Te wybory przydzielą wszystkie 350 miejsc w Kongresie Deputowanych, głównym organie ustawodawczym Hiszpanii. Jeśli żadna partia nie uzyska zdecydowanej większości w Kongresie – co jest prawdopodobnym scenariuszem – partie będą negocjować, dopóki nie utworzą rządzącej koalicji.

Głosowanie, pierwotnie zaplanowane na koniec roku, jest pierwszym tak późnym latem w Hiszpanii, które przeprowadziło wybory parlamentarne, wywołując obawy o frekwencję. Premier Pedro Sánchez z PSOEpartia socjaldemokratyczna głównego nurtu ogłosiła przedterminowe wybory po słabym wyniku lewicowych partii w wyborach regionalnych i lokalnych w maju.

PSOE zostaje wyzwany z prawej strony przez PPkonserwatywna i chrześcijańsko-demokratyczna partia polityczna głównego nurtu, na czele której stoi członek Senatu Alberto Núñez Feijóo.

Jeśli PP lub PSOE nie uzyskają większości, centroprawicowa PP może szukać koalicji ze skrajną prawicą Wok, kierowany przez Santiago Abascala, członka Kongresu Deputowanych. Podobnie centrolewicowa PSOE może chcieć zawiązać z nią koalicję Sumar, koalicja 20 postępowych i regionalnych partii politycznych kierowana przez Yolandę Díaz, drugiego wicepremiera i ministra pracy. Sumar obejmuje Unidas Podemos, lewicową partię, która zdobyła 35 mandatów w 2019 r., która walczy po błyskawicznym wzroście zaledwie osiem lat temu.

Jeśli którejś z tych koalicji nie uda się zdobyć większości w parlamencie, będzie musiała pozyskać poparcie mniejszych ugrupowań regionalnych.

Oprócz Kongresu Deputowanych, 208 miejsc zostanie przydzielonych także w Senacie, izbie terytorialnej, ale ten organ nie bierze udziału w wyborze premiera.

Wyniki według prowincji