Wydaje się, że jest to jedynie wstępny krok w ramach kolejnej skomplikowanej serii dyskusji, których celem jest ostateczne zacieśnienie więzi między rządem Izraela a Hamasem w kwestii tego, co każdy z nich uważa za ostateczny cel potencjalnej umowy.

Po opuszczeniu Dohy przez pana Barneę biuro premiera Izraela Benjamina Netanjahu stwierdziło, że między stronami nadal istnieją różnice. Izraelscy urzędnicy już powiedzieli, że oczekiwania muszą zostać obniżone.

Najnowsze przywrócenie nadziei na porozumienie nastąpiło po tym, jak Hamas przedstawił odpowiedź na trzyetapową propozycję przedstawioną kilka tygodni temu przez prezydenta Bidena.

Kluczem do takiego sformułowania było odsunięcie w czasie tego, co od dawna wydawało się główną przeszkodą na drodze którejkolwiek ze stron do zaakceptowania porozumienia – żądania Hamasu, aby nastąpiło trwałe zawieszenie broni, oraz kontrżądania Izraela, aby w razie potrzeby umożliwić mu wznowienie walk w Strefie Gazy.

Dokładnie to, co Hamas przedstawił, nie zostało jeszcze ujawnione. Ale odpowiedź Izraela wydaje się o wiele bardziej pozytywna niż w innych przypadkach w ciągu ostatnich siedmiu miesięcy, kiedy proces nabrał rozpędu. Źródło w izraelskim zespole negocjacyjnym stwierdziło, że propozycja przedstawiona przez Hamas zawierała „bardzo znaczący przełom”.

Są przesłanki wskazujące na to, że Hamas zaakceptował kluczowy punkt propozycji ogłoszonej przez prezydenta Bidena – umożliwi to negocjacje zmierzające do osiągnięcia celu, jakim jest trwałe zakończenie wojny w pierwszej, sześciotygodniowej fazie zawieszenia broni, zamiast domagać się tego jako punktu wyjścia.

Hamas przez cały czas złościł się na przedstawianie go przez USA, w szczególności jako głównego kamienia milowego w zawarciu umowy. Gdyby stało się jasne, że rzeczywiście poczynił takie ustępstwa, piłka wróciłaby zdecydowanie na kort premiera Izraela Benjamina Netanjahu.

Nigdy osobiście nie ustąpił ani na cal w swoim publicznym zobowiązaniu do całkowitego wykorzenienia Hamasu – i prawa Izraela do kontynuowania walk w Gazie po zawieszeniu broni. Oparł się wszelkim naciskom z wewnątrz i z zewnątrz Izraela, aby zmienić to stanowisko. Ale naciski narastały na niego ze wszystkich stron, nieubłaganie.

Najnowszy impuls wydaje się pochodzić z jego własnego wojska. Niedawny artykuł w New York Times, powołujący się na anonimowych obecnych i byłych urzędników bezpieczeństwa, stwierdza, że ​​najwyżsi generałowie Izraela „chcą rozpocząć zawieszenie broni w Gazie, nawet jeśli na razie utrzyma to Hamas u władzy”.

Pan Netanjahu odrzucił to jako defetystyczne. Ale może nie być w stanie oprzeć się takiej presji na zawsze – ani stale rosnącemu gniewowi na ulicach Izraela ze strony tych, którzy chcą, aby pozostali zakładnicy w Gazie zostali teraz sprowadzeni do domu.

W przypadku Hamasu istnieją również pewne oznaki rosnącej rozpaczy z powodu trwającej wojny u tych, którzy cierpią z jej powodu każdego dnia, ludności cywilnej Gazy. A na arenie międzynarodowej cierpliwość mediatorów, takich jak Egipt i Katar, może się kończyć.