Wszystko jest na swoim miejscu zacząć wyrzucać oczyszczone radioaktywne ścieki ze zniszczonej japońskiej elektrowni Fukushima Daiichi do oceanu, według operatora elektrowni. Plan taki ma działa od lat, ponieważ napromieniowana woda nagromadziła się w następstwie trzęsienia ziemi, tsunami i późniejszego stopienia jądrowego w 2011 roku. Ale teraz uwolnienie ścieków wydaje się bliskie.

W poniedziałek Tokyo Electric Power Holdings (TEPCO) poinformowało, że zakończyło budowę całej niezbędnej infrastruktury i sprzętu do odprowadzania wody na morzu. jak poinformował o Stowarzyszenie prasy. Ostatni kawałek podmorskiego tunelu był ostatnią rzeczą, która miała zostać zainstalowana. Jedyną barierą pozostającą w tym momencie jest biurokracja. TEPCO po prostu czeka na wynik ostatecznej kontroli bezpieczeństwa przeprowadzonej przez krajowe organy regulacyjne, która ma rozpocząć się w środę.

Jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem, urzędnicy TEPCO powiedzieli AP, że spodziewają się pozwolenia na rozpoczęcie odprowadzania oczyszczonych ścieków tydzień po zakończeniu inspekcja — gdzieś tego lata.

Podstawową ideą jest to, że TEPCO będzie powoli uwalniać zmagazynowane radioaktywne ścieki przez następne trzydzieści lat. Operatorzy elektrowni uzdatniają wodę, aby zminimalizować jej radioaktywność, ale nie wszystkie szkodliwe związki można usunąć. Izotop promieniotwórczy tzw tryt—uważany za stosunkowo słabe i mniej szkodliwe źródło promieniowania — węgiel-14, oraz pozostają inne materiały śladowe. Dzięki dalszemu rozcieńczaniu ścieków wodą morską w stosunku mniejszym niż 1:100 i kontrolowaniu ich uwalniania, japońscy urzędnicy i operator elektrowni stwierdzili, że stężenia promieniowania w odprowadzanych ściekach będą zbliżone do poziomów tła, porównywalnych z tym, jaką działająca elektrownia jądrowa uwalniania roślin i mniej niż poziomy wzorcowe dla bezpieczeństwa wody pitnej, zgodnie z raport z natury.

Chociaż inni nie są tak pewni tego planu i pozostają sceptyczni. Wiadomości TEPCO pojawiają się pomimo znacznego, ciągłego sprzeciwu międzynarodowego wobec odprowadzania ścieków – szczególnie ze strony krajów sąsiadujących z Japonią, takich jak Korea Południowa, ChinyI Narody wysp Pacyfiku. Było też lokalny protest z grup rybackich, którzy już cierpieli straty w związku z zakazami połowów owoców morza w regionie. Dodanie do stos krytyki i obawyniektórzy naukowcy wyrazili obawy i niepewność co do potencjału długoterminowego wpływ na zdrowie morskie. Na przykład formalnie Amerykańskie Narodowe Stowarzyszenie Laboratoriów Morskich ogłosił swój sprzeciw do programu zatapiania oceanów w grudniu 2022 r.

Jednak TEPCO utrzymuje, że uwalnianie ścieków jest koniecznością. Firma poinformowała, że ​​na początku przyszłego roku zabraknie miejsca do przechowywania radioaktywnej wody. Krytycy sugerowali, że operator elektrowni mógłby po prostu zdobyć więcej miejsca i zbudować większą pojemność magazynową. Ale TEPCO i rząd japoński twierdzą, że im więcej wody jest przechowywane i im dłużej jest przechowywana, tym większe ryzyko wycieków lub wycieków na dużą skalę — kolejne trzęsienie ziemi lub tsunami to odwieczny problem. Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej ma również obsługiwane krajowa propozycja zrzutu ścieków.

W marcu 2011 r. trzęsienie ziemi o sile 9 stopni – najsilniejsze w historii Japonii – wywołało potężne tsunami, które zabiło ponad 18 000 osób i zdziesiątkowało system chłodzenia elektrowni jądrowej Fukushima Daiichi na wschodnim wybrzeżu kraju. Trzęsienie ziemi, tsunami i wynikające z nich zniszczenia ostatecznie doprowadziły do ​​stopienia trzech reaktorów w Fukushimie.

Aby ochłodzić zrujnowane reaktory i zapobiec jeszcze bardziej katastrofalnym skutkom, operatorzy elektrowni natychmiast rozpoczęli pompowanie wody morskiej przez przegrzane rdzenie paliwowe. Ten proces trwa do dziś. Trwające wysiłki związane z chłodzeniem generują dodatkowe ~ 170 ton zanieczyszczonych ścieków co 24 godziny. Nagromadziło się już ponad 1,25 miliona ton radioaktywnej wody. Międzynarodowy konsensus czy nie, cała ta woda musi gdzieś płynąć.