W jakiś sposób gra w „nieszczęsne stworzenie w opłakanej sytuacji” nie jest zabawna

• Przez
  
  Zuzanna Polo
  

• NA 25 maja 2023 4:00 rano

Jedną rzeczą, której nie można powiedzieć o orkach JRR Tolkiena, jest to, że brakowało im osobowości. Zwykły ork z typowej fantazji może być tępym, tępym głupkiem, ale dla Tolkiena byli jego głównym sposobem wstrzykiwania humoru w najmroczniejsze momenty świata. Władca Pierścieni. Żaden ork nie krzyknął „Mięso jest w menu, chłopcy!” w książkach, ale trylogia Petera Jacksona była strzałem w dziesiątkę.

To chodziło mi po głowie, kiedy grałem Władca Pierścieni: Gollum, nowa przygodowa gra akcji firmy Daedalic Entertainment inspirowana LotR. Wkrótce po ukończeniu samouczka Golluma, zostałem schwytany przez upiory pierścienia Saurona (kanon), torturowany (kanon) i wrzucony do niewolniczej jamy Mordoru (kanon, nie spoiler!). Zgarbiony i opancerzony ork krzyczał na mnie – Gollum – abym wyszedł z mojej celi i podążał za szeregiem niewolników do windy z czarnego żelaza. Był masywnym, tępym głupkiem w dużym kamiennym i postrzępionym metalu pokoju, z upiorną damą pośrodku skandującą: „Oko widzi wszystko! Oko wie wszystko!”

Ale mogłem naciskać drążek sterowy do przodu i wchodzić w jego nogi tak długo, jak mnie to bawiło. Po prostu emitowałby szczekanie innego NPC — na przykład „Ruszaj się, niewolniku!” — i ponownie nieszkodliwie machnąć ręką przez jego pojedynczą animację. Jakiekolwiek skrawki osobowości, które znalazłem w ciągu pierwszych kilku godzin Golluma były w dużej mierze tymi, które sam zapewniałem.

Zdjęcie: Daedalic Entertainment/Nacon

W rzeczywistości mógłbym chodzić w nieskończoność w nogach każdy NPC w pokoju, w tym upiorna dama. Orkowie mieli dodatkowe szczekanie, że nie wolno mi się do niej zbliżać, ale absolutnie nic nie powstrzymało mnie przed wędrówką. Mogłem wejść do dowolnego orka w dowolnym rogu dowolnego pokoju, do którego zabrała mnie gra. Mogłem skakać w górę i w dół. Mogłem to zrobić orkowi władcy bestii, gdy groził, że nakarmi mną swoje potwory. Mogłem to zrobić mistrzowi kopalni, który nazwał mnie bezwartościowym kopaczem.

Robiłem to często, chodząc Golluma z jednego pokoju pełnego orków do drugiego, sprawdzając, czy ktoś zareaguje na moje kapryśne wybryki. Nikt tego nie zrobił. Zamiast tego musiałem zapiąć pasy i zrobić to, co kazał mi szczekający NPC, zestaw czegoś, co nazwałbym „zadaniami niewolniczymi”.

Z pozoru wszystkie były różne, ale mechanicznie wszystkie wzywały mnie do poruszania się po obszarze, który wyglądał fantazyjnie, ale tak naprawdę miał tylko jedną zamierzoną ścieżkę. Czasami skradałem się po okolicy. Czasami się wspinałem. Czasami ścigałem się ze stoperem. Gdybym kiedykolwiek zgubił ścieżkę, mógłbym nacisnąć przycisk spustu, aby aktywować „Zmysł Golluma”, który zmienił skalę szarości świata i wyświetlił kilka jasnych pomarańczowych kosmyków poruszających się w kierunku, który powinienem wybrać, jakby Daedalic miał brak zaufania do oznakowania środowiskowego gry.

W końcu posłusznie zaprowadziłem Golluma do jego celi i posłusznie nacisnąłem X, aby zasnął, myśląc, że po jednym dniu niewolniczych zadań z pewnością pojawi się przerywnik filmowy, który przyspieszy grę. Niestety, obudziłem się następnego dnia i powtórzyłem swój spacer w dół do tej samej windy (tym razem bez upiornej damy) i przez ten sam korytarz, gdzie inni niewolnicy pluli na mnie przez kratę, aby wykonać więcej niewolniczych zadań.

