Universal Pictures / dzięki uprzejmości Everett Collection

Prawie nie ma ani słowa, ani ruchu Mistrzowie których nie widzieliście nigdzie indziej, ale w bardzo skromny sposób ta głupia włóczka o koszykówce z niższej ligi rzuca wystarczająco sympatyczny i nieco hałaśliwy urok, by przez długi czas na twarzach fanów sportu pojawiał się uśmiech. Woody Harrelson irytuje się najbardziej ze swojej roli trenera drugoligowej drużyny, którego prawdopodobnie ostatnią nadzieją na zatrudnienie jest doprowadzenie grupy niepełnosprawnych fizycznie odmieńców do reprezentacyjnej formy. Bardzo łatwo jest sobie wyobrazić tłumy facetów w średnim wieku siedzących przy metrze w domu lub w barze, popijających kilka i dobrze się bawiących z tym.

Scenariusz Marka Rizzo oparty jest na hiszpańskiej komedii z 2018 roku Kampeony, wyreżyserowany przez Javiera Fessera i zainspirowany prawdziwym zespołem. Akcja nowego filmu rozgrywa się bezpiecznie na amerykańskim Środkowym Zachodzie, choć wielu jego największych fanów może być Kanadyjczykami (film kręcono w Kanadzie). Od samego początku łatwo zauważyć, że grany przez Harrelsona Marcus Markovich w średnim wieku nie wyrósł z zdominowanej przez napady złości młodości; tytułem wprowadzenia, Marcus jest widziany ze złością popychając trenera swojej drużyny J-League.

Nic dziwnego, że złe zachowanie mężczyzny zmniejsza jego szanse na zatrudnienie z minimalnych do zera, ponieważ znęca się nawet nad sportowcami, którzy są tymczasowo powierzani jego opiece na korcie lokalnej siłowni. To z pewnością pstrokata banda, mieszanka niezdarnych, poważnych i niezbyt dobrze skoordynowanych graczy, którzy nie do końca inspirują myśli o sprawności sportowej. Z pewnością zasługują na uznanie za grę i próbowanie swoich sił w sporcie, ale nigdy nie pomyślałbyś, że trofea będą leżeć w przyszłości któregokolwiek z tych sportowców.

Kiedy lekkomyślny Marcus popełnia jazdę pod wpływem, miejscowy sędzia przez powieszenie skazuje dobrego starego chłopca na 90 dni prac społecznych, co w tym przypadku oznacza trenowanie zbieraniny młodych odmieńców w ich dążeniu do obręczy i chwały. Biorąc pod uwagę brak czegokolwiek, co przypominałoby doskonałość sportową wśród niedoszłych sportowców, z których niektórzy noszą wyraźne oznaki ograniczeń psychicznych i fizycznych, początkowo myśli się, że jest to program zasadniczo poświęcony zapewnieniu im trochę ćwiczeń, a nie osiągnięciu czegokolwiek przypominającego sprawność sportową ; we wcześniejszych scenach niektórzy z nich w ogóle nie potrafią oddać strzału.

Poza kortem Marcus zaczyna spędzać trochę czasu z lokalną wiejską pięknością Alex (Kaitlin Olson), która jest na tyle energiczna, by przeciwstawić się mężczyźnie i wystarczająco inteligentnie pociągająca, by zainspirować go do zmiany swojego zachowania. Nowo odnaleziony cel w życiu mężczyzny przenosi się na jego aktywność sportową i chociaż trudno uwierzyć, że ta pstrokata ekipa może kiedykolwiek być naprawdę wysportowana – przeciwnicy niezmiennie wydają się znacznie bardziej zdolni do sprawienia, by koszykówka poszła tam, gdzie chcą, niż mogą drużyna gospodarzy — wiesz, że nagle wkraczasz w nową fazę, w której dotychczas niedbały facet postanawia skręcić za róg, podjąć prawdziwy wysiłek i potraktować sprawy poważnie.

To nie znaczy, że Mistrzowie nagle zmienia biegi z komiksu na dramat; reżyser Bobby Farrelly nie może powstrzymać się od wykorzystania każdej okazji do wesołości, która pojawia się na jego drodze, do tego stopnia, że ​​zabawne rzeczy prawie zawsze przeważają, gdy nadarzy się okazja. Film zarówno wygrywa, jak i przegrywa, pragnąc być czymś w rodzaju prawdziwej komedii romantycznej, a nie tylko festynem śmiechu, i naprawdę dziwne jest, że o wiele bardziej wysportowani duzi faceci wykonują większość swoich ujęć, a nawet radzą sobie z kilkoma wsadami podczas zadziorni mali faceci i dziewczęta są w większości znacznie mniejsi, ale wygrywają gry na drodze do pokonania większych brutali.

Harrelson całkowicie i zabawnie przekonuje jako niegrzeczny chłopiec, który w końcu został doprowadzony do porządku w dobry sposób; aktor jest tutaj w swojej sterówce i dostarcza. Olson jest bardzo pociągająca, choć trochę fantazjowana, jako kobieta, która w końcu inspiruje tego faceta, by dobrze się ukształtował po jego dacie przydatności do spożycia.