W zeszłym tygodniu Qualcomm zabrał mnie na Hawaje na szczyt technologii Snapdragon, podczas którego ogłosił Snapdragon X Elite. W obecnej sytuacji nowy chipset wydaje się być w stanie zrewolucjonizować rynek laptopów z systemem Windows dzięki połączeniu wydajności i czasu pracy baterii, które wcześniej widzieliśmy tylko w przypadku Apple Silicon.

Firma z San Diego osiąga to, stosując niestandardowe rdzenie Arm. Alternatywą, którą można znaleźć we wcześniejszych procesorach Qualcomm, chipach MediaTek i prawie wszystkich chipach innych dostawców Arm (przynajmniej w telefonach i laptopach), jest użycie gotowych projektów rdzeni firmy Arm.

Snapdragon X Elite wykorzystuje 12 niestandardowych rdzeni Oryon firmy Qualcomm, wszystkie taktowane zegarem 3,8 GHz, z możliwością zwiększenia do 4,2 GHz w przypadku dwóch z nich. Mówiąc dokładniej, procesor wykorzystuje trzy klastry po cztery rdzenie.

Jednym z największych pytań podczas pokazu było to, dlaczego nie ma małych rdzeni.

Co jest duże.MAŁY?

Big.LITTLE to architektura ogłoszona przez firmę Arm w 2011 roku i stała się niemal wszechobecna w procesorach Arm. Pomysł jest całkiem prosty. Różne rdzenie procesora są lepsze do różnych celów.

W przypadku smartfonów oznaczało to, że gdy urządzenie na przykład synchronizuje powiadomienia w tle, nie pobiera takiej ilości energii, jak gdyby wykonywało cięższe zadanie. A kiedy trzeba wykonać cięższe zadania, z pomocą przychodzą rdzenie wydajnościowe.

Obecnie mobilne chipy Qualcomm mają jeden rdzeń, który jest potężniejszy od pozostałych, trzy rdzenie wysokiej klasy i cztery małe rdzenie. W przypadku Snapdragona 8cx Gen 3 były cztery duże rdzenie i cztery małe rdzenie.

Zagrożony przetwarzaniem Arm, Intel wprowadził nawet własną wersję big.LITTLE, którą nazywa swoją architekturą hybrydową. Zadebiutowało to w rodzinie procesorów Intel 12. generacji.

Gdzie więc są małe rdzenie w Snapdragonie X Elite?

Kiedy zapytałem ludzi w Qualcomm, dlaczego nie ma małych rdzeni, odpowiedź brzmiała: „Nasze rdzenie są tak wydajne, że ich nie potrzebujemy”. Zapytałem około pół tuzina osób i wszystkie powiedziały to samo, używając dokładnie tych samych sformułowań. Jednak większość z nich powiedziała też coś w stylu: „To nie znaczy, że w następnej wersji nie będziemy mieli małych rdzeni”.

Tak brzmi oficjalny komunikat. Małe rdzenie są całkowicie niepotrzebne, ale zostaną również wykorzystane w następnej generacji (lub przynajmniej przyszłej iteracji).

Porozmawiajmy o tym trochę szerzej, bo szczerze mówiąc, małe rdzenie, które musiałyby zastosować, gdyby Qualcomm chciał standardowej architektury big.LITTLE, po prostu obecnie nie istnieją.

Rdzenie Oryon wykorzystują procesor Arm v8.7 ISA, który został po raz pierwszy ogłoszony pod koniec 2020 r. Nie ma na rynku innych rdzeni procesorów korzystających z tego konkretnego ISA. Najnowsze rdzenie Arm, Cortex-A720 i Cortex-A520, znajdują się w Snapdragon 8 Gen 3, ale korzystają one z Arm v9.2. Poprzednia generacja tych rdzeni, Cortex-A710 i Cortex-A510, to procesory Arm v9.

Architektura Big.LITTLE opiera się na jednolitej architekturze pomiędzy wszystkimi rdzeniami, co zapewnia płynne przełączanie. Jednak rzecznicy Arma i Qualcomma potwierdzili mi, że technicznie możliwe byłoby łączenie architektur i wypełnienie luki za pomocą rozwiązania programowego. Nie jest to powszechne, ponieważ prawdopodobnie będzie bardzo nieefektywne.

Trzy opcje Qualcomma

Ponieważ nie ma istniejących rdzeni, które można łatwo sparować z Oryonem, Qualcomm miał zasadniczo trzy opcje. Mógłby zbudować oprogramowanie, dzięki któremu Oryon byłby kompatybilny z czymś w rodzaju Cortex-A720, mógłby zbudować własny, niestandardowy mały rdzeń lub mógłby wykorzystać wszystkie 12 tego samego rdzenia.

Wyszło z trzecią opcją. Szczerze mówiąc, ma to największy sens w przypadku pierwszego produktu Oryona. Kiedy pomyślisz o latach pracy inżynierskiej, która umożliwiła działanie Snapdragona X Elite, dodanie kolejnego poziomu złożoności poprzez opracowanie osobnego małego rdzenia to za dużo.

Warto także pamiętać o celu tego startu. Jasne, Qualcomm chce produkować chipy, które pozwolą rynkowi komputerów PC z systemem Windows dorównać komputerom Mac firmy Apple pod względem wydajności i czasu pracy na baterii, ale prawdziwym celem od razu jest pokonanie Intela w jego własnej grze.

A jeśli chodzi o pokonanie Intela, jedyne, co Qualcomm musi zrobić, to dopasować moc, ponieważ pokonanie Intela pod względem czasu pracy na baterii przyjdzie naturalnie. Do tego nie potrzeba małych rdzeni.

Big.LITTLE to wypróbowana i prawdziwa architektura dla procesorów Arm, do tego stopnia, że ​​Intel ostatecznie zaadaptował ją dla procesorów x86. Nie ma wątpliwości, że małe rdzenie zostaną w pewnym momencie sparowane z Oryonem, zwłaszcza że Oryon pojawi się w procesorze mobilnym nowej generacji firmy Qualcomm. Ale w przypadku Snapdragona X Elite nie ma żadnych i prawdopodobnie ma to sens w przypadku tej konkretnej premiery.