the Study of War stwierdza, że ​​„Putin prawdopodobnie ocenia, że ​​dopóki Rosja będzie w stanie zachować inicjatywę i uniemożliwić Ukrainie przeprowadzenie operacyjnie znaczących działań kontrofensywnych, Rosja może zadać Ukrainie decydujące straty w perspektywie długoterminowej, jednocześnie przedłużając zachodnią pomoc w zakresie bezpieczeństwa dla Ukrainy i ukraińskie wysiłki na rzecz mobilizacji większej części gospodarki i ludności Ukrainy na potrzeby wysiłku wojennego”.

Mathieu Boulegue, starszy pracownik naukowy w Centrum Analiz Polityki Europejskiej, zgodził się, że „jeśli przyjrzeć się ogólnej strategii dla każdego kraju, być może niewiele się zmieniło”.

„Jednak po raz pierwszy od wielu miesięcy operacja ta wymusiła na Kremlu inną narrację, pojawiły się pierwsze pęknięcia w narracji Putina” – powiedział Boulegue w wywiadzie dla CNN.

Ukraińskie wojsko zaskoczyło rosnącą jednomyślność zwolenników Ukrainy, że ma niewielkie szanse na odzyskanie większości – jeśli w ogóle – własnego terytorium. Zdaniem Kijowa Kursk pokazuje, że jego wojsko zasługuje na ciągłe, szybsze i lepsze wsparcie ze strony sojuszników, ponieważ może zmienić kierunek wojny.

Prezydent Wołodymyr Zełenski zwrócił na to uwagę w przemówieniu w zeszłym tygodniu: „Już poszerzyliśmy i będziemy nadal poszerzać krąg tych, którzy popierają sprawiedliwe zakończenie tej wojny. Ważne jest, aby Ukraina weszła w tę jesień jeszcze silniejsza niż wcześniej”.

Mick Ryan, były generał w Australii i autor bloga Futura Doctrina, powiedział, że Kursk „zademonstrował ukraińską wiedzę i zdolność adaptacji po niepowodzeniu kontrofensywy w 2023 r.”, odnosząc się do szeroko reklamowanego ataku, który przyniósł Kijowowi niewiele korzyści.

„Ukraiński cel w tym przypadku polega na pokazaniu, że zwycięstwo Rosji nie jest nieuniknione i że Ukraina może walczyć i wygrać” – dodał Ryan – przekonując sceptyków do utrzymania poparcia, a być może, co ważniejsze, do dalszego łagodzenia ograniczeń dotyczących tego, jak i gdzie można używać ich broni.

Ukraińcy nieustannie próbowali przełamać wahania sojuszników dotyczące dostarczania systemów, które mogłyby zaostrzyć konflikt – najpierw za pomocą artylerii i czołgów, później za pomocą samolotów bojowych F16 i rakiet dalekiego zasięgu, takich jak HIMARS i ATACM.

Do maja użycie broni USA do ataku na terytorium Rosji było czerwoną linią dla A Administracja Bidena obawia się eskalacji. Następnie nastąpiła inwazja Rosji na region Charkowa, wspomagana przez dalekosiężne uderzenia z terytorium Rosji. Ukraińcy w rzeczywistości walczyli jedną ręką za plecami; miasto Charków było bezbronne.

Zakaz został złagodzony, co pozwoliło niektórym systemom USA na atakowanie terytorium Rosji. W Kursku Ukraińcy jeszcze bardziej go osłabili, wykorzystując pojazdy opancerzone w Rosji. Pojazdy opancerzone i czołgi dostarczone przez USA, Niemcy i Wielką Brytanię przetaczały się przez rosyjską wieś; zachodnie pociski zniszczyły mosty, które w przeciwnym razie mogłyby pomóc rosyjskim obrońcom.

Zełenski powiedział, że blef Rosji został sprawdzony. „Cała naiwna, iluzoryczna koncepcja tak zwanych czerwonych linii w odniesieniu do Rosji, która przeważała w ocenach wojny niektórych naszych partnerów, rozpadła się w tych dniach gdzieś w okolicach Sudży” – powiedział.

„Ukraina po raz kolejny pokazała, że ​​różne czerwone linie wyznaczane przez prezydenta Rosji są niczym innym, jak mrzonką mającą na celu wzmocnienie politycznej nieśmiałości Zachodu w podejmowaniu decyzji dotyczących wojny” – powiedział Ryan.

