Jest kilka strzałów, które rozwalają pałkarza. To jak zapewnienie, które ożywa w chwili, gdy je realizują. Dla Shafali Vermy ten strzał to wbicie łopatą w ziemię. Z wściekłością uderza piłką. To nie tyle strzał, co przełącznik, który włącza jej grę i przenosi ją na wyższy poziom.

Po raz pierwszy został pokazany w piątej rundzie pościgu Delhi Capitals przeciwko Gujarat Giants. Celem było zaledwie 127, a zespół stracił dwie szybkie bramki. Shafali miała do odegrania rolę w porażce Meg Lanning i musiała przebić się przez bramkę, aby zapewnić swojej drużynie powrót do domu. Nadarzyła się okazja, aby na nowo odkryć swoje „czucie uderzenia” przed finałem, po czterech meczach, w których nie mogła rozpocząć gry.

Shafali mogłaby mieć kilku widzących, gdyby chciała. Postanowiła jednak pójść za Meghną Singh i wbiła szóstkę w ziemię. Uderzenie było mocne, płaskie i z dużą ilością dolnej części dłoni, splecione z elementem nadgarstka. To była magia.

Jeśli obserwowałeś odbijanie Shafali przez dłuższy czas, zauważyłbyś skłonność do poruszania się po załamaniu. Ten ruch nie polega na zrzuceniu melonika, ale na próbie wytworzenia czegoś. Meloniki na całym świecie – szczególnie Katherine Sciver-Brunt – znalazły obejście, atakując jej ciało i uderzając z dużej odległości, która ją ściska.

Z biegiem czasu trenerzy z różnym skutkiem starali się ograniczać te przemyślane ruchy. Nie skupialiśmy się na wyeliminowaniu jej atakującego sposobu myślenia. Prowadzono czaty, które pomagały jej uzyskać dostęp do tej samej piłki w różnych obszarach boiska.

Na WPL, gdy gry pojawiają się szybko i gęsto, na graczu spoczywa również obowiązek uczenia się w trakcie pracy. Wygląda na to, że Shafali wzięła pod uwagę te sugestie i oparła swoją grę o władzę nie tyle na ruchach, ile na wybieraniu długości, zamachu kijem i kontynuowaniu ataku.

Ta metoda przyniosła jej w środę wynik 37-ball 71. Ruch nie odbywał się w zagłębieniu, ale poza nim. Jak wtedy, gdy wyszła, by wbić Ashowi Gardnerowi trzy piłki po tym, jak odepchnęła Meghnę. Ten poszedł jeszcze dalej, 91 metrów i wbił się głęboko w trybuny.

„Jeśli przyjrzysz się uważnie mojemu odbijaniu, zmieniłem kilka rzeczy. Czuję się stabilniej w załamaniu. Widać, że jestem stabilniejszy. Potrafię wyraźnie uderzać, potrafię znaleźć luki”Shafali Verma

W tej samej sytuacji Shafali pojechał jeszcze prościej i wygodnie przejechał przez liny, gdy w połowie meczu wrócił. Ruch spustowy w stronę pnia, aby zbliżyć się do boiska, a następnie swobodny zamach ramionami umożliwił jej uderzenie piłką o ziemię.

W krótkim pościgu takie ciosy mogą szybko zwiększyć presję na przeciwnikach. Z pewnością rozproszyło to ulgę, jaką Giants mogli odczuć po zwolnieniu Lanninga i Alice Capsey w ciągu czterech dostaw w czwartej partii.

„Jeśli przyjrzysz się uważnie mojemu odbijaniu, zmienię kilka rzeczy” – powiedział później Shafali. „Czuję się bardziej stabilnie w załamaniach. Widać, że jestem stabilniejszy. Potrafię wyraźnie uderzać, potrafię znajdować luki”. Shafali nie wyjaśniła szczegółowo, w jaki sposób udało jej się to osiągnąć. Ale dowód jest tutaj.

Shafali była jednak skłonna wyjawić sedno jej rozmów z Lanningiem. „Łączy nas dobra więź. Ona chce mnie uczyć. Kiedyś miałem problemy z konsekwencją, wychodziłem w latach 20. i 30. Nauczyłem się od niej, że w dni, kiedy jest się w dobrym kontakcie, liczy się to, jak długo możesz grać Złe dni uczą cię zdobywać lepsze wyniki [on good days when you’re in]. Potrafię lepiej zdobywać punkty i lepiej budować inningi. Rozmawiam z nią, kiedy potrzebuję, a ona zawsze chętnie mi pomaga.

Rozmowy Shafali z Lanningiem skupiały się głównie na odkrywaniu skutecznych metod, dopracowywaniu takich rzeczy, jak wiedza o tym, kiedy złagodzić uderzenie, aby spróbować długo uderzać, oraz o tym, jak zmaksymalizować swoje mocne strony.

„Nie wiedziałam, co to konsekwencja” – powiedziała Shafali. „Teraz rozumiem, że to bardzo ważne. Nie teraz, nawet jeśli cofniemy się do roku 2020, od czasu, gdy grałem w Pucharze Świata T20, nie wiedziałem, co to jest konsekwencja. Grając, dowiadujesz się o swoich niedociągnięciach i tym, co możesz osiągnąć więcej. Trening i gra z dużymi zawodnikami, takimi jak Meg, pokazały to [me]. Dotarła do drugiej pięćdziesiątki. Jest tak doświadczona, że ​​nawet teraz to robi, więc dlaczego ja nie mogę tego osiągnąć?”

Gdy Shafali stała się cudowną nastolatką, kiedy w 2019 r. przedarła się przez Women’s T20 Challenge, pokazała się brutalna siła. Celem tych zawodów było sprawdzenie poziomu kobiecego krykieta w Indiach. Nie ma wątpliwości, że turniej przyspieszył drogę Shafali do reprezentacji Indii.

Teraz, pięć lat później, Shafali zaczyna lepiej wykorzystywać tę brutalną siłę i konsekwentnie ją łączyć. Prace nad nią wciąż trwają, ale można z całą pewnością stwierdzić, że jej wykres kariery wrócił na właściwe tory i pnie się w górę.