Ogólnie rzecz biorąc, częstość występowania przewlekłej choroby nerek (CKD) wśród dorosłych w Stanach Zjednoczonych wynosi około 15%. U młodszych osób częstość występowania jest stosunkowo niższa: około 6% wśród osób w wieku od 18 do 44 lat; około 12% wśród osób w wieku od 45 do 64 lat; i około 38% dla osób w wieku ≥65 lat.

Progresja PChN jest związana ze spadkiem współczynnika przesączania kłębuszkowego (GFR). Ostatnie dane sugerują, że nawet niewielkie zmniejszenie szacowanego GFR (eGFR) wiąże się z niekorzystnymi długoterminowymi wynikami. Dostępnych jest niewiele danych na temat predyktorów i korelatów wczesnego spadku eGFR u osób dorosłych z niskim ryzykiem choroby nerek (młodych dorosłych iw średnim wieku z niskim obciążeniem chorobami współistniejącymi).

CKD ma tendencję do skupiania się w rodzinach. Według Farrukh M. Koraishy, ​​MDi współpracownikami, większość indywidualnych polimorfizmów wyjaśnia niewielką część ryzyka. Ograniczona siła poszczególnych polimorfizmów doprowadziła do opracowania poligenicznych ocen ryzyka (PRS), które agregują oszacowane skutki wielu polimorfizmów pojedynczego nukleotydu (SNP) w jedną genetyczną ocenę ryzyka.

Naukowcy przeprowadzili badanie wśród ratowników zapisanych do programu zdrowia i dobrego samopoczucia World Trade Center (WTC), aby przetestować hipotezy, że PRS oparty na danych z dużego badania asocjacyjnego obejmującego cały genom, dotyczącego szybkiego spadku eGFR, byłby związany z wczesnym spadkiem eGFR, nawet po uwzględnieniu tradycyjnych czynników ryzyka związanych z progresją CKD. Spadek eGFR określono w oddzielnych analizach: (1) kliniczna (>–1,0 ml/min/1,73 m² rocznie) i (2) empiryczne (najniższy kwartyl nachylenia eGFR).

Wtórnym wynikiem zainteresowania był związek między PRS a indywidualnymi różnicami w wyjściowym eGFR, stadium CKD i trajektoriach eGFR. Wyniki badania zostały zgłoszone w Internecie w BMC Nefrologia [doi.org/10.1186/s12882-022-02967-5].

Program zdrowia i dobrego samopoczucia WTC jest badaniem prospektywnym obejmującym coroczne wizyty monitorujące stan zdrowia osób, które odpowiedziały na ataki terrorystyczne z 11 września 2001 r. Obecne badanie obejmowało ratowników WTC z danymi genotypowania i dostępnymi trzema lub więcej wartościami eGFR.

Pomiary stężenia kreatyniny w surowicy pobierano z próbek krwi pobranych w latach 2016-2020 podczas corocznych wizytacji. Okres obserwacji badania wynosił ~4 lata dla poszczególnych osób reagujących, począwszy od 2016 r., a skończywszy na 2020 r. Żaden z uczestników badania nie miał schyłkowej niewydolności nerek (ESRD).

Kohorta badawcza obejmowała 1601 dorosłych uczestników pochodzenia europejskiego. Średni wiek wyjściowy wynosił 54,12 lat, a 93% stanowili mężczyźni. Ponad 90% miało wykształcenie średnie lub wyższe. Średni wyliczony wskaźnik masy ciała wyniósł 30,96 kg/m2²; 50% było otyłych. Częstymi chorobami współistniejącymi były nadciśnienie (23%), cukrzyca (7%) i choroby układu krążenia (1%). Średni wyjściowy eGFR wynosił 86,23 ml/min/1,73 m2² a średni końcowy eGFR wyniósł 83,57 ml/min/1,73 m2². Średnie tempo spadku eGFR wyniosło 0,75 ml/min/1,73 m2² na rok. W badanej kohorcie nie było pacjentów z wyjściową PChN w stadium 4 i 5.

W oparciu o kategoryzację pacjentów według klinicznego punktu odcięcia dla tempa rocznych zmian, u 553 (34,5%) stwierdzono spadek eGFR, podczas gdy u 1048 eGFR był stabilny. Średnia szybkość spadku eGFR u osób ze spadkiem eGFR wynosiła 1,47 ml/min/1,73 m2² na rok; dla osób ze stabilnym eGFR średnie tempo spadku wynosiło 0,38 ml/min/1,73 m2² na rok.