Mój czas z Golluma został starannie podzielony na wyzwania związane z przechodzeniem, symulację chodzenia (naprawdę czołgania się) i zupę wyborów dialogowych. Firma Daedalic promowała grę jako szansę naprawdę dostać się do pękniętego umysłu najniższej ofiary okrucieństwa Saurona. W ciągu mniej więcej dwóch godzin mojego doświadczenia podejrzewam, że Daedalic stosuje później dynamikę Smeagola/Golluma do bardziej zniuansowanych wyborów niż ten, z którym się spotkałem.

Zdjęcie: Daedalic Entertainment/Nacon

Ale nawet w bardziej swobodnych, mniej konsekwentnych opcjach dialogowych, które widziałem, Golluma wydaje się opierać na interpretacji „osobowości” Golluma, która jest fałszywa w stosunku do twórczości Tolkiena. W Władca Pierścieni, nie chodzi o to, że Gollum jest zły, a Smeagol to słodkie, chytre dziecko, które nigdy nie zrobiło nic złego. Smeagol to po prostu pasywny i tchórzliwy głos, osadzony w tandemie z gwałtownym i maniakalnym głosem Golluma. W końcu Sam nazwał go „Slinker and Stinker”, a nie „The Nice One and Stinker”.

Łatwa odpowiedź na Władca Pierścieni: Gollum jest lekceważącym pytaniem: „Spośród całego Władcy Pierścieni, dlaczego miałbyś robić grę o Gollumie?” Ale można wymyślić wiele sposobów na stworzenie świetnej gry wideo o Gollumie. Chciałbym przynajmniej sprawdzić głupkowatą grę wędkarską Gollum na urządzenia mobilne! ja bym w 100% Gra w gęś bez tytułu-stylowe szaleństwo wśród głównych bitów Władca Pierścieni. Poszukałbym strategii gry „zagadkowej” polegającej na budowaniu talii, w której grasz przeciwko zagubionym orkom, które wędrują do twojej puli i ostatecznie ostatecznemu bossowi, temu oszustowi Bilbo Bagginsowi.

Lepszym pytaniem jest: „Dlaczego to zrobiłeś Ten gra wideo o Gollumie? Jeśli zamierzasz stworzyć grę symulacyjną o nieszczęsnym stworzeniu w nieszczęsnej sytuacji, musi ona albo być znacząca i wciągająca, albo musi mieć czynnik Heeheehoohoo. Na podstawie przyczep i pewnych wskazówek w godzinach otwarcia Golluma, Wiem, że czeka nas rozgrywka po drugiej stronie Mordoru. Ale brak osobowości już przypieczętował los mojego pliku zapisu (doom, bębny w głębinach). Widziałem już tych orków; Widziałem już ten Mordor. To wersja Śródziemia rozgrywana całkowicie prosto, ale bez kreatywności i elastyczności, aby utrzymać immersję.

Nie byłem tak po prostu uwięziony w celi przez orków. Zostałem również uwięziony przez grę, która chciała, żebym znalazł osiem nieśmiertelników z ośmiu zwłok niewolników ukrytych w kopalniach, zanim mogłem przejść do części gry bez niewolników. Wspomnienie truskawek mogło sprawić, że Frodo przemierzał Mordor, ale mogę po prostu wyłączyć grę.

Władca Pierścieni: Gollum została wydana 25 maja na Nintendo Switch, PlayStation 4, PlayStation 5, Windows PC, Xbox One i Xbox Series X. Gra została sprawdzona na PS5 przy użyciu przedpremierowego kodu do pobrania dostarczonego przez Daedalic Entertainment. Vox Media ma partnerstwa partnerskie. Nie mają one wpływu na treść redakcyjną, chociaż Vox Media może otrzymywać prowizje za produkty zakupione za pośrednictwem linków partnerskich. Możesz znaleźć dodatkowe informacje na temat polityki etycznej firmy Polygon tutaj.

Czytaj więcej