Morświn bezpłetwy, krewny delfinów i wielorybów, pochodzi z Oceanu Indyjskiego i Pacyfiku, a także ze słodkowodnych siedlisk dorzecza rzeki Jangcy w Chinach. Morświn bez płetw żyjący w rzece Jangcy jest jednym z nielicznych morświnów żyjących w wodach słodkich. Jego mały rozmiar i uroczy „uśmiech” sprawiają, że jest bardzo lubiany w kraju i poza nim.

Poza jego uroczym wyglądem kryje się jednak straszna prawda – morświn bez płetw jest krytycznie zagrożony, a uwaga i działania konserwatorskie pozostają niewystarczające. Można to częściowo przypisać nieproporcjonalnym wysiłkom badawczym w regionie Indo-Pacyfiku. Przestrzenna struktura genetyczna morświna bez płetw jest słabo poznana, co dodatkowo doprowadziło do słabej wiedzy filogeograficznej i niejednoznacznej klasyfikacji taksonomicznej wielu gatunków waleni z regionu Indo-Pacyfiku.

Aby wypełnić tę krytyczną lukę w wiedzy, zespół naukowców z Chin i Tajlandii zebrał się, aby zbadać przestrzenny wzorzec genetyczny morświna bezpłetwego od Morza Wschodniochińskiego po Zatokę Tajlandzką, używając zarówno mitochondrialnych, jak i autosomalnych markerów DNA.

„Uwzględniliśmy także morświny bez płetw z wąskimi i szerokimi prążkami z Cieśniny Tajwańskiej, które są zwykle traktowane jako rozbieżności międzygatunkowe w obrębie rodzaju, jako odniesienie do lepszego zilustrowania rozwarstwienia genetycznego morświnów bez płetw w całym regionie”, mówi pierwszy autor badania, dr Wenzhi Lin z Instytutu Nauki i Inżynierii Głębinowej Chińskiej Akademii Nauk. „Znaleźliśmy co najmniej cztery populacje genetyczne na badanych obszarach, odpowiadające morświnowi bezpłetwemu z wąskimi prążkami z Cieśniny Tajwańskiej i trzem populacjom morświna bezpłetwego z szerokimi pręgami z Cieśniny Tajwańskiej, wraz z regionem delty Rzeki Perłowej i Zatoka Tajladnii.”

Minimalna sieć obejmująca region kontrolny mtDNA znalazła wspólne haplotypy wśród morświnów bez płetw w wodach chińskich, ale te z Zatoki Tajlandzkiej utworzyły unikalną linię matrylinearną. Zróżnicowanie genetyczne lub dywergencja w Morzu Południowochińskim również wydaje się być wyższa niż w przypadku większości populacji morświnów bez płetw zbadanych do tej pory.

„Test Mantela wykrył silną korelację między matrycami geograficznymi i genetycznymi w Morzu Południowochińskim, co wskazuje, że rozbieżności związane z izolacją na odległość kumulowały się w najnowszej historii”, dodaje Lin.

Wyniki wspólnego badania zostały opublikowane w czasopiśmie KeAi Biologia i bezpieczeństwo wody.

Zespół zauważa również, że stosunkowo niski poziom rozbieżności, zwłaszcza między sąsiednimi lokalizacjami, sugeruje obecność ciągłego, choć niskiego, przepływu genów. Jeśli zostanie to udowodnione, ewolucyjnie istotna jednostka powinna zostać jasno zdefiniowana przed zwróceniem uwagi na ochronę, aby właściwie skierować wysiłki na populacje o charakterystycznych cechach.

„Należy również dokładnie ocenić łączność między populacjami, a w celu utrzymania niezbędnego przepływu genów mogą być wymagane działania ochronne” – podsumowuje prof. Songhai Li, starszy naukowiec biorący udział w badaniu.

###

Skontaktuj się z autorem: Songhai Li, Marine Mammal and Marine Bioacoustics Laboratory, Institute of Deep-sea Science and Engineering, Chinese Academy of Sciences, Sanya, PR China, lish@idsse.ac.cn

Wydawca KeAi został założony przez Elsevier i China Science Publishing & Media Ltd w celu globalnego rozwoju wysokiej jakości badań. W 2013 roku skupiliśmy się na publikowaniu w otwartym dostępie. Obecnie z dumą publikujemy ponad 100 światowej klasy, ogólnodostępnych czasopism w języku angielskim, obejmujących wszystkie dyscypliny naukowe. Wiele z nich to tytuły, które publikujemy we współpracy z prestiżowymi towarzystwami i instytucjami akademickimi, takimi jak Narodowa Fundacja Nauk Przyrodniczych Chin (NSFC).