Hamida Banu stał się znany jako „Amazonka Aligarh”.

Hamida Banu, powszechnie uważana za pierwszą zawodową zapaśniczkę w Indiach, urodziła się na początku XX wieku w pobliżu Aligarh w stanie Uttar Pradesh. Zyskała sławę w latach czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku, w czasie, gdy panujące normy społeczne zdecydowanie zniechęcały kobiety do uprawiania lekkoatletyki. Jej spektakularne wyczyny i ponadprzeciętna osobowość przyniosły jej światową sławę. Była pionierką swoich czasów, a jej nieustraszoność jest pamiętana w całych Indiach i na całym świecie. Dziś Google Doodle także składa hołd niezwykłemu życiu pani Banu, której dziedzictwo uosabia odporność, determinację i przełamywanie barier.

Kim był Hamida Banu?

Hamida Banu urodził się w rodzinie zapaśników na początku XX wieku w pobliżu Aligarh w stanie Uttar Pradesh. Zaczęła zajmować się zapasami w czasie, gdy panujące normy społeczne zdecydowanie zniechęcały kobiety do uprawiania lekkoatletyki. Jednak pani Banu „była pełna pasji, a mimo to rywalizowała z mężczyznami, rzucając otwarte wyzwanie wszystkim zapaśnikom płci męskiej i stawiając rękę na tego, który pierwszy ją pokona” – jak podaje Google.

Kariera pani Banu rozszerzyła się nawet na arenę międzynarodową, gdzie w niecałe dwie minuty pokonała Rosjankę zapaśniczkę Verę Chistilin. „Jej nazwisko przez lata pojawiało się na nagłówkach gazet i stała się znana jako „Amazonka Aligarh”. Szeroko opisywano wygrywane przez nią walki, jej dietę i plan treningowy” – napisało Google.

„Hamida Banu była pionierką swoich czasów, a jej nieustraszoność jest pamiętana w całych Indiach i na całym świecie. Poza osiągnięciami sportowymi zawsze będzie ceniona za to, że pozostała wierna sobie” – dodał.

Co sprawiło, że Hamida Banu stała się popularna?

„Pokonaj mnie w walce, a wyjdę za ciebie”. Takie wyzwanie rzuciła pani Banu zapaśnikom płci męskiej w lutym 1954 r., według BBC. Wkrótce po ogłoszeniu pokonała dwóch męskich mistrzów w zapasach – jednego z Patiala w Pendżabie, a drugiego z Kalkuty w Bengalu Zachodnim.

W maju Banu dotarła następnie do Vadodara w Gujarat, gdzie stoczyła swoją trzecią walkę w tym roku. Jednak zapaśnik, z którym miała walczyć, wycofał się z walki w ostatniej chwili, co doprowadziło do jej kolejnego pretendenta, Baby Pahalwana. Walka trwała zaledwie 1 minutę i 34 sekundy, po czym zwyciężyła pani Banu. Po tym wycofał się z wrestlingu zawodowego.

Następnie w mediach pojawiła się informacja o wadze, wzroście i diecie pani Banu. Stała się znana jako „Amazonka Aligarh”. Z relacji ocalałych członków rodziny wynika, że ​​jej siła w połączeniu z ówczesnym konserwatywnym nastawieniem skłoniły ją do opuszczenia rodzinnego miasta Mirzapur w Uttar Pradesh i udania się do Aligarh.

W książce z 1987 roku Maheshwar Dayal napisał, że sława pani Banu przyciągnęła ludzi z całego świata, gdy stoczyła kilka walk w Uttar Pradesh i Pendżabie. Jednak musiała także stawić czoła wyzwaniom ze strony ludzi, którzy byli wściekli na jej publiczne występy. Któregoś razu została także wygwizdana i ukamienowana przez fanów po tym, jak pokonała męskiego przeciwnika.

Nie przeszkodziło to jednak pani Banu w realizowaniu swojej pasji. W 1954 roku zatriumfowała nad Wierą Czistilin, zwaną rosyjską „niedźwiedzicą”. W tym samym roku ogłosiła, że ​​pojedzie do Europy, aby tam walczyć z zapaśnikami.

Życie osobiste

Jednak po pokonaniu pani Chistilin w Bombaju wydawało się, że pani Banu zniknęła ze sceny wrestlingowej. Według BBC, to był moment, w którym zmieniło się jej życie. W raporcie cytując Feroz Shaikha, jej wnuka, w raporcie napisano, że trenerowi pani Banu, Salamowi Pahalwanowi, nie podobał się jej wyjazd do Europy. Próbował jej w tym przeszkodzić.

Według jej sąsiadki Rahil Khan, Banu doznała złamania nóg po pobiciu jej przez trenera. „Nie była w stanie stać. Później się zagoiło, ale bez tokarki przez lata nie mogła prawidłowo chodzić…” – w raporcie zacytowano Rahil Khan.

Sahara, córka Salama Pahalwana, oświadczyła, że ​​poślubił on panią Banu, którą uważała za swoją macochę. Jednakże wnuk pani Banu, który mieszkał z nią aż do jej śmierci w 1986 r., nie zgodził się z tym. „Rzeczywiście pozostała z nim, ale nigdy go nie poślubiła” – w raporcie zacytowano wypowiedź Shaikha.

Według BBCPani Bani utrzymywała się ze sprzedaży mleka i wynajmu niektórych budynków. Gdy zabrakło jej pieniędzy, sprzedawała przy drodze domowe przekąski.