W oparciu o kategoryzację empiryczną średnie tempo zmian eGFR wynosiło –1,62, +0,11 i –0,75 ml/min/1,73 m2² odpowiednio dla dolnego, górnego i środkowego kwartyla. W porównaniu z grupą referencyjną pacjenci ze spadkiem eGFR częściej chorowali na cukrzycę.

Przed i po dostosowaniu do współzmiennych PRS dla spadku GFR był istotnym predyktorem eGFR na początku badania. Po wykluczeniu pacjentek z analiz wrażliwości i uwzględnieniu tylko uczestników w wieku od 45 do 65 lat, wyniki były podobne. Innymi współzmiennymi związanymi z niższym wyjściowym eGFR były wiek, cukrzyca i choroby sercowo-naczyniowe.

Istniał również istotny związek między PRS a bardziej zaawansowanym początkowym stadium CKD, zarówno przed, jak i po dostosowaniu do współzmiennych. Po wykluczeniu kobiet i uwzględnieniu tylko uczestników w wieku od 45 do 65 lat wyniki były podobne. Wiek, cukrzyca i choroby sercowo-naczyniowe były również związane z wyższym wyjściowym stadium CKD.

Nie było istotnego związku między PRS dla spadku GFR a nachyleniami eGFR w pełnej próbie wśród mężczyzn lub osób w wieku od 45 do 65 lat. Istniał związek między starszym wiekiem na początku badania a szybszym spadkiem eGFR.

Istniał istotny związek między PRS a spadkiem eGFR, w stosunku do braku spadku eGFR, jak określono w kategoriach klinicznych, zarówno przed, jak i po dostosowaniu do współzmiennych w całej kohorcie, po wykluczeniu kobiet i dla osób w wieku od 45 do 65 lat . Istniał związek między cukrzycą a wyższym ryzykiem spadku eGFR.

W analizie wtórnej PRS był silniej związany z szybkim spadkiem eGFR w porównaniu z tymi, które nie wykazały spadku eGFR. Istniał również istotny związek między PRS a dolnym kwartylem zmiany eGFR w czasie, w stosunku do środkowych kwartyli; nie było istotnego związku między PRS a górnym kwartylem eGFR. Starszy wiek był istotnie związany z niższym ryzykiem znalezienia się w górnym kwartylu, a choroby sercowo-naczyniowe z wyższym ryzykiem znalezienia się w dolnym kwartylu w stosunku do środkowych kwartyli.

Autorzy wymienili pewne ograniczenia badania, w tym projekt obserwacyjny, który wyklucza ustalenie związku przyczynowego, niemożność określenia związku PRS z twardymi nerkami wynikającymi z podwojenia poziomu kreatyniny w surowicy lub ESRD, współistniejące choroby zgłaszane przez samych siebie i ograniczające badanie głównie Amerykanom pochodzenia europejskiego.

Podsumowując, naukowcy powiedzieli: „Zgłaszamy, że markery genetyczne łącznie są związane ze spadkiem eGFR wśród stosunkowo zdrowych osób w średnim wieku, nawet po uwzględnieniu tradycyjnych czynników ryzyka progresji CKD. Nasze odkrycia będą musiały zostać zweryfikowane w większych kohortach wieloetnicznych z dłuższymi okresami obserwacji, aby zapewnić wgląd w potencjalne powiązania z zaawansowaną chorobą nerek”.

Punkty na wynos

1. Naukowcy przedstawili wyniki badania sprawdzającego hipotezę, że ocena ryzyka poligenicznego byłaby związana ze spadkiem szacowanego współczynnika przesączania kłębuszkowego (eGFR) u dorosłych z grupy niskiego ryzyka.
2. Kohorta badawcza została wybrana z Programu Zdrowia World Trade Center, który zapewnia coroczne wizyty monitorujące stan zdrowia osób, które odpowiedziały na ataki z 11 września 2001 r.
3. Istniały istotne powiązania między wielogenową oceną ryzyka a niższym wyjściowym eGFR, wyższym stadium przewlekłej choroby nerek i spadkiem eGFR w stosunku do stabilnego eGFR.