Boulegue twierdził, że operacja kurska jest cennym sposobem dla obu sojuszników Ukrainy, aby „przetestować próg bólu Putina, naprawdę dobrym sposobem na przetestowanie innych form odstraszania stosowanych przez Rosję przy użyciu pełnomocnika”.

„Rosyjskie czerwone linie są płynne i jest to kolejny przypadek stopniowego podnoszenia temperatury”.

Ukraińcy odnieśli tu zwycięstwo w ważnym sporze politycznym: otwarcie nowego frontu nie spotkało się z żadnym publicznym sprzeciwem ze strony stolic zachodnich, a wiele państw członkowskich NATO, w tym Niemcy, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone, wyraziło uznanie.

„Gdy widzą ataki nadchodzące zza granicy, muszą mieć możliwość reagowania” – powiedziała rzeczniczka Pentagonu Sabrina Singh reporterom na początku tego miesiąca.

Najwyższy dyplomata UE, Josep Borrell, poszedł dalej, mówiąc w środę X, że „Zniesienie ograniczeń w wykorzystaniu potencjału przeciwko rosyjskiej armii zaangażowanej w agresję na Ukrainę, zgodnie z prawem międzynarodowym, miałoby kilka ważnych skutków: – Wzmocnienie ukraińskiej samoobrony poprzez zakończenie rosyjskiego sanktuarium dla jej ataków i bombardowań ukraińskich miast i infrastruktury. Ratowanie życia i zmniejszenie zniszczeń na Ukrainie. Pomoc w promowaniu wysiłków pokojowych”.

Ale poziom komfortu Zachodu ma swoje granice. Ukraina chciałaby atakować lotniska głęboko w Rosji rakietami ATACM o większym zasięgu; Waszyngton nie wydaje się skłonny się zgodzić.

Zełenski odpowiedział, że „gdyby nasi partnerzy znieśli wszystkie istniejące ograniczenia dotyczące używania takiej broni na terytorium Rosji, nie musielibyśmy fizycznie wkraczać na teren obwodu kurskiego w celu ochrony naszych obywateli Ukrainy w regionach przygranicznych i zniszczenia rosyjskiego potencjału agresji”.

Jednak zajęcie terytorium Rosji poprawia pozycję przetargową Ukrainy w negocjacjach i może służyć jako zabezpieczenie na wypadek, gdyby były prezydent Donald Trump wygrał wybory w USA i chciał wymusić na Ukrainie zawarcie pokoju.

Sukces operacji Kursk nie był zasługą wyłącznie zachodniego sprzętu: operację przeprowadziły ukraińskie służby wywiadowcze, siły planowania i siły specjalne, a także liczne ukraińskie drony, artyleria, broń elektroniczna, a nawet broń termobaryczna.

„To podkreśla agencję Ukrainy, podważając tym samym rosyjskie przedstawienie konfliktu jako wojny zastępczej z Zachodem” – zauważyła Olga Tatariuk w Chatham House. Daje to również sojusznikom pewność, że Ukraińcy nie są skazani na ciągłe pozostawanie w defensywie; że uczą się zachodniego sposobu walki po tym, jak wielkie nadzieje na kontrofensywę w 2023 r. zostały zniweczone.

Jak opisał to jeden z ukraińskich żołnierzy w Kursku: „Ta operacja była bardzo dobrze zaplanowana. Nie wiem, kto pracował nad planem, ale wykonali dobrą robotę. Poruszaliśmy się w centrum, mieliśmy wsparcie z lewej i prawej strony. Świetna operacja”.

Operacja Kursk pozostaje dla Ukrainy hazardem o wysoką stawkę w czasie, gdy siły rosyjskie zbliżają się do dwóch ważnych węzłów we wschodnim Doniecku: miast Pokrovsk i Toretsk. Jednak siły ukraińskie pokazały, że konflikt nie jest ulicą jednokierunkową.

„Nie wiemy jeszcze, czy będzie to przypis, czy zmiana zasad gry” – powiedział analityk Boulegue. Dla Ukraińców utrzymanie operacji, podczas gdy Rosja będzie dostarczać więcej artylerii i lotnictwa, stanie się coraz trudniejsze.

Ale z każdym dniem, w którym wojska ukraińskie kontrolują obszar terytorium Rosji wielkości Hongkongu, inwazja na Kursk przestaje być jedynie przypisem.